EdvandeZilver schreef:Ben, als je uitgaat van lichtpunten loop je wel het risico van lensfouten zoals overstraling en eventueel coma?
Allereerst, dit was maar een eerste probeersel van een idee, waarvan ik niet weet of het gaat werken, maar dat heb je bij experimenteren wel vaker. De geplaatste foto was belicht met 5 stops onderbelichting, tenminste dat was de bedoeling, maar de snelste sluitertijd is gekozen dat is ongeveer 3 stops onder. Dit om overstraling zoveel mogelijk uit te schakelen. Met de deels bewolkte hemel was de toestand niet ideaal.
Dat je coma en allerlei andere fouten in de afbeelding krijgt zie ik niet als probleem, maar meer als indicatie wat er aan de hand is.
EdvandeZilver schreef:Waarom niet met horizontale of verticale lijnen bij daglicht? Dit geeft ook een strakker beeld omdat je dan net niet de diagonale pixels raakt die dan ook mee gaan tellen als je op 100% gaat pixelpeepen.
Wat je precies bedoelt met horizontale en verticale lijnen bij daglicht begrijp ik niet (volledig). Als het om oplossend vermogen gaat, dat zie ik niet als praktisch uitvoerbaar voor zover ik kan overzien. En in hoeverre is dit dan DOF gerelateerd.
Wat wilde ik al bij de voorgaande discussies de verstrooiings cirkels op verschillende afstanden in beeld brengen en daarbij zat ik aan een zeer kleine, maar 'betrouwbare' reflectie te denken. Vandaar de kerstballen. Destijds niet uitgevoerd omdat dit toch wel enige voorbereiding en experimenteren betreft. Nu nog maar zeer slordig uitgevoerd, vooral om voor mijzelf tot een proof of concept te komen. Die kerstballen zijn wel op te stellen op verschillende afstanden. Onderbelichten om overstraling te voorkomen is ook wel 'redelijk' te doen. Op korte afstand werkte de enkele reflectie niet voldoende, daarom maar de dubbele reflecties gebruikt in de foto's.
Een en ander behoeft nog wat verfijning.
Natuurlijk is het zo dat het oplossend vermogen van een sensor ook nog meespeelt. Daarom daar ook mee bezig gegaan.
In Excel een modelletje gemaakt met flink wat parameters om mee te spelen.
Lijnparen die op steeds kortere afstand van elkaar staan. In zwart wit wordt het beeld heel onrustig voor je ogen. Daarom hier uitgewerkt met groen rood, met als tussenkleur grijs. (Maar de berekening is gewoon voor monochrome grijstinten).
Voor iedere cel (pixel) wordt de hoeveelheid licht uitgerekend (middels in intergraal per pixel).
De pijlen staan naar een kolom en een rij te wijzen. De grafiek bij die gevallen geeft het lichtverloop aan. Bij de kolom is goed te zien dat hier flink wat onregelmatigheden in zitten. Bij de rij is te zien dat er wel regelmaat inzit, maar een flink moire effect zorgt voor een 'golvende' beweging.
De eerste rij staat in de grafiek helemaal bovenaan, keurig een lichtverloop dat een sinus volgt. Naarmate de lijnparen steeds dichter bij elkaar staan is er minder onderscheid (resolutie), maar er is nog heel lang een zeer klein onderscheid te maken tussen de pixels.
Ben