NCN Forum

Strontjaloers!

Thanx

In het Wikipedia verhaal over magisch realisme lees ik inderdaad veel dingen die ik ook graag doe.
Het is jammer dat het werk van Carel Willink nergens groot op het internet staat, dat zou ik wel beter willen bekijken.

Hier zijn vele overzichtsfoto's te vinden:

http://www.carel-willink.nl/pictures.html" onclick="window.open(this.href);return false;

via hiert:
http://www.artcyclopedia.com/artists/willink_carel.html" onclick="window.open(this.href);return false;
zijn diverse grotere scans te zien.

http://www.kb.nl/dossiers/beeldende-kun ... -1900-1983" onclick="window.open(this.href);return false;
https://www.google.nl/search?q=carel+wi ... 8&bih=1048" onclick="window.open(this.href);return false;

Keisterke plaat - denk de beste die ik tot nu toe van je gezien heb (en dat is niet omdat de rest slecht was - maar deze is gewoon nog beter ).

ATOR schreef:(...)
Maar je hebt wel een punt, bij volgende shoots ga ik alerter zijn om de rammeltjes er uit te halen.
(...)

Ik denk dat je zelf een beter punt hebt: de grens ligt waarschijnlijk waar spontaniteit in de studio eronder begint te lijden.

Met spontaniteit heeft het IMO niet zoveel te maken. Het betekent gewoon van tevoren -zonder fotografie- een keer expliciet alleen het dansen bestuderen van de dame in kwestie. Die danseres, ondanks moderne dans met vervreemde poses, weet heel goed waar ze mee bezig is. Allemaal gecontroleerd in een choreografie verwerkt. Die kan bepaalde houdingen en poses exact weer herhalen als het moet. Dat is haar vak. Die is er dagelijks/wekelijks mee bezig.

De momenten die je denkt dat goed zijn, op een papiertje als reminder opschrijven. Erna met de danseres doorspreken welk poses spannend zijn en wat belangrijk is in die benadering rekening houdend met de kijk / standpunt van de fotograaf en wat de danseres er zelf ook aan invulling en ideeën in kwijt kan. Pas daarna een keer die fotografie. Dan kun je er alle twee veel sterker op richten om dat expliciete punt er nog net uit te halen waar het hier IMO nog net aan ontbreekt. Misschien nog een collega danser(es) erbij die je steun geeft vanuit de positie waar de fotograaf zit waar de danseres op moet letten. Die spreken dezelfde taal en kunnen sneller aanwijzingen geven om net een houding voor de pose voor fotografie te optimaliseren op het moment dat de fotograaf het nodig heeft.

Het zit hem in de beperking van een fotograaf, omdat die zelf geen modern danser is, dat die zich onbewust eigenlijk teveel alleen voorbereidt op de technische kant van de fotografie en pas tijdens de fotografie erachter komt dat het allemaal zo snel gaat, en zich mogelijk teveel laat verassen met wat hij voorgeschoteld krijgt bij het dansen.

Met wat ATOR zelf al aangeeft.
"Maar je hebt wel een punt, bij volgende shoots ga ik alerter zijn om de rammeltjes er uit te halen."
Met hetgeen ik hiervoor aangeef, kom je een volgende keer beslist nog tot een hoger niveau en het punt dat alles lekker zit. Dat maakt net het verschil waar het IMO in de fotografie nu juist om gaat. Dan kan je plaat zo in een galerie tentoongesteld worden langs werk van andere beroemde fotografen.

Dank je Léon, ik waardeer het dat je me pusht tot beter.

Weet je waar ik me het meest op verkeken heb? Dat je, bij het soort geënsceneerde fotografie wat ik graag wil doen, niet alleen een camera- en lichtman bent, maar ook veel moet weten over hoe je een verhaal vertelt, poseren/acteren, aansturen van modellen, haar en make-up, kledingstijl, decorbouw en de aankleding ervan, special FX en nabewerking. Je bent geen cameraman maar een regisseur. Dat vereist nog heel wat studie en ervaring van mijn kant.

