NCN Forum

Het is natuurlijk wel een heel mooie lens.

Maar om beweging vast te leggen en die beweging (wat het onderwerp moge zijn) ook te volgen is een crime.
Architectuur is wel goed te doen maar het trillen en de vaak grote afstand (en de vaak vuile lucht) zijn spelbrekers.

Ik vind het bijzonder dat iemand zomaar (uiteraard wel na flink nadenken) tot zo'n uitgave wilt komen.
Ik stond ook ooit voor een keuze tussen twee Nikon supergroothoekobjectieven ~ de één stervensduur (f 22.000,- ) en de ander nog te doen (f3.690,-). Een verschil tussen 110 en 118 graden. Nooit spijt gehad dat ik zo'n uitgave deed. Het werd wel de minst dure.

jantom schreef:Het is natuurlijk wel een heel mooie lens.

Maar om beweging vast te leggen en die beweging (wat het onderwerp moge zijn) ook te volgen is een crime.

Daar hebben ze die schitterend stevige (bv. Gitzo) en prima schommelkoppen (bv Wimberley) voor uitgevonden

Rinus

Dag Rinus,

Toevallig heb ik een groot kaliber Gitzo-statief (> 5 kilo) en een Wimberley-schommelkop. Maar desondanks is het een crime. Ik heb dat al als ik een verrrekijker hanteer die meer dan 8x vergroot.
Ik gebruik een telelens sporadisch maar iemand die zo'n mooie nieuwe telelens bezit moet er echt gebruik van maken en dan krijgt die eigenaar al snel ervaring in het hanteren.

Ik doe alleen statisch werk en er gaan soms jaren voorbij voordat ik weer een nieuwe ervaring krijg. Mooi bezit maar qua gebruik veelal niet nodig...

Groet, Jan

jantom schreef:Maar om beweging vast te leggen en die beweging (wat het onderwerp moge zijn) ook te volgen is een crime.
Architectuur is wel goed te doen maar het trillen en de vaak grote afstand (en de vaak vuile lucht) zijn spelbrekers.

Op 400mm heb je daar al last van: zodra er vocht of stof in de lucht zit kun je op grotere afstand een goed beeld wel vergeten. Ik werk soms ook op 800mm (teleconverter er tussen) en het is wel lastiger om je onderwerp vast te houden: als je eenmaal je onderwerp kwijt bent kost het je veel tijd. Maar als je het hebt valt het op een goed statief wel mee. Het vereist wel wat oefening.

jantom schreef:Ik vind het bijzonder dat iemand zomaar (uiteraard wel na flink nadenken) tot zo'n uitgave wilt komen.

Dat gevoel deel ik wel met je. Aan de andere kant: hoe zeker ben je van je aankoop als je een auto koopt (dat proefritje zegt ook weinig...).

Jaap

Dag Jaap,

Ik heb altijd geleerd: bij twijfel niet inhalen. Dat ging dan over fietsen.

Ik heb er later dit van gemaakt: als je niet zeker van je zaak bent doe het dan niet (ga niet verder). Vroeger wist ik het wel en nu -bij het ouder worden- slaat de twijfel toe.
Maar een Nikon lens is niet te versmaden.
Ik ga tegenwoordig veel vaker voor supergroothoek en er staat nog één op het verlanglijstje. Dan speelt het in ieder geval niet meer in mijn hoofd. Het is namelijk een verloren zaak....

