NCN Forum

michielfw schreef:Heb genoten van deze discussie. Ik leer nu de D90 kennen, maar ik begrijp nu waar het NAS vandaan komt.
Michiel

Zoals je het nu stelt heb je het helemaal begrepen!

Patrick schreef:

emdeklerk schreef:Dat instappers bij gebrek aan FX aan DX gewend zijn maakt DX niet de norm.
Daar gaat net nu net om.

Wat maakt FX eigenlijk de norm?

Niets... Het enige is dat het oude mensen herinnert aan het kleinbeeldfilmformaat.

Als het om de voordelen van een grotere sensor gaat, moet je eigenlijk meteen voor een vierkante sensor van pak m beet 30x30mm gaan. Dan ben je meteen van dat gedraai met je camera af. Dat is pas echt innovatief en normverleggend.

Remco Jan schreef:Het enige is dat het oude mensen herinnert aan het kleinbeeldfilmformaat.

Nou nee, dat zie je verkeerd. Alle huidige DX spiegelreflexen van Nikon, Canon, Sony (Minolta) hebben nog altijd de basis register afstanden van bajonet tot aan de sensor zoals die bij kleinbeeld werd gebruikt. Precies dezelfde afstand als voorheen. Dus technisch gezien zit nog steeds het kleinbeeld formaat verweven in de huidige DX / APS-C reflexen.

Remco Jan schreef: Als het om de voordelen van een grotere sensor gaat, moet je eigenlijk meteen voor een vierkante sensor van pak m beet 30x30mm gaan. Dan ben je meteen van dat gedraai met je camera af. Dat is pas echt innovatief en normverleggend.

Dat is juist helemaal niet innovatief. Erg inefficiënt bovendien. Je gooit bijna continue een belangrijk deel van de data-informatie weg omdat mensen meestal uitgaan van een rechthoekig beeldformaat. Bovendien betaal je wel voor het grotere oppervlak van een grotere vierkante sensor, maar je benut het niet. Het is niet voor niets dat zelfs van oudsher vierkante opnameformaat camera's nu heden ten dagen bijna hoofdzakelijk worden uitgeleverd met rechthoekig formaat digitale achterwanden.

"Niets... Het enige is dat het oude mensen herinnert aan het kleinbeeldfilmformaat.".

Tikfoutje denk ik. Er zou moeten staan:

"Niets... Het enige is dat het ervaren en met de materie bekende mensen herinnert aan het kleinbeeldfilmformaat, dat wil zeggen de mensen die nog gewend zijn van feiten uit te gaan in plaats van de waan van de dag, zonder aan de leiband te lopen van fabrikanten die een interim-formaat om commerciële redenen tijdelijk tot norm verheffen en zich verkneukelen om het volgersgedrag van de instappers.".

Zoals Léon terecht opmerkt: de registerafstand vast gerelateerd aan de beelddiagonaal: kleinbeeld. Het formaat waarvoor geloof ik iets van 70 miljoen Nikkors gemaakt zijn, nog afgezien van de miljoenen Leica-, Canon-, Pentax-, Zeiss- en objectieven van tientallen andere merken.
Weet u nog wel: die objectieven waarbij een 28mm nog een 28mm was in plaats van een 42mm...

Ik moet zomaar ineens aan Don Quichote denken...

emdeklerk schreef:"Niets... Het enige is dat het ervaren en met de materie bekende mensen herinnert aan het kleinbeeldfilmformaat, dat wil zeggen de mensen die nog gewend zijn van feiten uit te gaan in plaats van de waan van de dag, zonder aan de leiband te lopen van fabrikanten die een interim-formaat om commerciële redenen tijdelijk tot norm verheffen en zich verkneukelen om het volgersgedrag van de instappers.".

Een glimlach maakt zich van mij meester.

Het is maar wat je gewend bent. Of überhaupt iets gewend bent. Een klein verhaaltje. Ik was gisteren op de fotoclub waar ik sinds kort lid van ben. Daar werden foto's besproken. Een foto was gemaakt van een jongedame van rond de 30 jaar. Bij de vraag uit de groep welke brandpuntsafstand ze gebruikt had moest ze het antwoord schuldig blijven. Sterker nog: ze wist niet eens precies welk objectief ze heeft. "Die bij haar camera zat." Ergens ben ik daar wel jaloers op; ik ben veel te vaak bezig met technische onbenulligheden die op zich heel interessant zijn maar niet direct een betere foto opleveren...

Patrick schreef:Het is maar wat je gewend bent. Of überhaupt iets gewend bent. Een klein verhaaltje. Ik was gisteren op de fotoclub waar ik sinds kort lid van ben. Daar werden foto's besproken. Een foto was gemaakt van een jongedame van rond de 30 jaar. Bij de vraag uit de groep welke brandpuntsafstand ze gebruikt had moest ze het antwoord schuldig blijven. Sterker nog: ze wist niet eens precies welk objectief ze heeft. "Die bij haar camera zat." Ergens ben ik daar wel jaloers op; ik ben veel te vaak bezig met technische onbenulligheden die op zich heel interessant zijn maar niet direct een betere foto opleveren...

