- Zowel de D7000 en 18-200 zijn geen uitblinkers qua AF snelheid. Let wel, ik zeg niet dat ze slecht zijn, maar het 39-punts AF systeem (met wat minder kruissensoren) en wat minder processing power in de camera betekent dat de D7000 het moeilijker heeft om onderwerpen bij te benen dan nieuwere camera's of camera's met meer geavanceerde AF systemen (zo outperformt een oudere D700 de D7000 qua AF).
- De 18-200, die niet zo'n snelle motor heeft, is inderdaad je grootste beperking. De andere lenzen die je noemt zijn ook niet bijzonder snel qua AF. Je kunt er wel scherpe foto's mee krijgen maar dat betekent beter anticiperen en minder foto's maken, oftewel minder keepers. Als je dan de helft wel scherp hebt doe je het eigenlijk al best goed.
- Hoe meer een camera moet 'rekenen', des te meer het ten koste gaat van de AF snelheid. Je wilt dus de camera 'zo min mogelijk' te doen geven. Oftewel:
- Minder scherpstelpunten betekent minder rekenwerk/keuze. Ik gebruik bij honden zelf 9-punts AF (op een 51-punts AF systeem).
- Gebruik geen AF-A maar AF-C. Hoewel je aanname op zich correct is dat AF-A 'wisselt' tussen AF-C en AF-S, betekent het ook meer rekenwerk voor de camera. En AF-A maakt ook wel eens de verkeerde keuzes. Ook kiezen bepaalde camera's bij AF-A meen ik zelf uit de beschikbare scherpstelpunten, wat je wellicht niet altijd wilt. De voorkeur verandert iets. En verder, als je de hond dan wilt fotograferen als hij stilzit verleg je gewoon het scherpstelpunt. Je kunt dan ook prima met AF-C fotograferen.
- Een kruissensor (dat is in ieder geval de middelste sensor) is sneller en accurater dan een niet-kruissensor.
- Er zijn bepaalde functies die je kunt uitschakelen om je camera minder te belasten, wat resulteert in een snellere AF. Welke dat zijn verschilt per camera en staat ergens in een voetnoot van je handleiding.
- 3D AF modes zou ik niet gebruiken op een D7000, dat trekt hij niet voor snelbewegende onderwerpen. Te weinig processing power.
- Wat, zeker bij oudere camera's, ook nog wel eens wil helpen is dat je niet op Ch maar op Cl fotografeert, oftewel niet met de maximale burst rate. Daar is de argumentatie echter niet zozeer dat je de camera teveel belast of (wat wel een bijkomend voordeel is) dat je buffer snel volloopt; maar een spiegelreflex kan wanneer je via het oculair tijdelijk niet scherpstellen als de spiegel gesloten is. Dat betekent dus dat hij een fractie van een seconde stops met het volgen van je onderwerp. Bij een moderne camera als een D500 met 1/8000e is dat veel minder een probleem dan bijv. een D7000 op 1/500e. Dan kan het zijn dat hij na 1 sluiterbeweging de focus 'net' kwijt is en het al niet meer bijbeent voor de rest van die burst serie. Dit kun je uiteraard weer oplossen door goed te anticiperen.
Mijn instelling voor hondenfotografie is:
- AF-C met 9 scherpstelpunten (voor langzame honden die ik makkelijk kan volgen 1 scherpstelpunt)
- S-mode met een zo kort mogelijke sluitertijd (voor jouw camera tussen de 1/4000e of 1/2000e) voor zover ISO dat toelaat. Alternatief is A modus met auto-ISO ingeschakeld op 1/2000e en ISO naar gelang je camera aankan; dan kom je ook niet onder 1/2000e zolang je genoeg licht hebt.
- Voor oudere camera's: Cl (meestal 1 of 2 fps onder het maximum van Ch)
- Schakel zaken op je camera uit die de AF kunnen vertragen; zie je handleiding voor welke dat voor jou camera zijn.
- NB: AF-ON kan maar ik vind het zelf ook minder handig qua snel werken, persoonlijke voorkeur.
En dan omdat het leuk is
een voorbeeld van een voluit rennend hondje die recht op me af komt. Leuke anecdote: De grootste hobby van dit hondje is parallel meerennen met fietsers en bromfietsers op een langwerping hondenuitlaatterrein en die rent ie er allemaal uit. Dus deze gaat zeker rond de 40km/u. Het is echt een sprintertje:
