riona schreef:De eerste foto haal ik wel wat uit maar de tweede niet , maar wat vind jij van dit soort fotografie?
Wat ik al zei, het is mooi maar lastig. Het lastige zit het erin dat jij nooit zo stabiel bent als een lensmount, dus je moet veel moeite doen om iets te kunnen reproduceren. Als je de hints uit de link aanhoudt, dan kom je een heel eind.
Wat ik zelf gewoon heel mooi vind, dat is dat je een bepaalde onscherpte kan creëren die op de gewone manier niet voor elkaar krijgt.
Als je bijvoorbeeld een persoon fotografeert op f/1.8 of groter, dan kun je het voor elkaar krijgen, als iemand recht voor je staat, dat beide ogen scherp zijn.
Beter voorbeeld, alles wat zich bevind binnen het bereik van de scherpte diepte wordt scherp afgebeeld. En wat we juist met die beperkte scherpte diepte willen bereiken is, dat ons onderwerp scherp is, wellicht zelfs alleen het gezicht, maar de rest onscherp. Wat er nu gebeurt, alles wat zich op dezelfde afstand van de camera bevind, wordt ook scherp afgebeeld. Met freelensing kun je door het verdraaien van de volledige lens scherpte creëren daar waar jij dat wil. Iets wat je ook voor een deel kunt bereiken met een lensbaby. Maar die voorkomt weer dat je met licht kunt spelen, eigenlijk zelf lichtlekkage creëert.
Even een snel voorbeeld, gemaakt met een Panasonic G3, Canon FD 50mm f1.4
1 lens zit via adapter op de camera, ik heb de camera net zolang bewogen tot de letters W E R scherp zijn.
_1030929.jpg by
Marco de Boer, on Flickr
2 zelfde met deze letters, maar zit de lens los voor de camera, en heb ik de lens net zo lang gedraaid, volgens mij naar links, totdat één letter scherp is (nou ja, het lijkt er op) en de rest van de letters op dezelfde hoogte nog onscherper zijn.
Dus de V moet scherp zijn, de rest onscherp
_1030928.jpg by
Marco de Boer, on Flickr
Dat krijg je dus niet voor elkaar (voor zover ik weet) met de lens normaal gemount.
Dit is trouwens de combi waar ik het mee gefotografeerd heb.
Panasonic G3 by
Marco de Boer, on Flickr