Bij de douane op Schiphol ging het al direct mis. Mijn koffer was al ingecheckt en toen bleek mijn handbag te zwaar te zijn. Ruim 17 kilo is te zwaar. Maar die koffer met camera’s e.d. neem ik altijd mee en ben nooit gecontroleerd. “ha, daar komen twee dames van de KLM aan”. Na een kleine preek van het ‘hoe en waarom’ er maar aan 12 kilo mee mag als handbagage mocht ik van de jonge dames toch door met een te zware koffer. “tsja, ik kan mijn lenzen en camera’s niet in stukken snijden”. Na een vlucht van bijna 6 uur kwam ik midden in de nacht in Dubai aan. Ja hoor, weer moest mijn koffer apart genomen worden bij de douane. “Euh, dat zijn camera’s lenzen en een laptop”. De beste man kijkt me aan en moest een beetje lachen. Op een of andere redden pikken ze mij er altijd tussenuit. Maar dat was dan ook het enige. Tot zover dan. Mijn collega’s zaten op een andere vlucht, die op dezelfde tijd zou vertrekken en aankomen. De afspraak was dat we elkaar zouden treffen op de plek waar de huurauto opgehaald zou worden. Maarja, je voelt het al aankomen. Dit kan niet goed gaan. Na een kleine 45 min. wachten was er nog niemand. Toen kreeg ik te horen dat hun vlucht op een andere terminal aankwam en moest ik dus met de taxi naar terminal 3. Daar bleek dat hun vlucht meer dan een uur vertraging had, het was inmiddels al na 01:15 uur in de nacht. Nadat we elkaar gevonden hadden en handje geschud hadden konden we om 2:00 uur de auto ophalen. … Eigenlijk.
Dan zien we op het briefje dat de huurauto op terminal 1 staat. “Pfff, daar kom ik net vandaan”. Dus terug met de taxi. Eenmaal binnen moesten de nodige papieren ingevuld worden en dat kost ook tijd. “daar heb ik helemaal geen zin in, ik wil naar bed”.
“Tsja’,zegt die knuppel van het verhuurbedrijf,”jullie auto staat op terminal 3”.
Met veel pijn en moeite hebben we het voor elkaar gekregen dat de auto voor ons gehaald werd, zonder dat we wéér in de taxi moeten.
“Hoera, we hebben de auto”. Maar daar past niet alles in wat een zooi slepen we mee.
Goed, nu op naar het hotel. “Waar is het hotel?” “Weet ik veel, jij hebt het geboekt.”
Degene die de auto had geboekt wilde zelf rijden maar durft,volgens mij, niet eens buiten zijn eigen dorp te rijden. Met een slakkegang vertrokken we richting hotel. Gelukkig wist ik in welk deel van de stad het hotel lag en na een rondrit van een uur zagen we ineens het hotel liggen. Wat was ik blij dat ik naar bed kon. Inmiddels was het al 03:15 uur.
In de verwachting dat ik een gewoon hotel zou hebben had die knakkert een appartement geboekt. 1 voor twee personen en ik had een eigen appartement. Na een uitvoerige verkenning kon ik eindelijk naar mijn bedje. “Ja, je maakt niet altijd mee dat je beschikt over een woonkamer, badkamer, tussenkamer, keuken en nog een extra toilet.”
De nachtrust heeft me goed gedaan en terwijl die andere twee al vroeg naar het circuit gingen besloot ik even Dubai in te gaan. Ik voelde me echt even vrij.
1. Burj al Arab, wie kent hem niet
Na wat bekende plaatjes geschoten te hebben besloot ik om ook maar naar het circuit te gaan. De taxichauffeur wist van toeten noch blazen. “Nou, ik weet de weg wel. Follow me.”
Op het circuit was het een weerzien van bekenden en ging ik kijken waar mijn teams zich hadden opgesteld. Veel was er nog niet te doen, enkel het keuren van de auto’s.
2. Er moet nog vanalles gedaan worden om het mooi te maken. Maar het werktempo is niet om over naar huis te schrijven.
3. Keuring van de auto's.
Ik had dus alle tijd om nog een paar extra klanten te winnen en toen het donker werd zijn we terug richting het hotel gereden. Tegenover mijn hotel zit de Ski Dubai en een hele grote Mall(winkelcentrum). Na een heerlijke maaltijd en even in het winkelcentrum rond gelopen te hebben ,zit ik hier nu… op het balkon van de achtste verdieping van mijn appartement. Ohja, de temperatuur is nog steeds 24 graden.
4. Het is nog druk onder mijn balkon.
Morgen is het weer vroeg dag omdat de rijdersbriefingen op het schema staan en er moeten ook teamfoto’s gemaakt worden. Later in de middag vindt de eerste vrije training plaats.
Voor nu zeg ik, “ Welterusten en tot morgen.”
Wordt vervolgd...
Groeten Roel.
Ik wist dat dit draadje eraan ging komen en staat nu als een favoriet boven in de rij.
