NCN Forum

Hans Braakhuis schreef:De AF-S NIKKOR 85mm f/1.4G is beschikbaar vanaf 2 september 2010 voor een adviesverkoopprijs van €1649,-.

Dat is dus iets duurder dan de huidige versie, maar volgens m'n eerste test is dat best de moeite waard.
Compleet nieuw ontworpen, magnesium, rubber anti-regenringen.

Heb je ook wat foto's die je kunt laten zien dan?

Dat a-sferische elementen soms nadelig kunnen werken op de beeldvoordracht in de onscherpte hoor je wel vaker.
Ook een kwestie van smaak denk ik.

http://www.flickr.com/photos/royprasad/4581633395/" onclick="window.open(this.href);return false;

Naar wat ik lees zou de onscherpte van de Leica Noctilux met a-sferisch glas mooier zijn dan die zonder.
Het is dus zeker geen wet van Meden en Perzen. Ik vind persoonlijk de Noct-Nikkor nog steeds sublieme resultaten geven.

emdeklerk

Het deels met de hand nagepolijste a-sferische element van de Nokt Nikkor is niet zondermeer te vergelijken met de tegenwoordige gecomputeriseerde wijze van produceren van a-sferische elementen. Hoe de a-sferische elementen van Leitz zich daarin verhouden is mij niet bekend. Maar gezien het prijspeil van de Leitz lens van circa € 10.500,- zou dat ook nog steeds wel een gedeeltelijk handmatige kwestie kunnen zijn.

Nu wil ik niet stellen dat de twee genoemde lenzen de nadelige invloeden van het gebruik van a-sferische lenzen op de Bokeh niet onder controle zouden hebben, maar de voorbeelden op de Flickr link die je laat zien zijn niet de juiste voorbeelden waar het in die verschillen om gaat, en het daarin dus ook niet tot uitdrukking komt. Die onscherpte op de achtergrond is al gauw heel aardig bij die opening en die relatief grote afstand achter het scherpstelpunt.
Het gaat om de onscherpte direct achter het scherpstelpunt, daar waar het onderwerp nog goed herkenbaar is, alleen wat onscherper. Daar komen die verschillen juist naar boven.
In de Flickr link voorbeelden misschien nog net iets terug te vinden in de glazen asbak (?) net achter dat pak met koekjes. Kijk dan naar de highlights op de bovenrand. Maar eigenlijk had dat ding nog veel dichterbij moeten staan om de eventuele effecten daarvan te kunnen beoordelen.

Ik zal eens kijken of ik een paar voorbeelden kan opzoeken. Kom ik later wel op terug.

Voorbeelden welk effect a-sferische lenselementen hebben:

Vergelijk tussen 2 objectieven, wat het doet op de weergave van beeld als onscherpte achter het focuspunt.
Vrij veel ruis (nog opgenomen met hoge ISO op een D80). Opname van etalagepoppen.

Links een manueel f1.4 objectief gebruikt op f2, rechts een manuele f2.0 lens gebruikt op f2.8 met a-sferisch lenselement.
Klik het beeld apart op zodat je het op 100% kunt beoordelen.
Links een mooie verzachting op de contouren (maar wel LoCA = de groene randjes langs contouren op delen achter het scherpstelpunt, vooral te zien langs de contouren van de trap en de hoed, die rood-achtig purper zouden zijn op delen vóór het scherpstelpunt), aan de rechterkant als je bijv. kijkt op dwarse banen van de hoed, zie je een zachte soort "dubbele" contour. Dat is het effect van het a-sferische lenselement.




Zie ook bij de volgende uitsnede de neiging tot een "dubbele" contour aan de rechterkant, langs de halsketting, en de V-hals in kleding en de neklijn. Tevens de opmerkelijke verschillen in de oplichtende highlights. Bij de lens met a-sferisch lenselement krijgen die highlights een Donut-achtige vorm. Links valt verder de LoCA weer op (groenige randjes langs zwarte contouren).



