NCN Forum

In de jaren 80 van de vorige eeuw was ik nogal gecharmeerd van de Olympus OM2; vooral het idee dat de belichting in de automatiekstand tijdens de belichting nog werd gecorrigeerd. Vooral bij nachtopnames - als er plotseling een lichtbron in beeld komt - en bij flitsen erg mooi.
Is dat idee nooit overgenomen door bijvoorbeeld Nikon? Ik lees er nooit iets over. En zo niet, waarom niet?
Wie weet hier iets meer van?
PS Ik heb net een OM4 op de kop getikt, vandaar dat deze vraag nu weer opkomt. Prachtig ding overigens.

Heb met de OM2 lange tijden opnamen. Waarschijnlijk in een automatiek stand. En als je dan met een flitser in het donker rondloopt, de flitser de wanden en vloeren manueel laat belichten, dan hoor je op een gegeven moment de sluiter weer dicht gaan. Voldoende licht. Geweldig. Heb dit kunststukje nooit bij een andere camera gezien, de OM4 ken ik niet. Bij Nikon ken ik het niet.

Olympus had de 'real-time' belichting vrij ver doorgevoerd. Het sluitergordijn was van een patroon voorzien dat ongeveer dezelfde reflectie had als film materiaal. Tijdens de opname werd gemeten.

Andere merken hebben dit 'real-time' meten alleen met TTL flitsen gehad, tijdens de opname en tijdens de flits werd er daadwerkelijk gemeten en de flits afgekapt iets voordat er voldoende licht was binnengekomen.

Maar deze eigenschappen zijn met de komst van sensoren verdwenen. Reflectie van de sensor is extreem afhankelijk van de hoek waaronder het binnenkomt en daarmee kan dan niet meer betrouwbaar gebruik gemaakt worden van de reflectie van het gevoelige materiaal. Flitsen gebeurd nu nog steeds TTL, maar wordt gedaan direct voordat de werkelijke opname plaatsvind. Hierdoor kunnen de 'oudere' flitsers die wel TTL mogelijkheden hadden ook niet meer gebruikt worden.

Voor zijn tijd had Olympus vooral de OM4 een aantal unieke functies, zoals het gepatroonde sluiter gordijn. Daarnaast had het spotmeting tot maximaal 7 punten. Allemaal leuke features, zeker gezien de tijd.
Met digitaal zijn de technieken totaal anders geworden. Je hebt meer mogelijkheden, je hebt meer controle en de functies zoals camera's destijds boden zouden nu ook weinig of niets extra meer bieden. De nieuwe flitsmethoden zijn superieur aan de directe TTL methoden van destijds. De meting tijdens de opname is nu vervangen door een zeer snelle meting direct voor de opname. Bij lange opnamen met veranderende omstandigheden waarbij de Olympus de sluiter keurig aanstuurde, kun je nu veel gemakkelijker direct na de opname deze beoordelen en meerdere opnamen maken. Technisch gezien durf ik te stellen dat nu alles beter is. Maar een aantal zaken was vroeger wel leuker, uitdagender, bijzonderder. De beperkingen gaven zo hun uitdagingen en daarmee ook wel extra kleur aan het fotograferen.

De charme van analoog fotograferen die bestaat inderdaad nog steeds.

Ben

De OM-4 kon niet goed omgaan met 35 mm Polaroid film, deze reflecteerde namelijk veel minder dan normale film.

Dat verklaart veel, Ben. Bedankt! Theoretisch was het wellicht beter, maar de digitale fotografie lost het dus uiteindelijk anders op.
Uit nostalgie ga ik toch nog eens een filmpje in de OM4 zetten. En batterijen....

De digitale oplossing van Olympus is de Live Composite Modus

Live Composite Modus, mis ik dus op m'n camera. Nu is Nikon nooit actief geweest met dit soort technische innovaties. Soms hebben ze iets, en dan slaan ze niet hard op de trom, dus duurt het een poos voordat je in de gaten krijgt hoe handig dat wel of niet kan zijn.
Bij een aantal nieuwere Nikon camera's is de lichtmeting van de flitser en het omgevingslicht, losgekoppeld. Handig bij lange sluitertijden, waarbij je ook wilt flitsen.