Groet, Jan

Jaap_van_Ekris schreef:In mijn beleving is het een joekel van een ding die flink topzwaar is. In mijn beleving zit er een soort quantum leap van 70-200 naar al het lichtsterke telespul wat er achter zit. Het gewicht en de balans van lenzen zijn echt anders waardoor je toch wel een leercurve te gaan hebt. Ik merkte bij mezelf dat ik veel opde 70-200 met TC20 schoot, dus ik dacht "laten we daar een dedicated lens voor nemen". En dan is de 200-400 een hele lastige overstap: het gewicht, volume en balans moeten je echt anders laten werken (al is het maar dat ik alles vanuit de hand deed, en nu minimaal een eenpootje mee moet nemen). Dat is best een pittige leercurve.
Jaap

Dat topzware is dus het verschil tussen de 600 en deze 800. De 800 is veel beter gebalanceerd qua gewicht (kijk voor de grap alleen maar eens naar de plaats van de statiefvoet). Ik gebruikte al een goed statief, heb daar nu wel een gimbal kop bij gekocht. Mits je de lens even goed daarop positioneert qua evenwicht kun je er toch relatief makkelijk mee uit de voeten vind ik. Maar de leercurve is inderdaad bijzonder pittig .

jantom schreef:Maar om beweging vast te leggen en die beweging (wat het onderwerp moge zijn) ook te volgen is een crime.
Architectuur is wel goed te doen maar het trillen en de vaak grote afstand (en de vaak vuile lucht) zijn spelbrekers.

Wanneer je inderdaad de verleiding niet kunt weerstaan om de afstand die je kunt overbruggen ook daadwerkelijk te benutten dan heb je zeker een punt. Maar dat is volgens mij een feit voor alle supertele's. Wanneer je de lens echter gebruikt op afstanden van zeg 30-40 meter (bijvoorbeeld op een voetbalveld) is dat een stuk minder een probleem en schiet je beelden die ik voorheen echt kon vergeten of enkel door fors croppen kon verkrijgen.

Het trillen is inderdaad een stukje fotografeertechniek waar ik nu druk op zit te oefenen. Dat is compleet nieuw voor me en levert dus nog de nodige problemen op. Ik experimenteer me suf met sluitertijden, ISO's, linkerhand bovenop de lens en heel voorzichtig de sluiter bedienen. Gelukkig krijg je wel een hele hoop hulp van de VR, deze is echt een uitkomst voor supertele beginners zoals ik.

jantom schreef:Ik vind het bijzonder dat iemand zomaar (uiteraard wel na flink nadenken) tot zo'n uitgave wilt komen.
Ik stond ook ooit voor een keuze tussen twee Nikon supergroothoekobjectieven ~ de één stervensduur (f 22.000,- ) en de ander nog te doen (f3.690,-). Een verschil tussen 110 en 118 graden. Nooit spijt gehad dat ik zo'n uitgave deed. Het werd wel de minst dure.

Het is ook bijzonder, dat geef ik direct toe. Maar ik ben zeker niet over 1 nacht ijs gegaan en heb verschillende lenzen verschillende malen geprobeerd. En als alle ervaringen dan bij elkaar opgeteld worden en bruin kan het trekken, dan is voor mij deze keuze uitlegbaar. Het is inderdaad wel te vergelijken met het aanschaffen van een auto. Sommigen geven 1000 euro uit aan hun vervoersmiddel en anderen 100.000 euro. Zolang beide er op hun manier plezier aan beleven lijkt me daar niets mis mee. Ik beleef er iig tot nu toe veel plezier aan. Enerzijds vanwege het leren van iets totaal nieuws, anderzijds omdat het foto's oplevert die ik tot nu toe nog nooit heb kunnen maken.

@HarVel

Als je je specialiseert en een beetje mazzel hebt (dat we allemaal op zijn tijd nodig hebben) kan je best uitstijgen (boven de rest). Je hebt de apparatuur en de wil.

Het gaat je veel moeite kosten maar dat moet geen belemmering zijn.

Succes.
Jan

@Jan,

Dank voor je bemoedigende woorden. Ik ga graag de uitdaging met mezelf aan om er wat van te maken .

Groet,
Harold

Je moet er echt voor gaan!

