Ik kan mij de gevoelens van Amadeus wel voorstellen. Het is in en in triest om te zien dat een techniek die inmiddels tot grote hoogte is gestegen door bijna een ieder in de ‘vuilnisbak’ wordt gedeponeerd. Alles digitaal! En je bent niet meer van deze tijd als je nog analoog fotografeert.
Maar neem nu eens een Nikon F6 met een MB40 en een Nikkor 28-70 f/2.8D ED AF-S er op in je handen. Man je weet gewoon niet hoe je het hebt. Je hebt gewoon de absolute top van alles wat ooit voor de analoge fotografie is geproduceerd in handen! En de resultaten die met deze combinatie weet te realiseren overtreft gewoon je stoutste verwachtingen. Overtreft zelfs de resultaten van je 50mm standaard lens! Prachtige kleuren en haarscherp!
Maar waarom lijkt die F6 qua uiterlijk zoveel op die D200? Of die D2Xs? Alleen dat venster aan de achterkant is wat kleiner!
Amadeus heeft het vervolgens over hoe mooi het wel is te kijken naar geprojecteerde dia’s.
Ik denk kom laat ik dat spul nog maar eens opzoeken.
Na enig gestoei met dat rottige projectortafeltje staat de boel uiteindelijk opgesteld. Ik zet de projector aan. Komt daar toch even een klere herrie uit.

Dat wil je gewoon niet weten. Maar goed alles wend. De eerste dia staat uiteindelijk geprojecteerd op het scherm. Nu nog even scherp stellen. Scherpstellen? Dat viel even tegen. De lens op de projector is toch minder scherp dan hij was in mijn herinnering.

Volgende dia. Mist. Mist?

Dia er uit en even bekeken. Blijkt het glas van de dia toch even beslagen te zijn!
Op zoek naar de alcohol en poetsen maar. Even later ziet het er allemaal weer perfect schoon uit. Weer in de projector. En wat zie ik vervolgens? Newtonringen!

Die zich als grillege kringen over het beeld bewegen.
Op zoek naar dia’s die niet tussen glas zitten. Het gaat goed, redelijk scherp. Tot op eens ‘plop’ en alles is ineens onscherp.

Maar de autofocus grijpt in! Met als resultaat, in het midden scherp, en naar de randen toe onscherp.

Waarom stoorde ik mij er vroeger niet aan?
De kleuren van de dia’s zijn nog zeer redelijk te noemen! En dit na 30 jaar! Ik moet er niet aan denken dat ik toen digitaal zou hebben gefotografeerd, want dan waren mijn foto’s opgeslagen geweest op 8" floppy diskettes en waar had ik die nu in moeten stoppen?
En dat is wat Amadeus bedoeld. De manier van digitale opslag is sterk aan verandering onderhevig. Van CD naar DVD en vervolgens naar Blu-Ray? Staat het nu op DVD, dan kan je er op rekenen dat het in de komende 30 jaar nog wel eens overgeschreven zal moeten worden naar een ander opslagmedium.
Maar het zal mij er niet van weerhouden digitaal te gaan. Maar die stap wordt nog niet gemaakt zolang ik het idee heb dat het er niet beter op wordt!

Maar wel anders. En dat kan ik oplossen door een eenvoudige digitale camera er naast te nemen.
Gerrit