Als je met een serie primes een soort van onhandige zoomlens probeert te maken, dan begrijp je het denk ik niet helemaal.
(Dan kun je het misschien toch beter gewoon bij zoomen houden zelfs.
Je moet er eigenlijk wat anders tegen aan kijken. Elke vaste brandpuntsafstand heeft namelijk zijn eigen karakter, zijn eigen dingen waar ie goed in is, waar je rekening mee moet houden, waar je je voordeel mee kunt doen en wat wel of niet bij jouw manier van fotograferen past. Je moet ze stuk voor stuk leren kennen en er proberen uit te halen wat erin zit. Als je het zo benadert, dan maakt het niet uit of je er maar een bij je hebt en ook niet welke je bij je hebt. Ze zijn namelijk allemaal goed bruikbaar voor elke situatie. Als je maar weet hoe. En daar ligt 'm de uitdaging en ook de lol.
Natuurlijk heb je dan nog wel je persoonlijk voorkeur voor bepaalde brandpuntsafstanden. Maar dat hou je altijd. Die liggen je gewoon het beste. Daar is niets mis mee. En dat kan ook veranderen in de tijd (naarmate je nieuwe dingen erbij leert).
Dus ik zou zeggen, begin maar eens met eentje. En pas over een tweede gaan denken als je die eerste goed onder de knie hebt. Een hele serie meeslepen omdat je een bepaald bereik wilt "dekken" is (behalve misschien in een studio) onzin. Zo werkt dat niet, als je begrijpt wat ik bedoel...
Overigens wil ik best even noemen welk ik dan heb, als zoomloze kwast zijnde. Maar ik heb in de regel hooguit twee daarvan bij me. En welke twee dat zijn hangt er maar helemaal van af hoe mijn muts staat...
Even kijken: 18, 25, 35, 50, 50, 85, 85, 100
Mijn voorkeur ligt steeds meer aan de korte kant, 18 mm en 25 mm. Maar aan de andere kant is die 100 mm ook een genadeloos stuk glas.