Nu is dat met het voorgaande voorbeeld nog wel te behappen. De verschillen zijn minimaal (bedenk dat het 100% crops zijn), maar desalniettemin is het er gewoon. Typisch wel in het geval op een D80. Op een D700 krijg ik die verschillen vreemd genoeg niet meer als zodanig terug te zien in die contouren. Of dat komt door de net wat grotere pixel-afmetingen (lagere pixeldensiteit) of een andere pixel-opbouw is moeilijk te achterhalen. Is misschien ook een kwestie van deels het effect van verscherping van het beeld bij post-processing bij hoge ISO, waarbij het meer versterkt wordt???
Het gaat in ieder geval om subtiele verschillen, wat in het beeld mogelijk toch een ander aanzien geeft indien je beeld op normale vergrotingsmaatstaven bekijkt. De mate van minder of meer sterke weergave van het effect is datgene waar het om gaat.


Nu dat je weet naar wat voor soort weergave-eigenschappen je moet kijken, waaraan je het effect op de foto kunt zien van a-sferische lenselementen, hieronder een voorbeeld van de nieuwe Nikkor 24-120mm/4.0 lens, die als vroege voorbeelden van de nieuwe Nikon-lenzen door een paar tesfotografen reeds online zijn gezet.
Kijk in het onderstaande voorbeeld naar de contouren van het bankje wat verder naar achteren staat, waar het het sterkst in naar voren komt, minder op de tafelrand boven en de bovenranden van de krant, de kapitale letters van de krant net boven de linkerhand, verder nog in het midden bij de onderrand nog net delen van de opklap tafelpootjes.
http://www.flickr.com/photos/10234786@N ... 6947530/#/" onclick="window.open(this.href);return false;


Zoals in de highlights in de voorbeelden hier wat verder naar boven een Donut-achtige weergave zit, heeft het dus de neiging buitenranden wat meer aan te zetten dan wat er binnen valt. Dat effect van sterker aanzetten van buitenranden treedt wat makkelijker op bij gebruik van a-sferische lenselementen. Bij het aanzetten van zachte uit de scherpte liggende contouren krijgt dat een effect of je een soort dubbele contour ziet.

Een en ander is wellicht ook sterk afhankelijk welk type a-sferische lenselementen worden gebruikt.
Met een "inzakking" aan de randen zoals in dit voorbeeld:

Bron: http://pics.idemdito.org/fysica/asferisch.htm" onclick="window.open(this.href);return false;

Of met een "afplatting" in het midden van de lens. Zoals bijv. duidelijk te zien is aan het voorste lenselement van de Sigma 10-20mm/4-5.6 (Zelfs in werkelijkheid goed te zien als je er schuin langs kijkt).




Het wil overigens niet zeggen dat andere objectieven zonder a-sferische lenselementen dat niet zouden kunnen hebben, maar bij a-sferische lenselementen komt dat reeds makkelijker voort uit de aard van de vorm die die lenzen hebben.

Beste Leon, bedankt voor de verhelderende tekst en opnamen.
De verschillen zijn inderdaad aanwezig.
Nu zou je kunnen zeggen: waar geef je de voorkeur aan.
Die chromatische aberatie of de wat afwijkende contouren van een a-sferisch element?
Overigens ga ik altijd uit van vastbrandpuntobjectieven.
Wat zoomobjectieven soms doen met de onscherpte - daar ben ik niet blij mee.
Je schrijft dat er volgens jou verschil is tussen handgeslepen en bijvoorbeeld hybride a-sferische lensdelen.
Ik zou eigenlijk denken dat hoe ze op een lensoppervlak de berekende kromming maken niet van belang is, zolang die kromming maar exact de berekende is?
Ik ben in het bezit van het eerste objectief met een hybride a-sferisch element, de 3,5-4,5/28-70mm D, en ik ben nog steeds redelijk onder de indruk van de prestaties. Maar ik zal, als ik eens tijd heb, wat proefopnamen maken.
Ik bezit de 1,4/58mm uit 1960, 1,4/50mm 1,2/50mm AI-s, 1,2/58mm Noct, 2/50mm, de genoemde 28/70mm.
Ook zal ik dan eens de 1,4/35mm, de 2,8/28mm en een AF 1,8/28mm met a-sferische lensdelen vergelijken (die laatste van Sigma, ja ja, zeer goedkoop op www gevonden. Mechanisch matig, maar optisch is het ding prima - afgezien van de vertekening. En dan die plakkerige, half verteerde gummilaag waarin het hele objectief gehuld is. Brrr... Heb er maar zwart tape overheen geplakt.).
Mooi projectje om één van mijn laatste Kodachromes aan te besteden.
emdeklerk

