NCN Forum

Tuihanti schreef:Dan krijg je net zo veel verschillende bankjes te zien als er fotografen zijn.

Met bankjes bedoel je dus de foto's.
Bankje blijft steeds hetzelfde. Weergave verschilt van fotograaf tot fotograaf.

Het is voor mij het vastleggen van de wereld om mij heen. Gebeurtenissen, mooie dingen, zoals ik ze zie, alles puur voor mijzelf.
Daarnaast intrigeert me de techniek van de apparaten en vooral de snelheid in ontwikkeling daarvan.

Al gehoord van komende nieuwe generatie sensors gebouwd op basis van grafeen? Oneindige mogelijkheden.
Aanvulling: had Patrick ook gezien en beschreven.

Ik ben zo'n 50 jaar geleden gestart met de Agfa Clack van mijn vader (mocht 1 rolletje per week (was 8 foto's) maken en laten afdrukken). Ben dat ontwikkelen en afdrukken later zelf gaan doen: prachtig!!! Wat een geklungel met die chemicaliën! En verbaas me me nu bijna elke maand over WEER een nieuw item. Ik had dat nooit verwacht, maar geniet er enorm van. Zou alles wel willen proberen, maar daar ontbreken me de eindeloze middelen en eigenlijk ook de lichamelijke conditie voor.

Ahh, augustus: 10 dagen IJsland.

Hasselbox schreef:
Met bankjes bedoel je dus de foto's.
Bankje blijft steeds hetzelfde. Weergave verschilt van fotograaf tot fotograaf.

Yep. Op elke foto staat dan , een ander beeld van dat bankje.
Je begrijpt wat ik bedoel.

Mij altijd met natuurfotografie bezig gehouden.
Brede interesse, in het begin (45 jr terug) van alles uitgehaald om de vogels maar een beetje leuk in beeld te krijgen.
Van een Agfa Clack naar Exacta en sinds '76 met Nikon (F2as) aan de slag geraakt.
Eigen doka, vervolgens dia's.
Heden op pad met de D700 bijbehorend glas en een berg rommel, al dan niet zelf gemaakt.

Voor 70% doende met het maken van registratie- en determinatieopnamen van mossen.
Zowel in het veld, biotoop- en habitatopnamen, als het vastleggen van de microscopische en essentiële macrokenmerken.
Die kleine pokkenplantjes hebben een heel eigen schoonheid.
Macro en extreemmacro alsmede de microscoopfotografie is en blijft daarbij een uitdaging.

Het waarom, omdat ik goede foto's van mijn interessegebied miste, met name die kenmerken die bij determinatie van belang zijn.
Het doel, de schoonheid en bijzonderheden vastleggen - tonen, ook om het andere liefhebbers op dat gebied wat makkelijker te maken.

Tuihanti schreef:

Hasselbox schreef:
Met bankjes bedoel je dus de foto's.
Bankje blijft steeds hetzelfde. Weergave verschilt van fotograaf tot fotograaf.

Yep. Op elke foto staat dan , een ander beeld van dat bankje.
Je begrijpt wat ik bedoel.

En wat is het belangrijkste wat zichtbaar wordt bij zo'n experiment?

Dat elke fotograaf een eigen kijk heeft op de wereld. De wereld op een eigen manier interpreteert. Elk mens heeft immers zijn/haar eigen realiteit.
Daar heeft elke mens ook een ander gevoel bij.
Dat komt tot uiting in de weergave van die wereld.

ik fotografeer al zolang ik mij dat kan herinneren, maar het fotograferen had nooit een doel op zich. Ik schoot gewoon plaatjes, en dat was het dan.

Totdat ik mijn dochter adopteerde en mij ervan bewust werden dat van de eerste 2.5 jaar van haar leven wij nooit iets te weten zullen komen, wij weten niet hoe zij er uit ziet als baby, en alles wat een biologische ouder wel op foto heeft of in ieder geval als beeld in zijn of haar geheugen.

Ik nam toen het besluit om vanaf dat moment het geheugen te zijn voor mijn dochter, en nu ook van mijn zoon. Zowel in woord als in beeld én dat beeld zo goed mogelijk vorm te geven, zodat zij als zij ouder is met genoegen naar haar foto's kan kijken.

Mijn fotografie kreeg nog eens een boost toen een foto van haar uitgeroepen werd tot wereldwijd een van de 1500 beste foto's van 2012 én dat één foto van mij de publieksprijs won van de NCRV, een foto van een tweetal kinderen in Nigeria, iljebu Ode.



