Diafragmapinnetje body D3s

[Léon Obers]

Toch een maar, dat het kwetsbaar is, is een feit.
Zeker in combinatie met een zwaar objectief als een 500mm.
De massa in combinatie met de handeling in combinatie met lastige situaties om deze te wisselen (stadion, vogelhut, auto, enz)
is bijna vragen om problemen. Zeker als je bedenkt dat het echt een minuscuul pennetje is.

De meesten beseffen wel het onderstaande.
Camera's met kleine lenzen erop pakt men doorgaans de camera beet, en hangt het gewicht van de lens daarbij vrij aan de voorkant.
Bij iets grotere lenzen komt de balans en het gewicht meer en meer bij de lens te liggen, en moeten we de lens gaan ondersteunen.

In gevallen dat iemand echt grote zware telelenzen op zijn camera heeft zitten, zijn we ons denk ik ook allen wel bewust dat we niet onnodig die lens los/vrij zonder ondersteuning aan de camera moeten laten bungelen met de behoorlijke massa en gewicht van dergelijke lenzen. Dat geeft veel te grote momentkrachten op de bajonet van zowel camera en lens. Het juiste gebruik om met die combinatie om te gaan is dan feitelijk net andersom als bij gebruik van kleine lenzen.
De "camerabody aan de lens laten hangen", en niet "de lens aan de camera laten hangen".

In die gevallen houden we doorgaans prima rekening met die krachtenverdeling, en vinden we dat ook een normale manier om er op die wijze mee om te gaan.
We zijn ons denk ik ook wel bewust als we daar geen rekening mee houden dat er dan problemen kunnen ontstaan.

Echter vraag ik me af of mensen zich ook zo sterk bewust zijn bij het wisselen van lenzen of bijv. het draaien van een camera van horizontale positie naar verticale positie in bijv. de gondel van een objectief bij sport of vogelfotografie om met vergelijkbare aandacht met die massa en gewichtsverdeling rekening te houden?

Bij het wisselen van lenzen moet je dan feitelijk "de body op de lens zetten", en niet andersom "de lens op de body".
Evenzo bij draaien van horizontaal naar verticaal (en andersom) in de gondel van een objectief. (Met gondel op statief bevestigd).
Men zou in die gevallen de lens moeten vastpakken om die draaiing te maken, en niet de body om die handeling te doen.
Met dat laatste geef je de hele massa van zo'n zwaar objectief en de krachten om dat in beweging te zetten door op het vergrendelpennetje van de camera. Of als dat bij toeval ontgrendeld zou zijn op dat minuscule stopschroefje. Pak en draai dan beter het objectief in de gondel en laat de body "vrij meedraaien" (body niet vasthouden).

[emdeklerk]

Helemaal mee eens.

[ArjanL]

Niet helemaal mee eens.
Leon's verhaal snijdt zeker hout, maar ik denk dat de praktijk toch anders is.
Bij (hele) lange lenzen wordt vaak een monopod gebruikt. Niets gemakkelijker dan de camera te draaien aan de camera omdat je díe zeker vast hebt.
Zonder vastgezette gondel (rotatie) moet dat ook zeker kunnen. In het heetst van de strijd werkt dit toch echt het snelst.
Jaren lang heb ik mijn 300/2.8 (okee, kilo lichter dan een 500) gedragen aan de camerariem omdat de combinatie dan recht naar beneden hangt en niet in de weg zit bij lopen.
Een 500mm zou ik over m'n schouder dragen in de hoek van de monopod waarbij de camera dus aan de lens hangt (balans).
Ik heb nooit enig probleem gehad met losse schroefjes en ik vind "Ja, het kan gebeuren dat zo'n schroefje los komt" dan ook een zwaktebod van Nikon.
Professionele apparatuur moet robuster zijn vanwege ander gebruik in andere omstandigheden!
Waarom betaal je er anders zo veel voor?

(Ik ben nog uit de vorige eeuw toen kwaliteitsnormen hoger lagen. Mijn 35 jaar oude stofzuiger werkt nog prima; evenals mijn eerste Nikon).

[Léon Obers]

Het zal best dat er niets makkelijker is als de camera te draaien en hopen dat de draaiing in de gondel soepel genoeg is om niet al teveel problemen te geven. Echter de risico's zijn gewoon groter. Die toenemende risico's moet je zelf in ogenschouw blijven nemen, en dan verder niet zeuren als het verkeerd gaat. (Zie ook onderhoud verderop).
Verder al vele malen herhaald, met de juiste werkwijze kom je helemaal niet toe aan de stop van dat schroefje. Bij een vergrendelde lens is het schroefje niet eens belast omdat het dan nog een halve millimeter speling heeft.

De praktijk in dit soort situaties zal veeleer zijn dat iemand een "verkeerde gewoonte" heeft aangeleerd om op correcte wijze lenzen te verwisselen, lenzen in gondels te draaien, of het is gewoon een uitvloeisel van te ruw onder omstandigheden met het materiaal omgaan, omdat je onder werkdruk staat. Dan komt dat stopschroefje in aanmerking als "redmiddel". Misschien heeft het al 100 keer een behoorlijke tik van tevoren gehad voordat het daadwerkelijk zodanig los is getrild, dat je het daarna een keer kwijt raakt. Vanaf dat moment ben je speelbal van de goden voor die gevallen dat je per ongeluk de lensvergrendeling een keer naar de verkeerde draairichting open hebt gezet.