emdeklerk schreef: Nu zou je kunnen zeggen: waar geef je de voorkeur aan.
Die chromatische aberatie of de wat afwijkende contouren van een a-sferisch element?

Lenzen zijn altijd een compromis. Is het niet op de ene eigenschap, dan wel op een andere.

Je zou voor jezelf de vraag kunnen gaan stellen waar je bepaalde lenzen voor wilt gebruiken, en van daaruit je keuze moeten bepalen.
Bij groothoek (zoom)lenzen waar je meestal nogal wat scherptediepte hebt door de korte brandpunt, de dikwijls wat lagere lichtsterkte, en de keus aan onderwerpen, is het beeld relatief "scherp" over de hele plaat verdeeld. Daar valt "die dubbele contour" meestal in het geheel niet op, valt weg in de relatief enorm klein afgebeelde details, of valt weg in het niet meer separaat kunnen definiëren binnen de pixeldensiteit. Daar tellen die typische a-sferische nadelige eigenschappen wellicht minder hard of helemaal niet meer, dan de verbeterde positieve eigenschappen die er tegenover staan op andere punten.

Bij meer tele, de bij die lenzen gekozen onderwerpen en separatie van het onderwerp tegenover de achtergrond in het gebruik van een kortere scherptediepte, is de wijze hoe die onscherpte wordt afgebeeld van een veel groter belang omdat het zich daarbij makkelijker manifesteert als het daarin niet voldoet.

Voor tele ga je om die reden wellicht andere keuzes maken dan je bij groothoek doet. Misschien op bepaalde punten wel tegenovergesteld in eigenschappen. Bij fabrikanten van objectieven wellicht ook reden bij de een wel a-sferische lensdelen toe te passen, bij de ander bewust niet.

Zo kun je verder objectieven gaan indelen in bijv. manuele scherpstelling en autofocus.
Bij manuele scherpstelling is de verplaatsing van lensdelen van onderschikt belang, om daar in het ontwerp compromissen te hoeven sluiten op optisch gebied. Bij autofocus daarentegen gaat het erom om focus vooral snel te kunnen uitvoeren. Er worden constructies gekozen om slechts een deel van het lenzenstelsel snel te kunnen verplaatsen (IF = interne focus constructies), bij AF-S nog sterker aan de orde. Dat is op optisch beeldend gebied feitelijk een compromis. Het komt bij diverse lenzen naar voren als een hogere gevoeligheid voor kleurrandjes bij delen buiten het scherptegebied, met name op sterk contrasterende details.
Om de optische kwaliteit daarin dan toch te kunnen waarborgen moet van een meer complex ontwerp gebruik worden gemaakt dan wat feitelijk nodig zou zijn, wat zich terug vertaalt in relatief erg kostbare objectieven, die door die meer moeilijke constructie van apart bewegende lensdelen bovendien storingsgevoeliger is voor decentrering en focusproblemen.

Een voorbeeld van een lens waarin snelle autofocus onderschikt is gemaakt aan de eis voor hoge optische kwaliteiten is de reeds verscheiden jaren verkrijgbare 85mm/1.4 lens van Zeiss/Sony: http://www.slrgear.com/reviews/showprod ... 987/cat/82" onclick="window.open(this.href);return false;
Die heb ik laatst eens op een Sony camera in handen gehad. Echt trage autofocus, maar wat een brok kwaliteit aan lens.