Ik ga volgende shoots beter voorbereiden en er eens over denken om een pre-shoot te doen. Zeker als het een samengestelde foto is zie ik pas of een pose echt goed werkt als hij in de achtergrond gephotoshopt is.


@ CaptainHook
Dank je voor de links. Ik vond weliswaar maar één grote Carel Willink, maar kwam wel op een site met mooie grote scans van werken uit het Rijksmuseum.
Als je van schilderkunst houdt zijn http://www.wikiart.org en https://www.google.com/culturalinstitut ... rt-project prachtige sites.

Interessant, en leuk om je proces hier een beetje te lezen.

Inderdaad, bij dit soort dingen ben je regisseur, die toevallig ook op het juiste moment op de knopjes van je toestel drukt. Het fotograferen is bijzaak. Zo ervaar ik het zelf ook als ik een uitgebreidere shoot doe. Daarom werk ik daarbij altijd met iemand die me kan assisteren, en een aparte styliste en visagiste. Je hebt dan net wat meer handen en ogen. Vantevoren moet het concept uitgewerkt zijn, voor iedereen duidelijk zijn, en dan kun je met zijn allen eraan werken om dat idee ook naar een afbeelding vertaald te krijgen.

Ik vind persoonlijk bij deze foto het licht niet helemaal lekker werken, het komt teveel niet overeen met hoe het licht in die locatie zou vallen dat het me stoort.

Pose, en locatie zijn dan weer wel erg leuk bedacht, maar ik mis hier nog net een laag. Ik denk dat je op het eind van een niveau-plateau zit, en als je die dingen kunt verbeteren, je foto's ineens weer een niveau omhoog gaan!

@Tzigane
Het is geen foto met alleen maar aanwezig licht. Vanuit ons gezien staat er linksachter en rechtsvoor haar een studioflitser. Zonder deze extra lichtbronnen zou het voorin de ruimte net zo donker zijn als achterin. Of bedoel je wat anders?

Kun je benoemen welke dingen ik kan verbeteren?

In de scene die we hier zien is er geen lichtbron linksachter en rechtsvoor, alleen de ramen achter het model. De belichting van het model komt nu over alsof deze niet thuishoort in de scene. Nu moet ik zeggen dat ik sowieso een hele lage tolerantie heb voor het gebruik van flits op locatie, of het moet écht heel goed zijn gedaan, dus misschien ben ik daarover te zeikerig of is het slechts mijn (al dan niet slechte) smaak hierin. :mrgreen:

At any rate: Voor mij persoonlijk was de foto sterker geweest als het gebruikte licht overeenkwam met dat wat er in de scene te zien is.

Voor elke scene die je ook in natuurlijk licht maakt, weet je niet wat er aan lichtbronnen is buiten het kader van wat je op de foto ziet, terwijl dat in grote mate tevens de sfeer kan bepalen in de uitlichting van je onderwerp. Het gaat hierbij sowieso om geënsceneerde fotografie. Het is geen situatie die je normaal tegenkomt, waarom verlang je dat dan wel van licht, maar niet van het onderwerp en de situatie zelf?. Daarin mag je IMO dan ook net zover in geënsceneerd lichtgebruik gaan, als wat je nodig acht om het beeld op te roepen wat je voor ogen hebt.

Het verschil is hier te groot. Bij de scene die ik zie verwacht ik niet dit soort licht, alsof het zich tegen spreekt, waardoor het voor mij niet werkt.

Of het nu magisch realisme (Carel Willink) of surrealisme (Paul Delvaux, Salvador Dali, e.a.) of geënsceneerde fotografie (ATOR) genoemd wordt, wat ze allemaal gemeen hebben is deze zelfde creatieve, niet altijd realistische manier om met - al dan niet aanwezig - licht om te springen.

In mijn beleving draagt dat juist bij aan de aantrekkingskracht ervan. Maar ik kan me voorstellen dat dit de meer reportage-georiënteerde fotografen juist tegen de haren instrijkt. Net zoals de genoemde schilders net zo vaak verguisd als geroemd werden.

Eens met Jaap. Een ruisende tv met een stekker midden op de hei, dat kan ook gewoon.