Het vastleggen van beelden is denk ik dus mijn grootste doel, en ik gooi nooit wat weg. Tenminste niet meteen, weggooien doe ik pas als ik echt niks met die beelden kan.

Het hoe is totaal ondergeschikt, de getoonde foto is gemaakt met een Samsung S2 met retrocam.

Ik ben begonnen, een paar weken nadat mijn hond was overleden.
Ik ging nog steeds naar de bossen om een wandelingetje te doen, zoals ik voorheen met mijn hond deed.
Alleen was het minder nuttig. Al ik zag wel dingen en beestjes die ik voorheen niet zag.

Een D60 gekocht en ik had plots meer plezier in mijn wekelijkse wandeling.
Nu bezig met mijn 3de Nikon en heb steeds meer plezier in het vastleggen van allerlei natuur "dingen".

Mooie hobby.

Jos

Lang geleden heb ik eens gelezen dat er geen amateur fotografen zouden bestaan en ook geen profs.
Dat vooral omdat niemand de scheidslijn kan vaststellen. De enig duidelijke is volgens hem het fotograferen om er geld mee te verdienen of juist niet.
Ook die lijn is niet geheel scherp te noemen. Vrij werk maakt nagenoeg iedereen en snabbelen doen velen.
De schrijver beweerde dat er alleen fotografen zijn. Wel ieder met zijn eigen doel.
Als ik de reactie's lees in dit draadje begrijp ik wat hij bedoelde en krijg ik steeds meer de overtuiging dat hij gelijk had.

Waarom of hoe ik ooit begonnen ben is allemaal wat vaag... Vroeger de oude camera's van mijn vader en oudere broer opgepakt en begonnen met plaatjes schieten zoals iedereen. Daarna overgestapt op moderne automatische filmcamera's, en ooit de digitale wereld ingestapt met een Samsung compactcamera van 1mp oid.. Zo wel doorgegroeid tot de huidige setup van zowel 35mm analoog, als ook de D700.

Ik heb altijd uit de lol gefotografeerd. Gewoon leuke beelden maken. Jaren geleden toen ik mijn eerste echte DSLR kocht maakte ik een foto die mijn leven in de fotografie wel wat veranderde, te weten deze:


Hiermee heb ik een aantal publicaties gekregen, foto's aangekocht door bedrijven etc. Toen had ik zoiets van, dit smaakt naar meer... En ben me toen pas echt gaan toeleggen op het maken van betere en betere beelden, constante reproduceerbare beelden, kennis van de theorie waar nodig. En dan kan het hard gaan. Van een paar bubbels in een glas wijn, naar prijzen winnen met wedstrijden, beelden verkopen, ingehuurd worden voor bepaalde projecten.
Zulke zaken geven mij de impuls mezelf constant te willen verbeteren, terwijl ik de gewenste kwaliteit kan blijven garanderen. Het meer, beter en mooier willen werken. Inspiratie opdoen bij anderen en jezelf naar het volgende trede willen tillen.

En dan is er nog een andere kant die mijn fotografie behoorlijk heeft beïnvloed in de laatste paar jaar. Mijn vader. Een man die mij ondanks zijn soms norse attitude altijd heeft gesteund, en welke ik in de laatste jaren van zijn leven heb vastgelegd in een erg persoonlijke reportage. Mijn vader is overleden aan de gevolgen van de spierziekte ALS. Dit gehele verloop heb ik vooral voor mezelf ( om het een plaats te kunnen geven ), maar ook voor de buitenwereld geprobeerd vast te leggen om zo deze ziekte een gezicht te geven.
Ik heb het plan hiervan in de toekomst een klein fotoboek van te maken, als tastbare herinnering aan deze periode.

http://dutchphotozone.com/viewtopic.php?f=109&t=66774


Dit zijn dus een beetje de dingen die mij bewegen, inspireren en kracht geven om mezelf als fotograaf te blijven ontwikkelen maar zeker ook plezier te hebben in datgene wat ik graag doe... mooie plaatjes maken

Waarom? - Zomaar eens aangepakt.
Met welk doel? - Voornamelijk om mezelf te vermaken, heb er simpelweg lol aan.