Zo hebben erg lichtsterke lenzen over het algemeen meer last van LoCA dan minder sterke lenzen.

Overigens een mooi setje aan lenzen heb je daar Emdeklerk.

Ik geloof inderdaad dat die Zeiss een klasse apart is. Moeilijk, zeer moeilijk te kloppen.
In F-vatting ook als MF te verkrijgen - als ZF met klassiek vorkje (dus AI-s) en als ZF.2 zonder vorkje maar met chip (dus met AF & D-verworvenheden als matrixmeting en doorgave afstand, je mist alleen de AF. Lekker belangrijk...).
Nikon, eat your heart out...
Die Zeiss zou voor mij ook verre de voorkeur genieten, op dit moment, ongeacht de Nikon-nieuweling.
Ik hoef geen AF, IF en wat dies meer zij. En al helemaal geen G-objectief.
Ik vraag me overigens af of die 1,4/85mm G-Nikkor zijn brandpuntsafstand vasthoudt bij die IF-scherpstelling.
We zullen t.z.t. de al dan niet steekhoudende tests voor de digitalo-fanaten wel tot ons krijgen via de foto-glossies.

Zoals ik al eens eerder meldde: als Nikon nu eens al die "oude" MF top-objectieven als de 3,5/15mm AI-s, de 2,8/28mm AI-s, de 1,4/35mm AI-s, de 1,2/50mm AI-s, de 1,4/85mm AI-s, de 1,8/105mm AI-s, de 2/135mm AI-s, de 2,8/180mm AI-s en noem ze maar op, gechipt en wel door Cosina weer in productie laat nemen... (Kunnen ze gelijk de 1,4/28mm AF A-sferisch erbij laten doen, en dan mogen ze de AF weglaten.) Dat de Cosina-bouwkwaliteit subliem is kan iedere hedendaagse Zeiss-gebruiker meer dan bevestigen. Beter dan die van de Nikon k*t=objectieven.

emdeklerk

emdeklerk schreef:Dat de Cosina-bouwkwaliteit subliem is kan iedere hedendaagse Zeiss-gebruiker meer dan bevestigen. Beter dan die van de Nikon k*t=objectieven.
emdeklerk

De fotografie verandert en je kan vandaag de dag niet meer in alle gevallen handmatig scherpstellen. Als je een beetje dynamische beelden van mensen wilt werkt het beter om uit de hand bewegende personen te fotograferen dan te gaan regisseren en stilstaande mensen te schieten vanaf statief. En dan wil je ook nog een beperkte scherptediepte.

Over die k*t objectieven ben ik wel een beetje met je eens. Ik heb mijn 70-200 VR2 maar weer verkocht. Hoewel ik er op DX wel mee kan werken als je in het midden scherpstelt wordt het anders als je aan de rand scherpstelt en dan naar de andere kant kijkt. Gegeven dat ik toch uiteindelijk naar een hoge resolutie FX camera wil kon ik al zien dat ik dan niet blij zou worden van deze dure lens:

Een kennis van me, zeer enthousiast en competent eigenaar van een D3X en wat hoogwaardig Nikon-glas, zei me hetzelfde.
Is in het bezit van die 70-200 VR II, heeft een dag een 2,8/300mm gehuurd en is gelijk van zijn zoom-geloof afgevallen.
Hij vindt de verschillen in beeldkwaliteit onrustbarend.
Ook zegt hij nu, wat schoorvoetend, dat ik wel gelijk heb, met mijn voorkeur voor vastbrandpunten...
Hij is dan ook gelijk in de markt voor de nieuwe 1,4/85mm.

En je kunt er over strijden of de fotografie verandert.
Je zou hooguit een punt kunnen maken dat de fotografie verandert omdat niemand meer genoegen neemt met spullen zonder tig-maal zoom, snelle AF en andere toeters en bellen. En als je die dingen maar genoeg op de markt pl**rt, en als niemand meer achter kan blijven, gaat iedereen het ook als onmisbaar beschouwen. Maar daarmee rammel je echt niet aan de grondvesten van de fotografie. Die gaat van andere principes uit. Vraag maar aan bezitters van een Leica M9 of desnoods een Leica S2. Eenvoud is het kenmerk van het ware, en het ware te wensen dat Nikon dat ook weer eens gaat inzien.

