flitslicht schreef:
Het licht op het hoofd heeft geen directe relatie meer tot het licht op de rest van het onderwerp; kijk bijvoorbeeld naar de handen.
Met een klein stuurpuntje (met kleine diameter) met ongeveer vergelijkbare waarden als op het gezicht op de linker- en rechterhand had je dat erbij kunnen nemen om het wel in balans te krijgen. Dus bij elkaar 3 stuurpuntjes inplaats van één (stuurpunten kun je dupliceren en dan verschuiven).
Wat me verbaast is dat je uiterst kritisch bent ten aanzien van gebruikte middelen en apparatuur. Kosten nog moeite worden gespaard om je materiaal te testen en het uiterste uit je beelden te halen. Ontstellend lange draadjes daarover kunnen een aantal mensen hier nog wel voor de geest halen. Zelfs de nieuw aangeschafte 70-200mm/2.8 AF-S VR
II is weer verkocht omdat die niet aan je eisen voldoet.
Aan de andere kant laat je je verrassen en doe je concessies met door derden aan te leveren materialen als achtergronddoeken die te klein zijn, niet gekalibreerde monitoren, en IMO concessies in een niet optimale verwerking (A90 die dat tevens heeft uitgesproken) die je kost wat kost verdedigt. Die twee kanten in je werkwijze kan ik eigenlijk absoluut niet met elkaar rijmen.
Wat heeft het voor zin, als je technisch het optimale nastreeft, maar aan de andere kant in de beeldende expressie van een foto kennelijk veel makkelijker tevreden bent dan het optimale? Bij foto's gaat het dacht ik juist om de beeldende expressie. De rest is allemaal maar bijzaak.
Goed gereedschap is prima om dat doel te bereiken, maar het gaat wel om het doel.
Nu begon je hier het draadje met wellicht het prettige gevoel en de trots van een gewoon erg leuke opdracht van een bekende schrijver. De poppenkast eromheen tijdens zo'n happening is beslist ook een leuke ervaring om het met anderen te delen. Dat wil ik je ook niet ontnemen.
Maar aan de andere kant sta je daar ook gewoon je vak als fotograaf uit te oefenen. Kijken mensen hier op het forum ook simpel naar het resultaat. Krijg je daar eerst door A90 suggesties en aanvullend door mij hoe het naar ons inziens een expressief beter beeld zou opleveren.
Je hoeft het daar niet mee eens te zijn, maar schijnbaar heb je moeite in de kritische blik van anderen. Terwijl het ons juist gaat om fotografie op een hoger plan te brengen. Daarmee vooruit te komen, ook daarin te streven naar een hoge mate van perfectie. Is het niet nu, dan toch voor de toekomst. Dat lijk mij waar het om gaat.
Wat ik me dan afvraag, als kennelijk aan de inhoudelijke kant, de expressie van beeld, de uitwerking en verwerking minder waarde wordt gehecht, dat kan natuurlijk. Je kunt ook gewoon een broodfotograaf zijn, productie maken. Wat is de diepgewortelde drijfveer in fotografie? Gaat die dan uit naar techniek, of de liefde naar fotografie? Lijkt mij een legitieme vraag, in ieder geval mijn inziens geen onzin.
Mensen met goede camera's en lenzen zijn er genoeg, maar het gaat IMO om het vermogen beeld optimaal neer te zetten. Dat onderscheidt een "fotograaf" wellicht van de meeste "amateurs" of in ieder geval dat onderscheidt je als fotograaf of dat zou IMO de drijfveer moeten zijn. Die twee termen van "fotograaf" en "amateurs" kun je overigens beslist ook wel eens omdraaien. Een van mijn meest gewaardeerde amateurs(?) hier op het forum, die fotografie IMO op een zeer hoog niveau uitdraagt als expressievorm van beeld is bijv. Lothian (Richard Brocken)
http://www.richardbrocken.com" onclick="window.open(this.href)return false;
Die houdt zich waarschijnlijk nooit bezig met lens- of cameratesten. Maar de liefde en drijfveer voor fotografie (en zijn kinderen) en hoe hij zijn beeld uitdraagt lijkt mij duidelijk.
