NCN Forum

emdeklerk schreef:Pringle-doos-doppen kunnen een gunstige uitzondering zijn.

Misschien is het wel een mythe, maar wel een erg wijd verbreide mythe
http://www.google.nl/#hl=nl&newwindow=1 ... 80&bih=624" onclick="window.open(this.href);return false;

Het is nog steeds ERG afhankelijk van welke lichtbron er gebruikt is en of er meerdere lichtbronnen zijn met een andere kleurtemperatuur. Léon opperde al dat er vanaf het onderwerp naar de lichtbron gemeten moet worden, en dat is eigenlijk alleen met kunstlicht of in een studio goed mogelijk.
In de sportwereld wordt de expodisc veel gebruikt, zelf deed ik dit ook altijd maar als je in NEF werkt, dan is het handiger om de witbalans optisch naderhand te corrigeren. Dan heb je een beter resultaat dan een grijskaart te vertrouwen of een expodisc. In het geval expodisc viel het mij op dat bij natriumlampen (stadionverlichting) het in 90% van de tijd misging. Altijd een geelzweem over de foto's.
Het is makkelijk om een betere benadering te maken met kunstlicht dan de ingebouwde witbalansmeting, maar als je niet met JPG werkt, dan is het beter om het zelf in je bewerkingsprogramma te corrigeren.

rbfoto.nl schreef:Léon opperde al dat er vanaf het onderwerp naar de lichtbron gemeten moet worden, en dat is eigenlijk alleen met kunstlicht of in een studio goed mogelijk.

Met daglicht is dat verder wel degelijk ook prima te doen. Zonlicht is op honderd meter afstand niet anders als op tien meter of twee meter. Bij een betrokken grijze hemel idem. Let echter wel op dat je bij het meten dichtbij van licht geen sterke kleurdominanten hebt die er op grote afstand niet zijn.
Bij een mix van meerdere lichtbronnen, heb je een mix aan licht. Meet die mix voor je hoofdonderwerp ter hoogte van je onderwerp, en het is een uitstekende witbalans referentie. Idem bij gebruik van grijskaarten. Natriumlicht is niet te corrigeren, omdat dit monochromatisch licht is. Een geel/oranje zweem over de foto's is inherent aan dit licht.