NCN Forum

pveenstra schreef:Op zo'n tekening is het wel duidelijk ja, maar zo liggen de verhoudingen in de praktijk toch nooit? Want dan zit je wel erg dichtbij je onderwerp.
In de praktijk is de afstand doorgaans veel groter, waardoor de hoek sowieso veel kleiner is. De scherpstelfout die je dan maakt is dan ook theoretisch wel aanwezig, maar in de praktijk verwaarloosbaar. M.i.

Je hebt gelijk dat de afstand tot het onderwerp het effect in hoge mate bepaalt.
Maar als het verwaarloosbaar zou zijn, dan zou Nikon niet de mogelijkheid hebben geboden van de verplaatsbare scherpstelpunten.

Dat laatste is natuurlijk niet waar.

pveenstra schreef:Op zo'n tekening is het wel duidelijk ja, maar zo liggen de verhoudingen in de praktijk toch nooit? Want dan zit je wel erg dichtbij je onderwerp.
In de praktijk is de afstand doorgaans veel groter, waardoor de hoek sowieso veel kleiner is. De scherpstelfout die je dan maakt is dan ook theoretisch wel aanwezig, maar in de praktijk verwaarloosbaar. M.i.

Of het verwaarloosbaar is hangt af van verschillende factoren:
- De beeldhoek (brandpunt)
- Afstand
- Gebruikte diafragma ----> Bij grote openingen (kleine scherptediepte) vallen kleine verschillen als snel op.
- Of het objectief last heeft van beeldveldwelving = het gebogen zijn van het scherptevlak zowel in hoogte als in breedte. Het scherptevlak loopt dan in een "komvorm". Dit is een vrij vaak voorkomende optische onvolkomenheid van veel objectieven. Met name bij groothoek en zoomobjectieven in het kortere brandpuntbereik.
Bijv. de Nikkor AF-S 24-70mm/2.8 heeft het in vrij sterke mate. -------> Zie eerder bericht met een voorbeeld waar het juist goed uitpakt.
Info beeldveldwelving Zeiss 35mm/1.4 http://diglloyd.com/blog/2011/20110320_1-Zeiss35.html" onclick="window.open(this.href);return false;

EDIT:
Met name bij die laatste omstandigheid kan de afwijking in focus behoorlijk onvoorspelbaar zijn bij herkaderen van de camera.
Van correct als de beeldveldwelving toevallig gelijk loopt met de vorm en "boog-beweging" van het draaien ter hoogte van het onderwerp. Voorlangs, als de beeldveldwelving sterker is als de draai-boog. Nog sterker achterlangs als de beeldveldwelving negatief van vorm is (bolvormig inplaats van hol).

Om het in 3D te trekken, je hebt niet alleen een scherpte vlak maar ook een scherpteblok ter dikte van je scherptediepte. Deze is dichtbij dunner dan verderaf bij gelijke instellingen.
George

De theoretische aspecten, zoals o.m. door Léon beschreven en uitgelegd, kloppen helemaal. In de praktijk is het echter meestal wat minder kritisch. In het analoge tijdperk, zeker voordat AF zijn intrede deed, stelden we meestal scherp met een hulpmiddel in het midden van het matglas (al of niet voorzien van een instelwig en/of micro-prisma's). Auto-focus camera's als de F4, F801 en F90 beschikten nog maar over 1 AF-instelpunt. Toch kan ik mij niet aan de indruk onttrekken, dat er ook toen niet zo veel mis was met de mate van nauwkeurigheid van scherpstellen. Natuurlijk kunnen we nu profiteren van moderne verworvenheden met (veel) meer scherpstelpunten, cross-sensors, 3D-tracking, enz., maar toch........

Jur schreef:De theoretische aspecten, zoals o.m. door Léon beschreven en uitgelegd, kloppen helemaal. In de praktijk is het echter meestal wat minder kritisch. In het analoge tijdperk, zeker voordat AF zijn intrede deed, stelden we meestal scherp met een hulpmiddel in het midden van het matglas (al of niet voorzien van een instelwig en/of micro-prisma's). Auto-focus camera's als de F4, F801 en F90 beschikten nog maar over 1 AF-instelpunt. Toch kan ik mij niet aan de indruk onttrekken, dat er ook toen niet zo veel mis was met de mate van nauwkeurigheid van scherpstellen. Natuurlijk kunnen we nu profiteren van moderne verworvenheden met (veel) meer scherpstelpunten, cross-sensors, 3D-tracking, enz., maar toch........

Er was toen net zo veel mis.
Alleen kwam het zelden voor dat je foto’s dat je een afdruk van 180cm bij 120cm met een loep op zat te bekijken. Want dat is wat tegenwoordig iedereen zit te doen, als hij een 36MP foto op zijn 27” iMac 100% ingezoomd zit te bekijken.

