NCN Forum

Dat is het aardige van tests die bijv. Lloyd Chambers uitvoert als die camera's met elkaar vergelijkt, gebruikt hij twee methodes om naast elkaar te zetten.
- Hij schaalt de data van de lagere megapixelcamera op naar die van de grotere aantallen megapixelcamera.
- Hij schaalt de data van de hogere megapixelcamera neer naar die van de kleinere aantallen megapixelcamera.

Die laatste methode vooral om te kijken wat het effect is ten aanzien van ruis bij hogere ISO.
Een Nikon D3 (D3s) staat bekend als de camera met goede ruisprestaties, maar heeft wel slechts 12 megapixels.
De Nikon D3x heeft op 100% bekeken een slechter ruis niveau, maar heeft 24 megapixels.
Door die terug te schalen naar die van een D3 heb je een beter vergelijk tegenover die camera wat je uiteindelijk overhoudt.

Flip (Flitslicht) vergelijkt dat in vele reacties die hij schrijft ook op deze manier.

Leon, een prima duidelike uitleg!

george013 schreef: @Leon,
Het blijven moleculen.
George

Daar heb je helemaal gelijk in. Atomen hebben niet meer de eigenschappen van het materiaal waaruit het bestaat.
Het is ook meer bedoeld als beeldspraak hoe mensen naar een beeld kijken. De scheve verhouding daarin.

De voorspellende waarde bij het vergroten en verkleinen van foto's ontgaat mij nog steeds.
Als ik iets vergroot, vergroot ik alleen dat wat reeds vastgelegd is op de foto. Omgekeerd moet er bij verkleinen info wegvallen wegens "ruimtegebrek".
Dit terwijl ruis veroorzaakt wordt op de sensor en afhankelijk van de camerainstellingen er meer of minder is.
George

Delete

Léon Obers schreef:Dat is het aardige van tests die bijv. Lloyd Chambers uitvoert als die camera's met elkaar vergelijkt, gebruikt hij twee methodes om naast elkaar te zetten.
- Hij schaalt de data van de lagere megapixelcamera op naar die van de grotere aantallen megapixelcamera.
- Hij schaalt de data van de hogere megapixelcamera neer naar die van de kleinere aantallen megapixelcamera.

Die laatste methode vooral om te kijken wat het effect is ten aanzien van ruis bij hogere ISO.
Een Nikon D3 (D3s) staat bekend als de camera met goede ruisprestaties, maar heeft wel slechts 12 megapixels.
De Nikon D3x heeft op 100% bekeken een slechter ruis niveau, maar heeft 24 megapixels.
Door die terug te schalen naar die van een D3 heb je een beter vergelijk tegenover die camera wat je uiteindelijk overhoudt.

Flip (Flitslicht) vergelijkt dat in vele reacties die hij schrijft ook op deze manier.

Het probleem hiervan is dat je afhankelijk bent van de algoritme van de gebruikte software, en dat deze een grote invloed krijgt.

Natuurlijk speelt dat een rol. Toch is dat de praktische manier om te vergelijken als iemand voor de keus staat om een ander toestel te kopen en wil weten of dat zinvol is. Het gaat dan in ieder geval om de nominale output. Dan neem je een vaste afmeting afdruk. Hoe wil je het anders de output van twee verschillende camera's vergelijken?

Lijken beelden van een sensor met minder pixels niet ook scherper doordat graduele overgangen opgedeeld worden in minder maar wel contrastrijkere stappen.

Plaatje zegt het duidelijker, het blokje rechts is een geschaalde versie van de balk links.


De 4 pixel verwerking van de gradiënt lijkt meer scherpte te hebben dan de 8 pixel verdeling omdat de stappen contrastrijker zijn. In het geval van 2 pixels leg je de graduele (onscherpe) overgang toch nog als haarscherp vast.

Dit is helemaal geen goed voorbeeld. Alleen maar verwarrend.
Wat je hier laat zien heeft meer de maken met bitdiepte dan met scherpte. Het verdelen van een verloop in meer of minder tussentinten.
Past wat mij betreft helemaal niet bij het onderwerp. Haal het voorbeeld beter weg zou ik zeggen.

CedricV schreef:

george013 schreef:
Nogmaals de vraag : als je de D90 met de D7000 gaat vergelijken, wat vergelijk je?

George

Als je enkel gewone afdrukken maakt van foto's zoals 10-15 en tot A4-formaat ga je geen enkel verschil zien volgens mij....als je natuurlijk groter gaat zal de D7000 waarschijnlijk beter zijn,maar stel jezelf de vraag print ikvaak grote formaten af? Ik vergeleek de D90 en D7000 niet omwille van dat ik met de D7000 een betere foto zou hebben...nee enkel omwille van de 100% zoeker,U1 en U2 functie en zeker de horizonmeter en nog wel enkele dingen waar ik voor wou upgraden...maar zeker niet omdat ik dacht een betere foto te maken voor wat ik nodig heb tenminste....

grtz

Chicco

Ik heb het niet over bits maar over het aantal pixels op een bepaalde oppervlakte van de sensor.

Het origineel is wat er via de lens op een strook van de sensor valt. Als je die oppervlakte van de sensor met 2 pixels vastlegt heb je een scherpe overgang. Zelfs al is hetgeen wat de lens projecteert op de sensor niet scherp. Hoe meer pixels je gebruikt om die oppervlakte vast te leggen hoe beter je de graduele overgang (onscherpte) vastlegt en hoe minder contrast je tussen de onderlinge pixels hebt.

Delete

@chicco (is veranderd)
De vraag was niet wat het verschil is maar wat je vergelijkt.
George

ATOR schreef:Ik heb het niet over bits maar over het aantal pixels op een bepaalde oppervlakte van de sensor.

