Cyrus schreef:@RemcoH:
Handmatig scherpstellen is bij Sony ook alleen nodig met - ahum - MF objectieven... Ik verzamel Nikon Ai-S glas en MF is - door de EVF met handige hulpjes - een verademing op een mirrorless, t.o.v. een dSLR. Simpelweg omdat het matglas van een dSLR totaal niet geschikt is voor MF. Er zijn wel alternatieve matglazen voor diverse digitale Nikons maar die schoppen vervolgens de lichtmeting in de war....
Met als bonus dat de in-body beeldstabilisatie van een mirrorless ook werkt met MF Nikkors van 30-40 jaar oud.
Bij MF op een mirrorless hoef je overigens dankzij focus peak niet eens aan het verplaatsen van het focuspunt te denken. Gewoon aan de focusring draaien totdat datgene oplicht waar je de focus wil hebben - ongeacht of dat in het centrum of juist aan de rand van het beeld is. Focus zoom is daarbij niet per se noodzakelijk, da's meer een handige extra als het kritisch wordt.
Ik hoor de hele tijd over focus peaking, en dat dat zo geweldig werkt. Dat zal ook wel waar zijn. Maar waar vergelijk je het mee? Zodra de Nikon aan bod komt, lijkt het nu voor mij dat er alleen gedacht wordt aan het kijken door de zoeker, en dat je dan zelf in het beeld moet zien of het scherp is. Daarvan heb ik al gezegd:
"Puur door te kijken door de zoeker, en proberen te zien of het object scherp is lijkt mij ook geen doen" (Waarbij ik dat laatste rustig wat stelliger had mogen zeggen. 'lijkt mij' mag vervangen worden door 'is'.) Maar bij een Nikon-DSLR heb je ook wel iets meer dan dat. Er is ook de scherpteindicatie, links onder de zoeker. Richt je een scherpstelpunt op het object, dan geeft die aan of de focus erachter (punt links), precies erop (rondje), of ervoor (punt rechts) is. Ook als de autofocus uit staat.
Het zal dus best waar zijn dat focus peaking heel goed werkt. En het kan ook waar zijn dat het misschien beter werkt dan scherpstellen met een Nikon. Maar waar vergelijk je het precies mee? Nikon heeft ook een hulpmiddel voor het scherpstellen, dat ook bij handmatig scherpstellen werkt. Je hoeft het niet puur visieel te doen, turend door de zoeker of de scherpte daar ligt waar je die wilt terwijl dat amper te zien is.
Cyrus schreef:Bij AF is het juiste focuspunt kiezen op elke camera een must, omdat je AF anders domweg niet op het juiste punt scherpstelt. Omdat een dSLR bij de focushulp voor MF (bolletje en pijltjes) gebruik maakt van het AF-systeem., is het daarbij dan weer wel noodzakelijk om ook bij MF het juiste focuspunt te kiezen.
Oké, hier wordt dan wel de focushulp van de DSLR genoemd. Dat is even belangrijk voor mij. Dat miste ik tot nu toe.
Juiste focuspunt kiezen een must? Mwah, valt mee, mijns inziens. Dat is alleen zo bij bewegende objecten. Maar misschien moet ik me eens wat meer verdiepen in dynamische AF... In meer statische omstandigheden is het gekozen focuspunt voor mij niet zo van belang, dus kies het liefst de gevoeligste, die het beste reageert. En dat is de middelste. Vroeger had je maar één focuspunt, en daar lukte het ook mee.
(Wèl vond ik toen de 5-puntsautofocus van de Nikon F100 toen een grote vooruitgang, maar dat terzijde.) Het is hierbij maar net wat je werkwijze is. Scherpstellen doe ik bijvoorbeeld niet meer met de ontspanknop. Daar gebruik ik de AF-On-knop voor. Dan is het even scherpstellen, en klaar. Dan maakt het vervolgens niet meer uit waar het focuspunt op komt te staan, dus kan ik op de juiste compositie kaderen, om dan daarna af te drukken. Tenzij de te fotograferen persoon niet stil kan zitten. wellicht. (Maar hoe deden we dat dan in het pre-autofocustijdperk?)
Het kiezen van de voor jou optimale instellingen in het menu kan ook helpen om de gebruikservaring met de DSLR te verbeteren.
Cyrus schreef:Nog even waarom ik de Sigma's Art aanhaalde in de vergelijking: die zijn qua optische en bouwkwaliteit beter vergelijkbaar met de Zeiss-objectieven dan de Nikon-primes die je opvoert. Ja, die Sigma's zijn fors zwaarder maar die zijn op dit moment op die brandpunten wel het beste wat je kunt krijgen in de categorie "betaalbaar voor de serieuze hobbyfotograaf". En dan zie je dat de dSLR-set qua gewicht dan toch weer in het nadeel is...
Als ik er ook dat soort zware objectieven op mag zetten, dan grijp ik toch gewoon naar de f/1.4-objectieven die ik al heb? Hoef ik helemaal geen objectieven bij te kopen, wat nog veel goedkoper is!
Die DSLR-set is dan in het nadeel, ja. Waarom? Omdat het f/1.4-objectieven zijn! En die zijn er voor de Sony α7 nauwelijks. Er is er wel een: de Sony Distagon T* FE 35mm f/1.4 ZA die je noemde. Maar die weegt nog iets meer dan de vergelijkbare Nikon!
En wat die Sigma's betreft: daarbij schijnt het waarschijnlijk te zijn dat je er over tien of twintig jaar weinig meer aan hebt. Als ik bijvoorbeeld de waarschuwing onder de rode letters op
deze pagina eens lees... Of
dit verhaal... Qua autofocus dus een ander verhaal dan met echte Nikon-objectieven. Daarom heb ik toch maar voor de Nikon gekozen. Heb ik in de toekomst in ieder geval iets wat werkt, mocht ik geen geld voor wat anders hebben.
Cyrus schreef:Staat tegenover: als je voor een Nikon een set samenstelt waarbij je voor de diverse brandpunten steeds de lichtste varianten neemt, dan moet je dat bij de Sony ook doen. Anders klopt je vergelijk natuurlijk niet...
De 35mm f/2.8 is inderdaad niet eens zo heel veel goedkoper dan de Zeiss Loxia 35mm f/2. Dat zal dan ook wel de reden zijn geweest dat ik dan maar liever greep naar de 35mm f/2. f/1.4 is wel mooi, maar die 35mm f/1.4 van Sony was dan weer veel te zwaar. Een beetje een persoonlijke overweging, afgemeten aan mijn voorkeuren (wat zou ik in dat geval kiezen?).