NCN Forum

Nu de D800 er misschien aan zit te komen, was ik aan het bedenken wat ik eigenlijk het liefst zou zien in een nieuwe camera.

Op zich zou de filmoptie wel grappig zijn, niet belangrijk, maar handig. Iets meer megapixels zou ook wel van pas komen. Maar, het liefst zou ik een groter dynamisch bereik willen hebben. Zo groot mogelijk graag.

En, ik vroeg me af, gewoon uit nieuwsgierigheid, waar hangt het dynamisch bereik vanaf? Kunnen ze die chips niet gevoeliger krijgen? Is er een trade-off tussen lichtgevoeligheid, pixelgrootte en ruis? Of is dat de holy grail waar ze naar aan het zoeken zijn?

Groet,

Melkman

melkman schreef: Of is dat de holy grail waar ze naar aan het zoeken zijn?

Dat denk ik wel ja. Al is het echt niet zo slecht gesteld met het dynamisch bereik. De laatste DX camera's doen het al heel erg aardig hoor. Ik betwijfel of film het nog steeds wint van bijv. de D7000.

melkman schreef:En, ik vroeg me af, gewoon uit nieuwsgierigheid, waar hangt het dynamisch bereik vanaf?

Van o.a. de kwaliteit van de A/D conversie om minimale spanningsverschillen tussen pixels onderling separaat te kunnen onderscheiden en de bitdiepte van het systeem om het vervolgens naar digitale data te kunnen omzetten.

Maar dan nog. Als je een groot dynamisch bereik hebt zul je toch een mate van compressie van bepaalde delen van de toonwaarden moeten hebben, andere delen juist niet om een foto een beetje "normaal" er te laten uitzien. Een lineaire toonschaal tussen donkerste en lichtste toonwaarden van een groot dynamische bereik opgenomen beeld ziet er namelijk niet uit, en is tevens afhankelijk van het uitvoermedium (monitor of print).
Je zult altijd aan het beeld moeten sleutelen om een in perceptie "normaal" ogend beeld weer te kunnen geven.

Léon Obers schreef:Maar dan nog. Als je een groot dynamisch bereik hebt zul je toch een mate van compressie van bepaalde delen van de toonwaarden moeten hebben, andere delen juist niet om een foto een beetje "normaal" er te laten uitzien. Een lineaire toonschaal tussen donkerste en lichtste toonwaarden van een groot dynamische bereik opgenomen beeld ziet er namelijk niet uit, en is tevens afhankelijk van het uitvoermedium (monitor of print).
Je zult altijd aan het beeld moeten sleutelen om een in perceptie "normaal" ogend beeld weer te kunnen geven.

Het is wel ontzettend handig bij nabewerking, als je niet zo nauwkeurig belicht hebt om welke reden dan ook.

Alleen benutten veel gebruikers niet de simpele mogelijkheden van de standaard instellingen van camera of RAW software om het dynamisch bereik van de camera beter te benutten door simpelweg als voorkeuze "Neutraal" in te stellen, en het contrast wat lager.
Ik zie nogal vaak erg moeilijke bewerkingen vanuit een te hoge contrast instelling of men neemt een surrogaat oplossing als "HDR", terwijl dat helemaal niet nodig is.

Dat is waar. Ik gebruik het ook wel eens (met name als ik voedsel fotografeer), maar haal daarna toch weer een gedeelte van het contrast en de kleur op: het ziet er gewoonweg niet zo aantrekkelijk uit als het zo soft is.

Fotografisch gezien misschien wel, maar de gemiddelde klant ziet liever een contrastrijke foto die van het scherm/de afdruk spat. Da's tenminste mijn ervaring.

Tom schreef:het ziet er gewoonweg niet zo aantrekkelijk uit als het zo soft is.

Vandaar mijn eerdere opmerkingen dat je aan het beeld moet sleutelen omdat een groot dynamisch bereik meestal niet het gewenste beeldresultaat oplevert.
Een brede toonschaal is op zichzelf wel een aardige start om ermee te gaan sleutelen en contrasten en toonwaarden naar je hand te zetten.
Maar dan moet je goed weten wat je doet. Voor standaard "out of the box" beeld is een erg groot dynamisch bereik meestal minder geschikt.