Het zou overigens natuurlijk kunnen dat jouw 70-200 front- of backfocus had. Dat hoort niet, en het zou niet moeten kunnen, maar het komt vaak genoeg voor. Ook iets waar je vroeger, "voor de fotografie veranderde", geen last van had.
Alles is natuurlijk gemakkelijker geworden, maar niet altijd beter. Waar je vroeger voor het betere scherpstelwerk het juiste matglas in je F, F2, F3, F4, F5 of wat dan ook zette en gewoon op het matglas scherpstelde, desnoods met de scherpstelloupe, is dat tegenwoordig "gedwongen" overgenomen door de toeters en bellen, met wel een-en-vijftig scherpstelpunten - toe maar... Nogmaals: altijd sneller en gemakkelijker, niet altijd beter - zoals je zelf hebt ervaren.
Het vervelende is dat de Nikon-gebruiker de keus ontnomen is. Er zou best wel een markt zijn voor een digitale F2 of F3, zoals ik al vaker verkondigd heb. Komen die diafragmaringen tenminste ook weer terug. Oh nee, we kopen gewoon Zeiss-optiek...

emdeklerk

Nou, ik ben een fervent gebruiker van AF fine tune, waarmee je het focus punt naar voren of naar achteren kunt verplaatsen. En dat heb ik heel serieus afgesteld. Wel is het zo dat ik van deze opname twee versies heb die binnen twee seconden van elkaar genomen zijn en waarbij de focus op een heel ander punt ligt. Het AF systeem is niet absoluut maar 'gokt'. Je hebt dus al een aantal variabelen en dan kan je een gedecentreerde lens echt missen als kiespijn. Op de getoonde opname zouden de twee stukken van de brug nagenoeg even scherp moeten zijn want ze vallen ruim binnen de scherptediepte; het scherptevlak loopt scheef.

Als je op jouw manier naar fotografie kijkt ga je uit van de apparatuur, terwijl ik vooral naar het resultaat, het beeld, kijk. Als ik zeg dat 'de fotografie verandert' bedoel ik dan ook 'wat mijn klanten willen zien verandert' en daar heb ik mee te leven. Die verandering vindt mede plaats door de technische mogelijkheden vandaag de dag zoals zoomen en AF maar waarbij ook de spontane klik-klak telefoonfoto's een rol spelen.

Ik ben zelf een enorme motordivende zoom fanaat geworden, juist ook om heel snel een compositie cq gezichtsuitdrukking te kunnen grijpen, terwijl ik vroeger altijd op 4x5" werkte waar een druk op de konp 10 gulden kostte. Dat er 'goede' 70-200 vR2's bestaan weet ik wel zeker, maar probeer er maar eens een te vinden in een winkel. Uiteindelijk moet je toch een tijd met zo'n lens werken om er een goede indruk van te krijgen. Naar de winkel gaan en er een meenemen geeft helaas geen garantie. Hetzelfde heb ik al gemerkt met een 50 f/1.4 dus ik betwijfel of het met de 85 f/1.4 anders zal zijn. Er zitten minder elementen in dan in een zoom dus de kans dat het goed gaat tijdens de productie is wellicht groter.

Flip, wat heb je toch altijd een pech met de zooms.

