Zie ook:
D5500
Discussie
D7200
Zelf gebruik ik de laatste 2 jaar deze techniek steeds meer.
Deze techniek ben ik begonnen te gebruiken met een extreme groothoek, dan had je altijd wel wat hoge lichten door ramen en of lucht in beeld en ook altijd wel wat zeer diepe schaduwen. In het begin paste ik deze techniek alleen maar toe in b.v. kerken waarbij ik de ramen en de donkere delen zo goed mogelijk belicht wilde hebben bij weinig licht in de kerk en 'veel' licht door de ramen.
Als je 2 stops wilt onder belichten zit je met het nadeel dat de foto op de monitor van de camera wel erg donker wordt. Thuis kun je het wel goed bekijken, maar ook op de vakantie wil je je foto's 's avonds wel eens bekijken. Daarom gebruik ik Active D-lghting op Extra High, dit geeft in RAW altijd 1 stop onder belichting en op de monitor toch een normaal beeld. (Staat standaard onder mijn U2 knop).
(Soms belicht ik dan nog een extra stop onder, dan heb ik een wat donkerder monitor beeld.)
Een nadeel is wel als je veel foto's maakt dat je extra tijd nodig hebt om de belichting van de RAW foto's te corrigeren. Het is lastig een automatische selectie te maken van de foto's die je zo hebt belicht. In lightroom ken ik geen mogelijkheid om deze foto's automatisch te selecteren. (helaas
).In donkere omgevingen kun je door deze techniek ook flink sneller werken.
A stand.
Diafragma op het voorwiel.
Iso waarde op het achterwiel.
Belichtingsmodus op Matrix, als deze er een klein beetje naast zit is dat niet zo erg met deze modus.
Kijken naar de sluitertijd in de zoeker of deze acceptabel is. (Dit is o.a. afhankelijk van de beeldhoek, hoe je staat, wat je afbeeld en hoe moe je ondertussen bent. Het is lastig voor een camera al deze factoren mee te nemen in allerlei auto modussen).
Heb je dan een acceptabele sluitertijd dan druk je af.
Thuis gekomen zie je in de nabewerking wel hoe je de belichting echt had willen hebben. Je kunt dan met gemak een paar stops omhoog schuiven en eventueel een stop (of twee stops) omlaag zonder dat de kwaliteit omlaag gaat.
Heb je uitgebleekte lichten (komt nog steeds wel eens voor) dan zijn ze 'meestal' minder uitgebleekt dan als je geprobeerd had correct te belichten.
Iedereen heeft zo zijn eigen technieken die hem/haar goed bevallen. Deze techniek bevalt mij goed op mijn D7000. De belichtings vierhoek (Licht, diafragma, sluitertijd, sensorgevoeligheid*) is hiermee weer wat gemakkelijker geworden.
Werk je met RAW, wellicht is dit een techniek om eens te proberen.
Met vriendelijke groet,
Ben
*)
De sensor heeft tijdens de opname maar 1 gevoeligheid **). Deze kan niet veranderd worden.
Bij het uitlezen van de sensor wordt de ISO waarde gebruikt om het opgevangen signaal te versterken. Dit kan analoog door versterkers op de sensorchip, dit kan daarna ook nog een keer digitaal. Aan beide methoden zitten beperkingen.
Om snel te kunnen werken zitten er bij de Nikon DSLR camera's een aantal analoge versterkings circuits die in parallel werken. Deze zijn nooit exact gelijk. Normaal is dit niet zichtbaar, maar als je een extreem hoge iso waarde gebruikt en je deze later nog eens een keer versterkt, zie je dat er banden over het beeld verschijnen. Deze banden komen volgens mij overeen met door welke versterker het beeld is versterkt. (Analoge versterking is dus niet per definitie beter dan digitale versterking).
Overigens achter iedere analoge versterker zit ook een AD converter, deze is ook niet perfect, ook deze kan bijdragen aan de banding.
**)
Voor de analoge boeren onder ons, ook een film heeft maar 1 gevoeligheid. Bij het ontwikkelen kun je deze gevoeligheid wel opvoeren. Maar tijdens de opname is er maar 1 gevoeligheid voor een film.
Aan alle kanten stonden trainers, was publiek of stond geluidsapparatuur dus het was nog even manoeuvreren maar uiteindelijk viel het mee. Mooie sport wel, dat boksen.