Met de kwaliteit van tegenwoordige digitale camera´s zitten we op een niveau te werken waar we vroeger minimaal middenformaat film voor gebruikten. Met de toenemende kwaliteit lenzen zijn we ook meer geneigd grotere openingen te gebruiken dan vroeger. Toen was een lichtsterk objectief vooral handig om er makkelijk mee te kunnen scherpstellen. Voor de opnamen zelf gebruikten we al gauw 1-2 stops kleiner om eventuele instelfoutjes te verdoezelen.

Marten schreef:

pveenstra schreef: Maar als het verwaarloosbaar zou zijn, dan zou Nikon niet de mogelijkheid hebben geboden van de verplaatsbare scherpstelpunten.

Optimaal krijg je het ook met de verplaatsbare scherpstelpunten niet, aangezien die bij veel (zoniet alle?) nikon camera's slechts binnen de AF area te verplaatsen zijn. Mijn oude Canon G5 kon dat over het gehele gebied. Of gebruiken jullie als je het echt nauw neemt een combi van scherpstelpunten en camera verplaatsen?

Je kunt altijd nog met LiveView scherpstellen. Maar doorgaans heb ik mijn onderwerpen die ik scherp wil hebben niet aan de beeldrand van een foto.

Als ik scherpstel op 2 meter en ik draai de camera daarna in een andere richting, staat de lens nog steeds op 2 meter. Toch?

Je moet in de bovenkamer het knopje omzetten van 1D nar 2D en eigenlijk ook naar 3D.
In jouw verhaal is het 1D. Je stelt niet scherp op een afstand, maar op een vlak evenwijdig aan je sensor, 2D. Bij draaiing zal de afstand hetzelfde zijn, maar dat is de loodlijn op je vlak. Bestudeer de tekening van Leon maar goed. Het kan een beetje rommelig overkomen, maar alles staat erin.
George

gijs sandberg schreef:Marten,

Om ke knuppel kort te werpen...

Jouw methode leidt theoretisch altijd tot een foutieve scherpstelling, maar de verschillen kunnen in de scherptediepte verdwijnen.

Het langere antwoord:
als je op een punt scherpstelt is in theorie alles in dat vlak (loodrecht op de as van de lens) scherp;
als je vervolgens de kamera wegdraait, draai je ook het scherpgestelde vlak.

Groeten, Gijs

Deze bewering klopt dus niet helemaal. Als ik het goed begrijp treedt het effect alleen op bij draaiing van de camera. Bij een zijwaartse beweging blijf je echter in hetzelfde vlak. In die gevallen zal hercompositie niet tot onscherpte van het oorspronkelijke punt leiden. Toch?

Dafir schreef:Bij een zijwaartse beweging blijf je echter in hetzelfde vlak. In die gevallen zal hercompositie niet tot onscherpte van het oorspronkelijke punt leiden. Toch?

Bij die situatie moet je jezelf behoorlijk wat zijwaarts gaan verplaatsen om een onderwerp wat je in het midden hebt aan de rand van je beeld te krijgen. Stel je beeldveld is 2 meter breed, het onderwerp staat in het midden en je wilt het vrij sterk naar de rand, zul je jezelf iets minder dan die halve breedte moeten gaan verplaatsen. De helft is in dit voorbeeld 1 meter, met nog wat eraf kom je bijvoorbeeld op 75 centimeter. Dat zie ik echt niemand doen om een hercompositie te maken. Dat is bovendien een zodanige verplaatsing of het wel de vraag is of je dat dan wel netjes "parallel" hebt gedaan aan het onderwerp. Dikke kans dat dat niet is gebeurd en je alsnog opnieuw moet scherpstellen.

Theoretisch klopt natuurlijk die aanname. In de praktijk is het - zoals Léon al aangeeft - erg moeilijk.
Bovendien staat dan je onderwerp wel op de plaats die je wenst, maar is je compositie totaal anders geworden dan bij een reframing op de oorspronkelijke plaats.
Immers de achtergrond "verplaatst" zich met een andere "snelheid" dan je onderwerp. De achtergrond is dus behoorlijk gewijzigd. Hoe dichter het onderwerp bij je staat hoe groter dat effect zal zijn.

Ik heb een en ander in een formule proberen te vatten.
Ik leen de tekening van Leon even.

Bij draaiing van de camera draai je eigenlijk de driehoek A-B-camera in de stand C-D-camera. De afstandsverandering voor wat betreft het scherpstelpunt X wordt nu de loodlijn van X op het nieuwe scherpstelvlak, noem maar de niet getekende Z, dus niet de afstand X-Y.
Deze afstand is afhankelijk van de hoek en de scherpstelafstand. In formule X-Z = 2 x scherpstelafsand x (sin1/2draaihoek)2.
Ik weet niet hoe andere tekens te gebruiken. Voor de liefhebbers.
Je zult nooit je maximale scherpte krijgen. Je kunt deze waarden vergelijken met je scherptediepte, is het wel of niet acceptabel.
George