Ik weet dat jij het daar niet over hebt, dat je daar de link niet legt, vandaar dat je met het verkeerde voorbeeld aankomt. Dat voorbeeld heeft niets met scherpte te maken maar met meer of minder helderheidsverschillen in grijswaarden tussen licht en donker.

Hieronder scherptetests van de D90 en D7000

Resolutie van D90


Resolutie van D7000

CedricV schreef: Niet vergeten dat extra resolutie ook extra crop-kracht biedt.
Zo zal ik een lens die bvb een vergroting van 1 op 2 haalt kunnen croppen naar 1:1 ( macro ) en toch nog steeds met 4MP overblijven.
In vergelijking met een D90 die dan met 3 MP overblijft. Geen immense verschil maar toch...

Je kan dit verschil ook gaan "gebruiken" om met een scherpe macro lens toch bewust iets verder af te blijven ( lees : op een makkelijkere werkafstand met een grotere DOF zonder het diaframa onnodig ver dicht te gaan gooien ) en op die manier op een snelle manier voordeel te halen [ zoals dus lager F-getal, minder dicht op schuchtere beestjes zitten, makkelijker belichten, snellere sluitertijd, ... ]

Een grotere werkafstand voor die schuchtere beestjes is enkel een kwestie van een langer brandpunt kiezen.
Bij eenzelfde vergrotingsmaatstaf (je beestjes even groot in beeld) is de scherptediepte bij eenzelfde diafragmawaarde hetzelfde, ongeacht de brandpunt.
(Reken het maar eens na met een DOF-calculator).

Kleiner gaan opnemen (met een kleinere vergrotingsmaatstaf fotograferen) ofwel in je beeldformaat gaan "croppen" om meer scherptediepte te krijgen om daarmee dan het diafragma verder te kunnen open draaien, zodat je minder last hebt van diffractie, houdt je daarmee jezelf voor de gek.

In jouw voorbeeld neem je het beeld slechts op met een beeldmaatstaf van 0,5x maar cropt het beeld.
Daarmee deel je het formaat feitelijk door 4 en houdt jij een beeld over van 4 megapixels.
De grenswaarde voor diffractie bij een D7000 voor je diafragma ligt op een waarde van krap diafragma f8
Dus wil je die 4 megapixels nog goed benutten, moet je minimaal die waarde of een groter diafragma kiezen.
Grotere opening heb je minder scherptediepte. Dat wil je bij macro juist vermijden, dus neem je "krap" f8 voor het beste rendement.

Zonder crop, je beestje vol in beeld opgenomen, maar je diafragma verder gediafragmeerd tot dezelfde scherptediepte als wat je hierboven met die crop hebt gedaan, moet je een waarde van ruim f11 gebruiken.
(Te berekenen met een DOF calculator).
Ondanks diffractie, die een vermindering van scherpte met zich meebrengt, houdt je praktisch gezien echter nog steeds een beeld over wat te vergelijken is met circa 8 megapixels aan "detaillering" binnen een 16 megapixel bestand.
(Terug te rekenen met de onderste calculator op << deze webpagina >> ).
Dat is dus beter dan de methode van je beestje verderweg opnemen en een crop van het beeld waarbij je slechts 4 megapixels aan data / detaillering overhoudt.

CedricV schreef: Toch vind ik de verhoging van 12 naar 16 nog kunnen => waar de echte grens ligt weet ik eigenlijk niet maar ik ga er van uit dat als de grens bvb 20MP is voor cropsensoren dat het bvb geen kwaad kan om een 24MP sensor te hebben en sowieso safe te zitten

Wat heb je aan loze "safe" pixels als het niks oplevert dan alleen een hoop bandbreedte? Waanzin.
Diffractie zet daarbij nog weer sneller in (dus bij een nog grotere diafragma-opening).
Wil je die hoogste scherpte dan benutten, heb je weer minder scherptediepte tot je beschikking.
En dat allemaal om een oog van een portret nog weer iets gedetailleerder te laten overkomen.
Vrouwen zullen daar blij mee zijn, dat hun kraaienpootjes nog beter opvallen, of de donkere poriën in hun huid :mrgreen:
Minder te benutten scherptediepte zullen architectuurfotografen en landschapsfotografen ook erg handig vinden.

Heb ik het nog niet over het toenemende aantal fotografen die hun camera en lenzen elk jaar opnieuw naar Nikon service moeten sturen, omdat de lenzen iets zijn gedecentreerd en onderdelen van de camera niet meer binnen de toleranties vallen en de output daarmee niet meer consistent in die kwaliteit over het hele beeldvlak vastgelegd kan worden.
Bij herhaling omdat Nikon Service niet aan die enorm hoge mate van nauwkeurigheid kan voldoen. (Daar is het camera-systeem simpelweg niet op gebouwd en hun gereedschappen, werktuigen en training niet in voorzien).

Maak voor het inzicht met een D7000 eens gewoon wat architectuur- en landschapsopnamen (ver weg afstanden - oneindig) met die 17-70mm Sigma-lens en bekijk het resultaat eens aan de randen op de lange kanten en alle vier de hoeken. Ik denk dat snel duidelijk wordt waar mogelijke beperkingen liggen. Nog afgezien van het gebruik van toekomstige 24 megapixel sensors in een DX camera.

Je hebt er IMO meer aan om bij hetzelfde pixel aantal de pixelkwaliteit verder te verhogen, dan aan meer pixels. (Strakker signaal, hoger dynamisch bereik, hogere kleurzuiverheid, nog veel betere ISO-prestaties).