Peter schreef:Blijkbaar mag het geen creativiteit heten.
Dan is onze definitie van creativiteit dus anders zoals ik al zei. Dat is prima maar maakt de discussie verwarrend. De discussie 'afdoen' met het argument dat het allemaal een mening is gaat er bij mij niet in.
Ik stop sowieso tijd en energie in mijn reacties, niet om daar zelf direct beter van te worden, maar in de hoop anderen iets mee te geven die dat dan wel, of niet, op hun eigen manier meenemen en er dan ook weer beter van worden. Zo ben ik hier ook ooit begonnen. En op de lange termijn krijg ik hier genoeg dingen terug hier (zie het D5 topic van vanmiddag) die het voor mij de moeite waard maken om te reageren en mijn ervaring (of soms gebrek daaraan) te delen.
Mijn punt mbt creativiteit gaat meer om zoeken naar andere (beeld)hoeken, naar variatie, naar interessante series. Ik zie genoeg goed beeld van kawaracer langs komen. Neem Iggy pop weer als voorbeeld. Ten eerste is daar per beeld technisch sowieso dingen op aan te merken. Als iedereen alleen maar 'mooi', 'leuk' en 'gaaf' komt roepen dan schiet hij daar sowieso niets mee op. Dat zie ik op facebook al vaak genoeg gebeuren. Maar dan komt kawa ook met 3 vrijwel dezelfde beelden in een serie. Dat doet wat mij betreft afbreuk aan al het beeld, en sowieso als serie op zich. Als ik van wat willekeurige concerten series zou maken dan zou je variatie zien, in mijn ogen interessante series. Daar mag je anders over denken.
Dat kan daarnaast ook, uiteraard, nog steeds beeld zijn waar jij of iemand anders geen gevoel bij heeft, daar is uiteraard niets mis mee
Een paar voorbeelden:
Kensington, alleen de zanger om mijn punt te maken, als je bij elk bandlid 3 of 4 verschillende beelden hebt dan heb je al een te grote serie aan het einde.
Waylon tijdens night of the proms. Anderhalf nummer gezongen, toch 4 verschillende beelden.
Typhoon, weer alleen de (lead) zanger.
Passenger. Statisch concert met een gitaar voor een microfoon. Toch een dynamische serie door hoeken en kleur.
John Mayer. Zelfde als bij Passenger.
Counting Crows.
Variatie in beeldhoeken, lensgebruik en kleur. EN als er geen kleurverschil is dan kun je altijd met je witbalans de boel een beetje sturen.
Dat heeft ook als voordeel dat je zelf je beeld 'maakt' en niet de artiest het voor jou doet. Ga je alles beeldvullend schieten met dezelfde compositie dan moet je maar hopen dat de artiest of het licht iets leuks doet om aan je variatie te komen. In mijn beeld is het uiteraard ook wenselijk dat je een mooie expressie of lichtshow hebt, maar de serie als geheel is daarvan niet afhankelijk.
En dat is met alle soorten fotografie wat mij betreft hetzelfde. Neem bijvoorbeeld met sportfotografie, of voor degene die mij inmiddels een beetje kennen, schaatsen specifiek. IEDEREEN weet hoe Sven Kramer eruit ziet. Dus dan moet je niet 10 beelden met de 400mm gaan maken en die in een serie gaan presenteren. Zelfs niet als ze stuk voor stuk scherp en goed belicht zijn. En wat mij betreft ook niet als iemand een goed gevoel bij een foto van Sven Kramer krijgt.
Dan zoek je ook naar variatie. Of je presenteert gewoon alleen 1 beeld, je beste beeld.
Sven Kramer
EJ Kooiman
Etc. Verbeterpunten (die ik zie) aanreiken op individueel beeld, en verbeterpunten (die ik zie) aanreiken voor het plaatsen van een serie. Dat was mijn punt. En dat is wat mij betreft de volgende stap in ieder zijn fotografie na het kunnen leveren van goede maar standaard platen.