Kwaliteistnormen aan de Nikon bajonet zijn hetzelfde, zo inmiddels niet hoger dan 35 jaar geleden.

Dan kun je het materiaal wel de schuld geven, maar als mensen met een auto hun remblokken niet op tijd controleren, olie, waterpeil in de radiateur, remolie etc. kom je vroeg of laat ook van een koude kermis thuis. Je hoeft de controle niet zelf te doen als je niet wilt, meestal is die controle onderdeel van de normale servicebeurten. Die laat je toch ook niet na?
Iemand die aan autoraces doet, of cross op zo'n modderbaan, daar wordt een auto meteen na de wedstrijd al nagekeken. Anders kun je niet meer goed op je materiaal vertrouwen. En dan nog kun je de pech hebben, dat er tijdens de volgende wedstrijd alsnog iets kapot gaat.
Allemaal logisch en normaal. Volgens mij twijfelt daar niemand aan.

Waarom zou dat met camera en lenzen anders zijn?
Nikon beveelt aan om camera's en lenzen van tijd tot tijd te laten controleren. Dus een servicebeurt. Zeker bij professioneel gebruik.
Maak er dan ook gebruik van, dan komen de voortekenen van naderend onheil beslist aan het licht en wordt het hersteld nog voordat het schade heeft aangericht. Sta je vaker onder stress onder moeilijke omstandigheden te fotograferen, en krijgt het meer klappen en staat het bloot aan ruw gebruik heeft je materiaal simpelweg ook een hogere mate van controle en service nodig dan bij de vrijetijdsfotograaf die in alle rust zijn fotootje knipt.

Uit de gebruiksaanwijzing van de D4

Onderhoud van camera en accessoires
De camera is een precisieapparaat dat regelmatig onderhoud vereist. Nikon
raadt u aan de camera eens per jaar of per twee jaar te laten nakijken door
de leverancier of een door Nikon geautoriseerd servicecenter en elke drie
tot vijf jaar een onderhoudsbeurt te geven (houd er rekening mee dat
hieraan kosten zijn verbonden). Regelmatige inspectie en onderhoud
worden vooral aanbevolen wanneer u de camera voor professionele
doeleinden gebruikt. Het wordt aanbevolen om tegelijkertijd met uw
camera eventuele accessoires die u veel gebruikt, zoals objectieven of
optionele flitsers, te laten nakijken en onderhouden.

[rbfoto.nl]

Bij een vergrendelde lens is het schroefje niet eens belast omdat het dan nog een halve millimeter speling heeft.

Poeh, een hele halve millimeter
Ik heb trouwens nog nooit meegemaakt dat een vatting spelingvrij is, dus die halve millimeter is wel erg krap dan. Door de speling zit je er al snel aan. Zeker als je een 400mm hebt die je heen en weer beweegt, van links naar rechts om iets te volgen. Dat doe je veelal door de monopod te verzetten, maar tegelijkertijd krijgt de body ook altijd een beetje kracht te verwerken. Dat is onvermijdelijk.
Als je je camera en dikke teletoeter ook nog eens 5 dagen in de week gebruikt, dan kun je je voorstellen dat je (zelfs als je erg voorzichtig doet!) de set behoorlijk belast. Wat is dan een halve millimeter aan speling? Die spullen zijn ervoor gemaakt om onder zulke omstandigheden te functioneren. Dan mag dat van mij best wat robuuster afgewerkt worden dan met een horlogeschroefje.

[Léon Obers]

Als je je camera en dikke teletoeter ook nog eens 5 dagen in de week gebruikt, dan kun je je voorstellen dat je (zelfs als je erg voorzichtig doet!) de set behoorlijk belast.

Ik ontken ook geenszins dat het in die hectiek van dat werk niet het geval zou zijn, integendeel. Maar het moge ook duidelijk zijn dat je juist vanuit die achtergrond dan simpelweg extra aandacht aan controle en service moet besteden. Die halve millimeter mag dan weinig lijken, het is net wat meer dan de speling in de vergrendeling zelf. Dat is voldoende.
Je kunt het zelf makkelijk controleren hoeveel je van die eindstop afzit. Uitgelegd tweede alinea van eerder bericht < HIER >

Zolang je bij doordraaien met ontgrendelde lens tot de eindstop van dat schroefje kunt doordraaien, knop loslaten, en pas bij net iets terugdraaien de vergrendeling er weer in klikt, is de speling met dat schroefje voldoende. Mocht de lens vanuit die eindstop reeds direct in de vergrendeling vallen, zonder de lens te hoeven terugdraaien, is het slotgleufje van de lens-bajonet te ver uitgelubberd. Zou je extra alert moeten zijn, of misschien beter de aluminium bajonet van de lens laten vervangen om het stopschroefje weer de functionaliteit te geven zoals het is bedoeld.

