M.Oorthuis schreef:
Ik begrijp ook wel dat een fx een kortere scherptediepte genereert dan een dx, maar ik doelde op de zin dat dat een must is voor de betere fotograaf. Dat is in mijn ogen klinkklare onzin.
OK, die stelling kan ik me voorstellen dat dat inderdaad onzin is. Ik overzag de vet gedrukte tekst (of heb je het voor de duidelijk erna nog vet aangezet?).
Het is maar net wat een fotograaf voor ogen heeft met zijn foto's.
Die ene stop is meestal nog wel te overzien. Bij erg lichtsterke objectieven gebruik je meestal toch niet de allergrootste opening omdat de scherptediepte daarmee zo fliterdun is, dat elke misrekening in focus reeds wordt afgestraft in een "mislukte" foto.
Hoewel het op zichzelf wel zinnig is, te overdenken wat je werkelijk wil inzetten. Door de DX crop met de standaard afmeting lens/sensor die hetzelfde is als bij FX, zijn DX objectieven naar de normale brandpunt en groothoekkant toe meestal minder lichtsterk dan bij FX het geval is. Het verschil in aantal stops maakt DX dan minder flexibel als het om de kleinste scherptediepte gaat.
M.Oorthuis schreef:
Ook vind ik het onzin dat als je een groter scherptediepte wilt je maar een compact moet kopen

??
Voor macro is dat wel degelijk een optie om te overdenken. De huidige compacts op lage ISO gebruikt is met die standaard grotere scherptediepte heel wat makkelijker in het gebruik om een kwalitatief goed resultaat te behalen, dan doorgaans met DX of FX het geval is. Door de veel meer kritische scherpstelling en afmetingen van DX en FX, moet je daar veel meer moeite voor doen. De kans op net niet helemaal lukken van een goed resultaat is daarbij een stuk hoger dan bij compacts.
Er zit ergens een praktisch kantelpunt in de handelbaarheid om macro foto's te kunnen schieten. Opnameformaat versus scherptediepte en handelbaarheid van een foto-uitrusting versus, de technische digitale kwaliteit wat een beeld werkelijk technisch gezien oplevert. Een slechte handelbaarheid brengt de fotografische kwaliteit al snel naar beneden doordat het geheel door instelfouten en bulk aan apparatuur je makkelijk onscherpte creëert. Waardoor de algehele kwaliteit al snel lager is, dan een meer compacte uitrusting die makkelijker te hanteren is, op de keper beschouwt technisch gezien misschien net iets minder is, maar door het veel minder gevoelig zijn voor instelfouten e.d. opgeteld een beter resultaat oplevert.
Met de toenemende kwaliteit van ook compacts is het dus voor iemand die veel macro fotografie doet zeker een overweging waard naar een goede compact te kijken.
EDIT
Overigens moet je je altijd afvragen of een keus van een bepaalde lens of camera wel het nodige voordeel oplevert van wat je er denkt mee te kunnen behalen. Het ene voordeel moet je afwegen tegen andere nadelen. Ik heb vroeger wel eens gezien dat veel fotografen simpelweg kiezen voor de hoogste lichtsterkte van een lens, om op die wijze het meeste profijt te kunnen hebben van nog bruikbare sluitertijden (en grotere diafragma-openingen) bij minder gunstig licht.
Het gewicht en bulk aan massa van een super lichtsterk objectief in aanmerking genomen kan de praktische handelbaarheid echter wel eens meer negatief uitwerken op die denkbaar te benutten sluitertijd, dan het voordeel van een hogere lichtsterkte met zich meebrengt. Dan win je er praktisch eigenlijk niks mee qua handelbaarheid. Afgezien van een meer te bereiken isolatie van je onderwerp door een kleinere scherptediepte.
Ik heb een sterke neiging om te vermoeden dat fotografie "uit de hand" van bijv. de 2900 gram wegende Nikkor 200mm/2.0 lens wel eens moeilijker te behappen is dan een minder lichtsterker type. Die VR die er bij Nikkor 200mm op zit heb je hard nodig om die handicap reeds te compenseren.
....versus een mooie compacte combinatie. Tja f 4.0 en manueel scherpstellen dat wel (Voigtländer 180mm / 4.0):
