Waarom deed ze dat toch?

[Vincent]

Alleen het middelste scherpstelpunt gebruiken en compositie daarna maken is vaak sneller dan het wisselen van scherpstelpunt.

Bij Full frame camera's zijn de focuspunten vrijwel nooit beeldvullend:



Wil je dus scherpstellen buiten dat vlak dan zul je sowieso opnieuw moeten kaderen na het scherpstellen (of handmatig of mbv liveview focussen). Dat is toch weer een van de voordelen van een flink aantal DX camera's: beeldvullende AF punten.

Verder zijn de centrale punten vaak het snelste en het meest accuraat. Herkaderen na scherpstellen is in theorie een slechte methode, maar in de praktijk levert het zelden onscherpe platen op. Of je moet, zoals Frankie zegt, met extreem krappe DOF gaan schieten. Maar zelfs met mijn 1.4 lenzen heb ik zelden scherpte problemen met deze methode.

[imaginary_nl]

Bij vasthouden is het continue (AF-S), maar wanneer je loslaat kun je dus zelf het punt waarop je scherpstelt bepalen.

Het lijkt mij logischer om voor de AF-ON techniek AF-C te gebruiken (met Release) in plaats van AF-S. Met de meest recente camera's wordt met de AF-ON knop tevens VR geactiveerd.

Je hebt gelijk. Foutief genoteerd, staat uiteraard op AF-C.
Aangepast in originele bericht.

[Janvis]

Ik merk dat er nog een hoop meer mogelijkheden zijn. Mocht ik haar nog eens ergens tegenkomen dan ga ik het maar eens vragen

Maar is het een techniek die altijd (of iender geval vaak) wordt gebruikt bij portretfotografie, of wordt er ook wel vaak gewoon gericht en meteen gefotografeerd zonder dergelijke technieken?

[Frankie]

Toevoeging dan nog, hoe dichter bij je onderwerp hoe kleiner je dof, hoe groter je brandpunt hoe minder aan te bevelen. In de praktijk voel je waarschijnlijk prima aan wanneer het prima te doen zal zijn.