NCN Forum

emdeklerk schreef: Fijnafstelling waar nodig met halve diafragmastops.

In mijn analoge tijd maakte ik belichtingsstapjes van 1/4 stop voor wat betreft het afregelen van het diafragma bij studiofotografie.
Bij opnamen buiten weet ik het niet meer precies, maar ik denk op 1/3 stop.

Dat is grappig, omdat Nikon geen inklikkende tussenwaarden had, zelfs geen halve.
(Wat uiteraard geen bezwaar was, je kon vrijelijk tussen de stops instellen waar je wilde.)

Wel met de correctiemogelijkheid +/- op de latere camera's, en via ASA-instelling uiteraard?

Wat ik in twijfelgevallen ook wel deed met behulp van de grijskaart, maar voor algemene fotografie hoefde het niet.

Voor de duidelijkheid, analoog werkte ik nauwelijks met de Nikon. Het betrof vooral werken met vlakfilm (met de Sinar), of middenformaat (6x7).

Maar analoog had het onovertroffen voordeel van belichtingsspeelruimte (vroeger was alles beter: +1!!). Je hoefde dus niet eens heel precies te belichten, behalve bij pure noodzaak.

Toch moest Kodachrome op 1/3 stop correct belicht worden, bij voorkeur.
Maar het verschil tussen 1/2 en 1/3 stop was door de speelruimte inderdaad niet zichtbaar.

Ik geloof niet dat een sensor wat dat betreft minder speelruimte heeft, maar door de wat geringere contrastomvang moet je andere keuzen maken. Ik bedoel natuurlijk dynamisch bereik...

Klopt. Diapositief moest je inderdaad zorgvuldiger belichten.

ArjanL schreef:Maar analoog had het onovertroffen voordeel van belichtingsspeelruimte (vroeger was alles beter: +1!!). Je hoefde dus niet eens heel precies te belichten, behalve bij pure noodzaak
.........
Klopt. Diapositief moest je inderdaad zorgvuldiger belichten..

Zoals je zelf aanhaalt bij diapositief moest je wel degelijk precies belichten. Als je dan ook nog eens gebruik maakte van het volledige, (en bij diapositief zeer beperkte) dynamische bereik van dat materiaal, betekende het juist dus nauwelijks of GEEN speelruimte, ofwel uiterst accuraat belichten. Indertijd testte ik met Polaroid materiaal vooraf, en stemde daarop de werkelijke belichting af van het opnamemateriaal plus de nodige bijschieters met over- en onderbelichting.
Juist tegenwoordig digitaal ondervind ik aanzienlijk meer belichtingsspeelruimte dan wat ik vroeger had analoog met diapositief materiaal. Negatief materiaal had daarentegen een behoorlijke speelruimte. Echter niet beter dan wat je nu digitaal hebt, waarbij de mogelijkheden om te corrigeren nu aanzienlijk beter zijn.

Ik weet het, maar was het vergeten. Terwijl ik nu in het digitale gebeuren toch vooral op 'de hoge lichten' belicht (toch nog een beetje vroeger was alles beter )