Dat zie je ook bij sommige oudere leden die al heel lang fotograferen, ook daar zijn er die altijd in P of zelfs de automaat werken zonder zich druk te maken over de instellingen. Toen ik 2 jaar geleden lid werd van de lokale fotoclub was ik "shocked" hoe weinig leden - jong en oud en we hebben niet veel jongeren - bewust hun camera instellingen gebruiken bij het maken van foto's.
Bij het foto bespreken probeer ik de camera instellingen systematisch mee te nemen en langzaamaan begint het te werken, tenminste bij een aantal leden. Natuurlijk zijn er fotografen die intuitief heel goede foto's maken zonder zich druk te maken om de camera instellingen, maar de juiste instellingen kan net dat beetje extra opleveren.

JaapV schreef:Ik moet zomaar ineens aan Don Quichote denken...

http://www.nikon-club-nederland.nl/foru ... 15#p355966

Let even niet op de spelling, hoewel dat wel gaat gebeuren natuurlijk......

Patrick schreef:Sterker nog: ze wist niet eens precies welk objectief ze heeft. "Die bij haar camera zat." Ergens ben ik daar wel jaloers op; ik ben veel te vaak bezig met technische onbenulligheden die op zich heel interessant zijn maar niet direct een betere foto opleveren...

Dat niet weten wat er technisch allemaal achterzit, heeft inderdaad zo zijn "vrije manier van denken" (en doen) als je beeld maakt. Dat merkt ik ook aan de jongeren van tegenwoordig die opgegroeid worden met iPod's, internet, waar wij vroeger kikkervisjes bij de sloot vingen en in een potje stopten.

Die onbevangenheid heeft wel iets, brengt hen tot dingen wat heel basaal tot de kern komt van het alledaagse leven waar ze mee bezig zijn, op een bijna "reality TV achtige wijze" (er worden ook erg veel filmpjes gemaakt). Beeld heeft daarin een andere betekenis. Niet zozeer esthetisch, maar meer inhoudelijk. Het raakt andere gevoelswaarden.

Maar als men wat meer bewuster bezig is, komt men ook daar tot meer beeldende afwegingen. Ik was erg verbaasd dat een tijdje terug mijn dochter van 11 mij wat uitleg vroeg over "een witte bak" waar je kleine spulletje in kon zetten om te fotograferen om er mooi licht op te zetten. En opmerkingen over het gebruik van de verstrooiende werking van licht door de witte vitrages van ramen in de achtergrond. En hoe je een foto kon maken met een onscherpe achtergrond, maar waar het onderwerp (dikwijls de vriendinnetjes) scherp is.

Of die vragen worden ingegeven door allerlei dingen wat men tegen komt bij Google zoekacties, of een vergelijking wordt gemaakt van hun eigen gemaakte filmpjes met online videoclips op Youtube kan ik niet direct inschatten. Feit is dat ze beeldend gezien dingen opsteken waar wij op onze leeftijd indertijd helemaal geen weet van hadden.

Maar Patrick: jouw ervaringen bij je fotoclub komen vrijwel overeen met de mijne.
Ik heb bij mijn club wel de opinie geventileerd dat velen schijnen te denken dat "diafragma" een soort geslachtsziekte is.

En zoals je weet, ik zal dus ook nooit beweren dat toeters en bellen nodig zijn voor een fantastisch resultaat.
En zoals ook hier al meerdere malen naar voren is gekomen: een arme vakfotograaf maakt vaak met een simpele camera een betere foto dan een rijke amateur met een door de vele knopjes op een stekelvarken gelijkende "pro" camera...
Dat gold vroeger ook al: een vakman met een Nikkormat met 2/50mm versus een amateur met een F2s-met-motordrive-en-diafragmastuurapparaat-en-meterverlichting en een 1,2/55mm.
(Hoewel zulks onlangs nog hevig werd tegengesproken, maar ja...).
We verschillen niet altijd zo veel van mening hoor.

Maar wat ik zeggen wou: ik zie zelden verschil in foto's, op mijn club, tussen de "verder gevorderen" en de "knippers" - vaak zelfs integendeel!

Ik ben er pas twee maal geweest, dus veel ervaringen heb ik er nog niet. Maar het gaat zeker een leerzame tijd worden. Ik denk dat ik technisch een heel aardige fotograaf ben. Ik weet echt wel wat ik doe en hoe ik op situaties moet inspelen en zo. Maar dat resulteerde natuurlijk nog niet per definitie in adembenemende platen. Daar is ook nog wat anders voor nodig. Daar gaan we dus aan werken.

Ik ben overigens van mening dat minimaal een redelijke technische kennis nodig is om niet te veel van toevalstreffers afhankelijk te zijn. Helemaal zonder kan wel, maar je maakt het jezelf wel een stuk lastiger.

Uiteraard: het is die (minimaal benodigde) kennis die bijvoorbeeld maakt dat een vakman met simpeler materiaal de betere foto kan maken.

emdeklerk schreef:Maar wie zegt dat Don Quichote geen gelijk had?

Lees het verhaal nog maar eens na, veelzeggend zijn de spreekwoorden die uit dit verhaal zijn voortgekomen.

De figuur van Don Quichot en zijn daden zijn in het dagelijkse taalgebruik terechtgekomen met onder meer deze uitdrukkingen:
* een klap/slag van de molen gehad hebben — in de war zijn, gek zijn;
* tegen windmolens vechten — een denkbeeldig gevaar bestrijden, of ook: proberen te veranderen wat niet te veranderen is;
* een Don Quichot — iemand die een hopeloze strijd levert, of iemand die nutteloze doelen nastreeft;
* donquichotterie — dwaas-idealistisch optreden.

Bron: wikipedia