Foto: ©National Institute of Polar Research
Dag Nikon-vrienden,
In deze tijd van het jaar is een stukje over de Aurora (zie foto hierboven), die soms op het Noordelijk halfrond boven de 60ste/70ste breedte graad bij heldere hemel zichtbaar is, wellicht wel toepasselijk.
Het Japanse National Institute of Polar Research, is een van de onderzoekscentra die dit verschijnsel op de Arctic en Antarctica onderzoekt. Op een webmagazine pagina van Nikon staat een verhaal over dit onderzoek en het bijzondere Nikkor objectief dat hierbij wordt gebruikt. Hieronder een korte samenvatting van het artikel...
De Aurora treedt ook in de Zomer aan de polen op, maar alleen in het donker is het verschijnsel waar te nemen. In de magnetosfeer aan de zijde die niet door de zon wordt beschenen bevindt zich een laag waar plasma (elektronen en protonen) zich verzamelt. Onder invloed van het magnetisch veld worden deze elektronen en protonen naar de aarde getrokken. In de atmosfeer zo’n 100 tot 500 km boven de grond komen de deeltjes in botsing met zuurstof en stikstof moleculen en bij deze botsing wordt licht uitgezonden. Dit is de Aurora. De Aurora verandert ook van vorm. Door de zonnewind kan de Aurora nog sterker zijn dan normaal en echt waarneembaar.
Voor het onderzoek naar de Aurora kan men natuurlijk een raket afschieten en direct de hoeveelheid van verschillende atomen, hoeveelheid elektronen en het elektromagnetisch veld meten. Maar zoiets is kostbaar en het is maar een moment opname.
Het National Institute of Polar Research gebruikt voor haar onderzoek naar de Aurora daarom ook radar en optische instrumenten waaronder een zgn. All Sky Camera (een camera die de gehele hemel waarneemt).
De camera heeft een Nikkor 6 mm f/1.4 (ja echt een f/1.4!) als objectief, die in een keer 180 graden bestrijkt. Tegenwoordig wordt gebruik gemaakt van een zeer gevoelige CCD chip om opnamen te maken. Men maakt die opnamen dan ook voor verschillende licht golflengtes. De All Sky Camera wordt ook steeds verbeterd samen met de ondersteuning van Nikon Engineering.
Foto: ©National Institute of Polar Research
Uit de data, die worden verzameld, kunnen samen met andere apparatuur snelheden en temperaturen tot op een hoogte van 300 km worden bepaald. Kennis hiervan kan –volgens de onderzoekers - o.a. worden aangewend om de levensduur en baan van die satellieten, die dicht boven het aardoppervlak cirkelen, beter te schatten: temperatuur en verschillen in dichtheid van de atmosfeer hebben invloed op de weerstand van zo'n satelliet.
Een wellicht kan een Auroravoorspelling, net zoals een weerbericht, worden uitgebracht. Toeristen, die nu teleurgesteld terug keren, omdat ze nauwelijks de Aurora hebben gezien, zullen dan tot het verleden behoren.
Meer informatie over dit onderzoek –tezamen met meer prachtige foto’s en opnames met de 6mm Nikkor- op deze link…
Amadeus Gould