De grootste problemen zijn toch de trillingen en het juist kaderen van het beeld en probeer daar een techniek in te vinden. Struin het internet af naar mogelijke tips. Hoe ga je de sluiter bedienen? Ik stel voor daar ook wat voor te vinden. Een afstandsbediening is het eerste waar ik dan aan denk.
Je kan ook een tactiek zien te vinden maar ik kan je daar niet zo mee helpen. Probeer eens de lens te richten op een doel en kijken wat er daar gaat gebeuren (vooruitziende blik..) ...je kan onmogelijk steeds maar met die lens het spel volgen (lijkt me).

HarVel schreef:Het trillen is inderdaad een stukje fotografeertechniek waar ik nu druk op zit te oefenen. Dat is compleet nieuw voor me en levert dus nog de nodige problemen op. Ik experimenteer me suf met sluitertijden, ISO's, linkerhand bovenop de lens en heel voorzichtig de sluiter bedienen. Gelukkig krijg je wel een hele hoop hulp van de VR, deze is echt een uitkomst voor supertele beginners zoals ik.

Heel herkenbaar. Ik zou beginnen met een stevige driepoot met goede kop er onder (kijk even naar de maximale belasting van de driepoot: als je te dicht op het maximum zit heb je meer een wiebeltief dan een statief). Zorg dat de kop ook goed vastzit. Je hand bovenop de lens helpt inderdaad, maar hij moet ook echt er op rusten. Het gaat minder om vasthouden en meer om stabiele massa op de lens. Let op je ademhaling en zorg dat je de body goed vasthoud. Je moet ook minder de knop indrukken met de top van je vinger, en meer over de knop heenglijden met het middelste kootje van je vinger.

HarVel schreef:Het is inderdaad wel te vergelijken met het aanschaffen van een auto. Sommigen geven 1000 euro uit aan hun vervoersmiddel en anderen 100.000 euro. Zolang beide er op hun manier plezier aan beleven lijkt me daar niets mis mee. Ik beleef er iig tot nu toe veel plezier aan. Enerzijds vanwege het leren van iets totaal nieuws, anderzijds omdat het foto's oplevert die ik tot nu toe nog nooit heb kunnen maken.

Daar raak je wel een punt. Een jaartje of 20 geleden werkte ik met een Sigma 80-200. Fijne lens, maar niet fantastisch. Op een gegeven moment heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een Nikon 80-200 f/2.8 tele aangeschaft. Ineens was mijn zoeker helder en kon ik scherpte beoordelen in het zoekerbeeld. Ja het was flink meer geld dan de Sigma, maar de lens heeft me ook 15 jaar enorm goed gediend en ik heb er belachelijk veel plezier van gehad.

Jaap

Bedienen van de sluiter wordt op de plaatsen waar ik heb gezocht omschreven als het rollen van de sluiter. Je wikkelt je vinger dus als het ware af over de sluiterknop (mits ik het goed begrepen heb). Verder duw ik mijn oog echt tegen de oogdop aan en leg ik mijn hand op de lens. Tot zover de tips die ik via websites heb gevonden. De afstandsbediening heb ik ook aan zitten denken, maar dat vereist wel een stilstaand object om te fotograferen. Zowel bij bijvoorbeeld vogels maar vooral in sport is dat in mijn optiek vrij lastig. Het volgen is inderdaad ook vrij apart als je dat nog nooit ervaren hebt. Wat ik tot nu toe doe is over de lens kijken waar ik op scherp wil stellen, vervolgens de lens daarop te richten en daarna via de zoeker de precieze plek opzoeken voor de compositie. Bij sport helpt het wanneer je bekend bent met de sport, waardoor je beter kunt inschatten waar je welke actie kunt verwachten. Ik fotografeer veel voetbal (dochter), mountainbiken en wielrennen. Met deze sporten ben ik inmiddels goed bekend, waardoor ik daar me meer zorgen maak over de plek waar ik wil staan voor unieke platen . Met de lens het spel volgen ga ik iig wel proberen, maar lijkt me aanzienlijk lastiger dan met de 70-200, dat is zeker. Kortom, een mooi veld van zaken om uit te zoeken en mee te gaan experimenteren. Heb er zin in!