Kijk nou deze eens. Gemaakt met een 24-70 op een D3x ISO 100, F7.1 bij 1/200e uit de hand vanuit een bootje. Verscherping is er niet bijzonder op los gelaten (in de camera op stand 3 van de 9 en in NX2 nog 10% USM bij 5% straal en 0 drempel) verder geen nabewerking behalve het omzetten naar sRGB

Let wel, ik was zo dom geweest om mijn polafilter op mijn LC filter te schroeven. Bovendien 1/200e vanuit een klein wiegend bootje is ook niet helemaal ideaal. Het zou dus zo maar een mislukte foto kunnen zijn maar ik vind het wel wat geworden.

http://www.midia.nl/diversen/sail/_d3x3301-large.jpg" onclick="window.open(this.href);return false;

Ik schiet graag Kodachrome en doe dat met zowel 25 als 64 ASA om ze te scannen met een Coolscan 5000 maar dat gaat niet in de buurt komen van dit. Het punt dat ik wil maken is dat niet alles wat Nikon maakt aan zooms per definitie k*t is en dat Kodachrome wellicht niet de meest ideale manier is om objectieven qua scherpte te beoordelen

flitslicht schreef:Je hebt dus al een aantal variabelen en dan kan je een gedecentreerde lens echt missen als kiespijn. Op de getoonde opname zouden de twee stukken van de brug nagenoeg even scherp moeten zijn want ze vallen ruim binnen de scherptediepte; het scherptevlak loopt scheef.

Door de inmiddels enorm hoge resoluties die mogelijk zijn, gaat elke afwijking hoe miniem ook, een cruciale rol spelen.
Het wordt steeds moeilijker binnen de marge van de huidige "100% beeldcrops" waarop alles bekeken wordt te produceren.
Dat is niet anders voor Canon, Nikon of Leitz.

Lloyd Chambers test tot vervelens toe van merken en leveranciers foto-apparatuur. Daar kom je voor de Leica S2 net zo goed lenzen tegen die een scheef scherptevlak hebben En de AF is daarin een zeer onbetrouwbaar stuk gereedschap gebleken wat niet voldoet. Door een verkeerde focus geeft hij aan dat het feitelijke resultaat daarmee zakt tot een 12 tot 14 megapixel camera. In zijn algemeenheid voldoet ongeveer 1 op de drie producten slechts aan een norm die voldoet.
Hij stelt dat merken zich moeten gaan afvragen welke constructies of afstellingen men moet gaan gebruiken hoe te kunnen voldoen aan die benodigde precieze. Misschien moet je heel ander uitgangspunten gaan gebruiken in de keus van materialen.
Zelf denk ik dat je inplaats van metalen bajonetten en camera-"mirror-box", misschien wel hoogwaardig industriële keramische onderdelen moet gebruiken om plan parallelliteit te waarborgen. Maar of dat betaalbaar is?

Emdeklerk geeft dan wel op voor de kwaliteiten van Leitz, maar bepaalde constructies die Leitz nog steeds gebruikt in hun M-camera's zoals die schuin lopende vlakken achter de lens die een hevel evenredig opzij duwt naar gelang de scherpstelling om de meetzoeker te bedienen voldoen echt niet meer om de flinterdunne scherptedieptes van lenzen als een f0.95 Noctilux te waarborgen in hun scherpstelling. Daar is die constructie met die hevels beslist niet nauwkeurig genoeg voor. De enige methode die in ieder geval een meer praktische manier van werken voor een exacte focus zou kunnen waarborgen, LiveView, ontbreekt bij de Leica camera's omdat Leitz gebruik maakt van CCD's voor hun sensor, inplaats van CMOS. Dus je bent echt aangewezen op een trial and error gedoe om foto's met de juiste focus te maken, die recht doen aan de kwaliteiten van een lens en diens lichtsterkten. Als Leitz niet rigoureus met meer innovatieve constructies komt die de noodzakelijke veel hogere nauwkeurigheid van huidige scherpstelsystemen waarborgt, vallen ze vroeg of laat nog om.

a90 schreef:Flip, wat heb je toch altijd een pech met de zooms.

Tja, ik ben erg veeleisend en kijk erg goed naar mijn foto's, mogelijk ligt het daaraan. En als ik dan constant rare afwijkingen zie die er niet horen te zijn dan krijg ik de pé in.

Als je bijvoorbeeld beeldveldwelving hebt dan weet je dat en kan je dat gebruiken zoals bij de 24-70 of 17-55 die het erg goed doen als je in een groep mensen staat. Maar als je zo'n scheve lens hebt wordt je scherptediepte kleiner als je onderwerp van rechtsvoor naar linksachter loopt en groter als het van linksvoor naar rechtsachter gaat. Of je moet de camera ondersteboven houden. De testfoto die ik liet zien is op f/2.8 genomen in de ongunstige situatie.