Remco v/d Sanden schreef:En dan is er nog een andere kant die mijn fotografie behoorlijk heeft beïnvloed in de laatste paar jaar. Mijn vader. Een man die mij ondanks zijn soms norse attitude altijd heeft gesteund, en welke ik in de laatste jaren van zijn leven heb vastgelegd in een erg persoonlijke reportage. Mijn vader is overleden aan de gevolgen van de spierziekte ALS. Dit gehele verloop heb ik vooral voor mezelf ( om het een plaats te kunnen geven ), maar ook voor de buitenwereld geprobeerd vast te leggen om zo deze ziekte een gezicht te geven.
Ik heb het plan hiervan in de toekomst een klein fotoboek van te maken, als tastbare herinnering aan deze periode.
http://dutchphotozone.com/viewtopic.php?f=109&t=66774

Indrukwekkende foto's. Dat boek moet je zeker laten drukken.
Ik heb kort geleden ook een collectie uit mijn werk in boekvorm laten maken.
Je gelooft niet hoe indrukwekkend je eigen werk overkomt als je het in die vorm kunt bekijken.
Succes

Idd, het is nu iets meer dan een jaar geleden dat hij is overleden. Maar heb nog wel moeite de beelden door te bladeren. Maar het gaat er zeker komen. Ook voor mijn moeder een herinnering

Tuihanti schreef:Dat elke fotograaf een eigen kijk heeft op de wereld. De wereld op een eigen manier interpreteert. Elk mens heeft immers zijn/haar eigen realiteit.
Daar heeft elke mens ook een ander gevoel bij.
Dat komt tot uiting in de weergave van die wereld.

En daar ligt dan de kiem voor de eigen stijl van de fotograaf.

Ik fotografeer vooral functioneel. Gebeurtenissen, omstandigheden. Ik heb dat gedaan vanaf mijn 9e jaar, toen ik van mijn vader een Brownie kreeg, met als opdracht het Zakkendragershuisje in Schiedam te fotograferen. Vanaf mijn 14e (!) heb ik in de fotografie gewerkt. Eerst als hulp bij een fotowinkel, maar vanaf mijn tweede baantje was ik op 16-jarige leeftijd persfotograaf in Nijmegen. Ik fotografeerde vooral in opdracht van De Gelderlander, het Nijmeegs Dagblad en het Vrije Volk, maar ik heb aan vrijwel alle landelijke kranten en magazines foto's geleverd. Niet dat dat altijd van die geweldige foto's waren, want wanneer bijvoorbeeld De Telegraaf een foto van het stadhuis van Nijmegen nodig had belden ze en ging ik die maken. Gewoon rechtoe rechtaan. Zo zijn er een paar dagen geleden nog vijf foto's van me op televisie geweest die ik in de 60'er jaren van een nieuwe wijk heb gemaakt. Dat doet je eigenlijk wel beseffen dat zelfs de gewoonste foto's bijzonder kunnen worden naarmate de tijd verstrijkt. Zo heb ik veel trouwreportages gemaakt die zo lang betrokkenen leven eeuwigheidswaarde hebben gekregen Vanaf mijn 21e was ik zelfstandig ondernemer, nadat ik het bedrijf waarvoor ik werkte overgenomen had. In de loop der tijd had ik drie winkels en een eigen 'kleurlaboratorium', waarmee ik een van de eersten in Nederland was. Daar werd vooral productiewerk gedaan (24 uur service en later een uur service)
In 1995 zag ik de digitale revolutie aankomen en was er aan het ontwikkelen en afdrukken van foto's geen cent meer te verdienen. Ik heb mijn bedrijf gestopt en ben andere dingen gaan doen en fotografeerde alleen nog maar met een compactje. Tien jaar later vond ik dat ik de draad weer op moest pakken en sindsdien fotografeer ik weer regelmatig.
Wat het fotograferen me heeft gebracht is interesse en betrokkenheid bij mensen en organisaties. Ik werd door mijn activiteiten redelijk bekend in de stad, ook bij het stadsbestuur en andere instanties. Dat leidde ertoe dat ik me in politiek ging interesseren en 16 jaar in de gemeenteraad van Nijmegen heb gezeten. Ik ben nog steeds bestuurlijk actief in allerlei organisaties en hoewel die (behalve de NCN) niets met fotograferen te maken hebben is mijn maatschappelijke interesse wel via fotografie ontstaan, dus heb ik er veel aan te danken.
Op dit moment fotografeer ik nog steeds relatief veel, maar ook vooral functioneel. Voor de wijkkrant, van mijn gezin en kleinkinderen, gebeurtenissen op mijn werk (ik werk bij de KvK) enzo. Ook op vakanties fotografeer ik veel. Ik ben vooral door mijn bestuurlijke werk overal op de wereld geweest en de laatste jaren hebben mijn vrouw en ik ook grote reizen kunnen maken, zoals naar Afrika, Israel en China. Maar ook europese stedentripjes leveren leuke series op. Dat was het wel in a nutshell...