@HarVel

Ik heb vroeger vaak gefotografeerd met mijn camera en met Gitzo-apparatuur waaronder een pankop. Aan één van de verstellingspoken op die pankop heb ik mijn draadontspanner kunnen vastmaken en dat werkte erg goed. Er moet wat te vinden zijn om die afstandsbediening ook bij bewegende fotografie te gebruiken. Juist daarom kwam ik met dat idee: het ontlast de hand die je gebruikt voor het doen ontspannen van je sluiter. Desnoods zet je die ontspanknop (van de afstandsbediening) met elastiek vast aan je lens (bij het draaipunt). Uitproberen!

Jaap_van_Ekris schreef:Heel herkenbaar. Ik zou beginnen met een stevige driepoot met goede kop er onder (kijk even naar de maximale belasting van de driepoot: als je te dicht op het maximum zit heb je meer een wiebeltief dan een statief). Zorg dat de kop ook goed vastzit. Je hand bovenop de lens helpt inderdaad, maar hij moet ook echt er op rusten. Het gaat minder om vasthouden en meer om stabiele massa op de lens. Let op je ademhaling en zorg dat je de body goed vasthoud. Je moet ook minder de knop indrukken met de top van je vinger, en meer over de knop heenglijden met het middelste kootje van je vinger.

Ik beschik gelukkig over een goed Gitzo GT3542XLS statief met een RRS full gimbal head. Die kunnen het gewicht prima hanteren. Dank voor je tips inzake de bediening. Ik had al iets soortgelijks gelezen op verschillende websites, maar zoals jij het beschrijft is het net wat duidelijker, dank daarvoor!

Jaap_van_Ekris schreef:Daar raak je wel een punt. Een jaartje of 20 geleden werkte ik met een Sigma 80-200. Fijne lens, maar niet fantastisch. Op een gegeven moment heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een Nikon 80-200 f/2.8 tele aangeschaft. Ineens was mijn zoeker helder en kon ik scherpte beoordelen in het zoekerbeeld. Ja het was flink meer geld dan de Sigma, maar de lens heeft me ook 15 jaar enorm goed gediend en ik heb er belachelijk veel plezier van gehad.

Dat is ook hetgeen ik hoop te gaan beleven . Ik heb inmiddels wel de overtuiging dat ik liever wat langer doorspaar om direct het goede wat ik eigenlijk wil hebben te kopen ipv eerst iets anders. Ervaring leert me dat ik uiteindelijk toch dat andere alsnog aanschaf en het dus uiteindelijk dubbel geld heeft gekost. Maar ik besef terdege dat ik gezegend ben dat ik die mogelijkheid heb.

jantom schreef:@HarVel

Ik heb vroeger vaak gefotografeerd met mijn camera en met Gitzo-apparatuur waaronder een pankop. Aan één van de verstellingspoken op die pankop heb ik mijn draadontspanner kunnen vastmaken en dat werkte erg goed. Er moet wat te vinden zijn om die afstandsbediening ook bij bewegende fotografie te gebruiken. Juist daarom kwam ik met dat idee: het ontlast de hand die je gebruikt voor het doen ontspannen van je sluiter. Desnoods zet je die ontspanknop (van de afstandsbediening) met elastiek vast aan je lens (bij het draaipunt). Uitproberen!

Dat is een goede tip! Dat had ik inderdaad nog niet bedacht dat het ook op die manier kan. Ik heb weliswaar een draadloze afstandsbediening, maar dat zou niet moeten uitmaken. Als het even kan probeer ik vrijdag dit eens uit bij de trainingen van de TT in Assen (als ik tijd kan maken bij mijn opdrachtgever). Ik laat je weten hoe het uitpakt!