Zo'n foto op f/7.1 als die jij laat zien kost mij ook geen moeite met mijn 24-70 en ook niet met de 70-200 VR2 die ik had, want dan nivelleren dat soort verschillen. Wat ik jammer vind is dat je tegenwoordige lenzen als de 70-200 en 24-70 heel goed wijd open kan gebruiken als je kijkt naar de beeldkwaliteit op zich, zoals het contrast, maar dat dat dan weer teniet wordt gedaan door de constructie/fabricage.

Hoewel ik enige scheefheid wel gezien had in het begin leek het met f/5.6 geen probleem. Maar gedurende de zes maanden dat ik de 70-200VR2 had heb ik hem voornamelijk wijd open gebruikt op een D300, in matige lichtsituaties. Ik wilde niet teveel diafragmeren vanwege de scheptediepte en de ruis. Daardoor liep ik steeds weer tegen het scheve scherptevlak op dat mij gaandeweg enorm ging irriteren. Dan kan ik wel een D700 kopen en naar f/4 diafragmeren voor dezelfde scherptediepte, maar dan is de scheefheid weer erger omdat je een groter deel van de lens gebruikt en dus het probleem hetzelfde.

Ik vind €2000 een boel geld en heb er geen zin in om dat te betalen voor iets dat niet helemaal goed is. Maar weer terug naar de 105VR die dan een stuk beter is. Léon heeft gelijk dat het aan de steeds hogere resoluties van de camera's ligt. Met 6MP had ik nooit problemen, met 10 en 12 MP wel. Ik denk dus dat het met 24 MP over een groter oppervlak alleen maar slechter wordt.

@Léon: Ik ben het helemaal eens met DigiLLoyd, we zitten IMO echt al over de grens als je eerst drie exemplaren moet doorspitten voor je iets goeds hebt. Als we allemaal steeds drie lenzen gaan terugbrengen ontstaat er een pool van mindere producten bij de winkels en moet je er eerst tien testen.

Of gewoon op f8 gaan fotograferen F8 and be there... maar waarom dan nog een 85 f/1.4G Nano uitbrengen?

flitslicht schreef:maar waarom dan nog een 85 f/1.4G Nano uitbrengen?

Met de AFS 85 f/1,4 G Nano is Nikon wel op het goede pad. Ze gaan een objectief, waar een ieder al gek mee is, verbeteren. Toen ik het objectief voor het eerst in m'n handen had, sloeg de schrik om m'n hart. Nikon Frank vertelde dat de nieuwe 85 geheel nieuw glas en mechanische constructie had. M'n eerste reactie (en kennelijk van iedereen die dit objectief op het www aan het beschrijven is: is de nieuwe 85 nog wel romig.

Nu is de eigenschap romig (cream machine), zeer gewaardeerd, en komt in de beschrijving alleen voor bij de AF 85mm f/1.4 D. Zelf kwam ik deze term hier in dit forum pas voor het eerst tegen. Maar goed, ik mocht enkele foto's maken met de nieuwe 85, en natuurlijk ga je dan gelijk kijken naar de opnamen met volle opening. Nu, het resultaat ervan staat misschien wel in het volgende clubblad.
En om een ieder gerust te stellen, de nieuwe AF-S 85mm f/1.4 G is nog romiger.

Consequent kiest Nikon er voor om de top objectieven uit te brengen in een magnesium behuizing, met rubber randen tegen de regen (en minder stof in de camera), en aan de binnenkant schijnt men voor de mechanische constructie ook een geheel nieuwe opzet gekozen te hebben.
Met de nieuwe AF-S 85mm f/1.4 G kiest Nikon dus weer voor kwaliteit. Gelukkig.
En natuurlijk moet Nikon, om te kunnen blijven overleven ook vaak kiezen voor omzet.