Ik denk eerlijk gezegd (zonder zelf ervaring te hebben met de grijskaart) dat een ervaren fotograaf het heel goed kan doen zonder grijskaart als het op exposure aankomt. Als je weet dat de matrix meting er op gericht is om de gemiddelde belichting van de hele foto terug te leiden tot middengrijs ben je denk ik al op 80% van wat belangrijk is bij de belichting. Een ervaren oog ziet denk ik heel goed wat er allemaal aan helderheden in de foto aanwezig is en dan weet ie op voorhand of ie de meter naar de plus of min moet compenseren.
Ik denk dat voor de witbalans de grijskaart ten allen tijde winst kan bieden als je veel waarde hecht aan het feit dat de kleuren in de uiteindelijke foto exact overeen komen met de werkelijkheid. Dan is het erg makkelijk om het aanwezige licht te laten reflecteren op de grijskaart en daar een foto van te maken. Zolang de kleur van het licht dan niet veranderd kan je naderhand de wit balans in alle foto's snel corrigeren naar de meting van de grijskaart, dan weet je zeker dat de witbalans exact goed is.
Even voor de duidelijkheid, ik heb dus geen ervaring met de grijskaart maar heb me er al wel eens wat in verdiept. En eigenlijk kan ik me in delen van de beide partijen wel vinden die deze discussie aan het voeren zijn. Volgens mij ligt de waarheid in deze discussie exact in het midden, namelijk op 18% grijs
want uiteindelijk is, zoals Ansel Adems ooit heeft bedacht, alles in fotografieland middengrijs 
