Marten schreef:En Nikon zou zich daarmee enorm kunnen onderscheiden van Adobe.
Ik denk dat je de correcties in Nikon Capture NX2 verre onderschat zoals die nu reeds worden uitgevoerd m.b.t. objectieven.
Met betrekking tot CA (chromatische aberratie) ----> de "verschoven" kleurrandjes op contouren aan randen en hoeken:
CA ontstaat door net wat andere breking van de verschillende kleuren. Feitelijk heeft elk kleurkanaal bij een digitale opname net een fractie andere beeldgrootte. Dat valt het meeste op aan randen en hoeken (daar is de afwijking het grootst ten opzichte van het centrum). De meeste CA correctiesoftware herberekent de grootte van het beeld per kleurkanaal zodat ze daarna samenvallen. (Vandaar dat je met schuifjes ook over het optimale punt heen kan gaan met een correctie en "verkeerd om" kleurrandjes krijgt).
Door de complexiteit van objectieven hoeft CA echter niet overal gelijkmatig toenemend verdeeld te zijn naar de hoeken toe, maar kan afhankelijk van de plek in het beeld onregelmatig meer of minder zijn. Is een correctie dan optimaal voor de buitenhoeken, kan het voorkomen dat het iets meer naar binnen dan niet meer klopt. Wordt het gecorrigeerd voor die plekken iets meer naar binnen, klopt het niet meer voor de hoeken. Verder kan de mate van CA nog verschillend zijn afhankelijk van het diafragma. Dit is feitelijk waar Martin op doelt m.b.t. optimale correctie afhankelijk van EXIF-gegevens en gebruikt diafragma.
De CA-correctie van Nikon is echter helemaal niet gebaseerd op bovenstaand principe, gaat van een heel andere veel meer slimme en "intelligente" benadering uit, waarbij de lensgegevens in het geheel niet belangrijk zijn. (Misschien heeft Nikon / Nik daar wel patent op ? hoewel ik in de nieuwste RAW software van Adobe daar nu ook een vergelijkbaar hokje voor een vinkje zie staan). Het werkt dus voor elk onbekend objectief, ongeacht welk diafragma, en op welk deel in het beeld de fout plaatsheeft. Er zijn dan ook geen schuifjes in de software om optimaal de correctie uit te voeren. Het werkt, of het werkt niet (er is alleen een vinkje).
Er wordt met een complex algoritme in het beeld naar naburige pixels gekeken en een vergelijking gedaan in een herkenbaarheid als zijnde een "kleurverschuiving". Is er meer CA worden er meer pixels herkend en bij een correctie betrokken. Daarbij wordt de beeldgrootte niet veranderd maar simpel de "verkeerde kleur" aangepast. Binnen bepaalde grenzen van een CA afwijking is die Nikon correctiemethode kennelijk zodanig goed, dat Nikon het standaard toepast in al haar huidige camera's bij JPG-bestanden, en bij processing van RAW-bestanden in Nikon Capture NX2. Het werkt daarbij op alle objectieven om het even welk merk. Zelfs bij oude manuele vergrotingsobjectieven aangesloten op een balg met ontbrekende EXIF-gegevens voor het objectief. Je hebt daar in de software geen lens database voor nodig met allerlei complexe profielen.
Voor de LoCA (longitudinale chromatische aberratie) geldt iets dergelijks, dat die correctie niet wordt afgemeten aan lensgegevens, maar werkt ook hier op basis van kleurvergelijking van de output als beeldmateriaal in het onscherptegebied.
Het voorbeeld van iefie bevat namelijk helemaal geen EXIF-gegevens, is bovendien een 100% crop van een deel uit het totaal. Toch kun je het gewoon corrigeren met een vinkje voor de bewuste LoCA correctie-tool in Nikon Capture NX2.
Omdat deze afwijking complexer is en softwarematig moeilijker te herkennen, kan de correctie daarmee tevens op normaal juist weergegeven kleurdelen effect hebben (wat niets met LoCA te maken heeft). Er is daarom een mogelijkheid een andere waarde in te stellen. Lager mocht de standaardwaarde tevens negatief op "normaal juiste" kleurdelen uitwerken, hoger indien sprake is van wel heel hardnekkige LoCA. Een en ander is sterk afhankelijk van de omstandigheden per onderwerp en de kleursamenstelling van het onderwerp. De standaardwaarde is een goede basis als vertrek (geeft meestal een afdoende correctie).
Vertekening wordt gecorrigeerd vanuit de EXIF-gegevens van een Nikon objectief, inclusief rekening houdend met de brandpuntsinstelling bij een zoomobjectief met gegevens opgeslagen in een lens database (die enkel Nikon lenzen bevat).
Op al deze voorgaand benoemde lensfouten in een objectief corrigeert de Nikon software nu reeds optimaal tegenover andere software, daarvoor hoef je niet op NX 3 te wachten.
Het enige punt waar Martin een andere mening is toegedaan van wat hij vind wat standaard in proportionele mate gecorrigeerd zou moeten worden is de correctie van vignettering, afhankelijk van objectief en gebruikte diafragma-opening.
Daarin hanteert Nikon feitelijk het natuurkundige principe wat geldig was in de lange geschiedenis van het analoge fotografietijdperk. Daar werd niets gecorrigeerd.
Men corrigeert digitaal nu als "standaardwaarde" slechts de
"extra" vignettering die is ontstaan als eigenschap uit de tekortkomingen van de digitale FX sensor (met microlensjes) om op die oude natuurlijke basis terug te komen. Daarnaast biedt Nikon een keus aan correctiewaarden om minder of meer te corrigeren, en de natuurlijke lichtafval van objectieven naar de hoeken toe minder of meer of zelfs volledig op te heffen, afhankelijk van gebruikte brandpunt, lensontwerp, en diafragma. Maar dat is eigenlijk niet de essentie waar de vignetteringscorrectie standaard op is afgestemd (bedoeld om de negatieve FX sensor eigenschap van lichtafval te corrigeren).
Het wordt ook om een andere reden niet als zodanig automatisch toegepast om natuurlijke lichtafval van objectieven te corrigeren. Een sterke vignetteringscorrectie heeft nadelige invloed op het dynamisch bereik van de camera. (Indien de lichtafval naar hoeken toe bijv. 1,5 stop is en wordt gecorrigeerd, verlies je 1,5 stop aan dynamisch bereik). Een automatische aanpassing met "onbekend" variabele vignetteringscorrectie geeft in dat geval onberekenbare resultaten in het dynamisch bereik.
Welke 35mm is net op de markt? Ik ken alleen maar de AF-D 35/f2 en de AF-S 35/f1.4 G naast die waar het hier over gaat, de AF-S DX 35/f1.8 G