Doorgaans lijkt dat "horlogeschroefje" meer dan voldoende te zijn. Als je nu iedere week wel ergens berichten met problemen tegenkomt is er echt iets aan de hand. Maar in de loop van de jaren heb ik op fora eigenlijk nauwelijks berichten gelezen over dat schroefje. Je kunt de reacties en voorbeelden zo ongeveer tellen/turven.
Op Flickr zegge en schrijve één fotovoorbeeld wat erover gaat. (In een vorige reactie aangehaald).

[a vgastel]

Zo juist eens mijn objectieven bekeken en dat zijn er nog al wat er staan er tussen met en zonder boutje maar dan een nok op de zelfde plaats.
kijk zelf maar vb 18-105mm afs hier zit geen schroef maar een nok op de zelfde plaats.
Heb ook een en ander uit geprobeerd de speling die hier tussen zit zo al Leon om schrijft is minimaal.

[Léon Obers]

Ter aanvulling. De bajonet van de 18-105mm met dat nokje is van kunststof.
Ik neem aan dat alle kunsstof vattingen met nokje zijn uitgevoerd, en alle lichtmetalen uitvoeringen met schroefje.

[Giso]

Maar met de huidige CNC freestechnieken zou het kinderspel zijn voor fabrikanten om een nokje uit te frezen in metaal, als dit sterker zou zijn.


Groet Giso

[Léon Obers]

Nee, zie eerdere opmerkingen daarover: viewtopic.php?p=725513#p725513
Freesje (een zogenaamde "vingerfrees") zou dan pakweg 2 mm in doorsnede moeten zijn om in de diepte de achterrand (de achterkant van de bajonetranden) te kunnen frezen. Zo'n nokje krijgt dan bovendien geen rechthoekige vorm, maar een blokje met twee "negatieve" halve maantjes aan beide kanten van de flens. Het lichtmetaal van de vatting (en het nokje) is waarschijnlijk ook zachter in materiaaleigenschappen dan een schroefje. Die vorm van die twee halve maandjes stuit bovendien ook weer op andere nadelige effecten en mogelijke aanpassing m.b.t.. de bajonetranden in de camera waar het tegenaan stuit.

Het gebruikte schroefje zal op zichzelf sterker zijn dan een nokje voor wat betreft de materiaaleigenschappen van het lichtmetaal van de bajonetflens.
Het gaat alleen om de sterkte van de borging van de schroefverbinding in die bajonetflens zodat het schroefje niet los trilt bij wat klappen.
Als je twijfelt lijm het vast met industriële secondelijm. (Schroefje eerst eruit halen, druppel lijm op de schroefdraad, en weer terugschroeven).

[Giso]

Nee, zie eerdere opmerkingen daarover: [url=http://www.nikon-club-nederland.nl/forum/viewtopic.php?p=725513#p725513]viewtopic.php?p=725513#p725513
Freesje (een zogenaamde "vingerfrees") zou dan pakweg 2 mm in doorsnede moeten zijn om in de diepte de achterrand (de achterkant van de bajonetranden) te kunnen frezen.

Dat was vroeger idd het geval. In het stenen tijdperk, toen er alleen vlakbed freesbanken met vaste kop bestonden. Tegenwoordig hebben we echter autocad, robotarmen aangestuurd met minuscule stappenmotoren en een veelzijdigheid aan freeskopjes.
Daarmee is het wel degelijk mogelijk om haakse scherpe binnenhoeken te maken. ( met een puntfreesje bv).

Wat jij aandraagt over de sterkte van het materiaal heb je waarschijnlijk gelijk. Lichtmetaal vervormt sneller bij veelvuldig contact.


Groet Giso

[Léon Obers]

Kijk gewoon eens naar de vorm van een bajonetflens. De vorm waar materiaal moet blijven zitten en de afmetingen ervan impliceert reeds dat je niet overal met een freeskop, hoe klein ook, vanuit bepaalde richtingen bijkan. Met name die fraaie kegelvormige freeskopjes die een haakse binnenhoek zouden kunnen uitfrezen, komen in problemen. De schacht zou dan schuin moeten staan. De brede achterkant van de bajonetfles belet dat in ieder geval vanuit die richting.
Verder blijven alle andere nadelen gewoon staan. Je haalt er op die manier meer problemen of nadelen mee naar binnen dan dat het oplost.

En waarom zo moeilijk doen en productiekosten van zo'n bajonetflensje behoorlijk omhoog jagen omdat een klein aantal gebruikers hun materiaal niet voldoende in de gaten houden?
Geregelde controle en service hoort gewoon bij de fotografische routines van het vak.
Zoals eerder aangehaald vindt men controle, onderhoud en servicebeurten bij autorijden bijv. heel normaal, waarom niet bij het gebruik van camera's en lenzen?

[Giso]

Ik geef je verder groot gelijk Leon. Ik reageerde alleen op de bewering dat het technisch niet mogelijk zou zijn om dat gedeelte van de bajonetflens uit een deel te maken. Dat is i.m.o. dus wel mogelijk. Als je natuurlijk de door jou aangehaalde aspecten buiten beschouwing laat.