NCN Forum

De ontwikkelingen in de digitale fotografie, gaan snel. En niet alleen bij Nikon. En dat maakt dat digitale camera's snel verouderen. De grootste wijziging die Nikon nu met de D3 en D300 gemaakt heeft, is de overstap naar de CMOS sensor. En dat zie je.

Een paar jaar gelden hadden we een wijziging in het flitssysteem. Dat maakte dat oude flitsers niet gemakkelijk op nieuwe camera's werken. Gelukkig gaat het anders om wel.

Zelf prijs ik me wel gelukkig dat ik ooit eens wat AF primes heb aangeschaft Daar heb ik nu al meer dan 20 jaar plezier van.

Toen ik nog een actieve amateur fotograaf was, was een nieuwe camera, of een nieuw objectief, de aanleiding om eens een nieuw fotoproject onder handen te nemen. Ik stelde mezelf een doel en dan maar kijken of dat lukt. Dat is nu niet meer. Je wordt ouder en nu maak ik slechts kiekjes.

Ben wel blij dat er nu weer fullframe is. Daar denk ik nu nog over na.

Dit blijft een heel interessant topic. Alle overpeinzingen waarom ieder coor zich over gegaan is op digitaal en nu mee rent in de wedloop naar steeds mooier, duurder, geavanceerder, etcetera. Ook ik heb me daaraan bezondigd, en als ik de foto's van Michael zie in de St. Bavo, denk ik ook "die wil ik hebben"! Aan de andere kant weet ik voor mezelf heel goed dat ik zo'n camera niet waard ben, dat ik nooit zo'n uitgave kan verantwoorden naar de resultaten die ik ermee behaal. Ik ben dit jaar overgegaan van een D70 naar een D200, heb ook nog wat mooi glaswerk aangeschaft en heb mezelf nu verteld dat het mooi genoeg is. Ik maak m'n foto's eigenlijk alleen voor mezelf, ik verdien er niets aan, en ben tevreden met de resultaten. Ok, misschien kan ik technisch nog beter, daarom zit ik veel op dit forum, kijk naar foto's van anderen en probeer daar weer iets van te leren. Daar zit voor mij voorlopig de vooruitgang. De D200 heeft een goede 6000 clicks op de teller en kan dus nog wel een tijdje mee.
Daarnaast heb ik nog wat analoog speelgoed, bijna 30 jaar oud, waarmee ik ook soms nog buitenspeel. En, en Gerrit zal dat beamen, dat verveelt nooit!

Groet, Cees

Dit alles lezende vallen mij twee dingen in.
ten eerste dat hier twee kanten aan zitten. Namelijk dat alles nieuw is (digitale fotografie bestaat pas zo'n 10 jaar) en daardoor snel ontwikkeld. Waarschijnlijk gaat dat ergens stoppen zoals iemand al schreef, maar op dit moment worden bodies per jaar toch echt een stuk beter (juist op de punten waar veel klachten over zijn) en dat maakt het wel erg verleidelijk om steeds de nieuwste camera aan te schaffen.

Het tweede, iets wat me wel vaker op is gevallen, is dat de meesten als het over objectieven gaat altijd een enorm gebied afgedekt willen hebben.
Voor sommigen zal dit met hun onderwerpen en doel te maken hebben, maar ik kan me slecht voorstellen dat dat voor iedereen zo is. Toch lijkt men daarvan uit te gaan.
Ik zelf bijvoorbeeld merk dat ik heel veel tussen 30 en 90mm fotografeer en investeer mijn geld daardoor liever in een goede 35 en 85mm (met eventueel een 50mm). Zo kun je echt lichtzsterke objectieven kiezen (2.0, 1.8, 1.4) die relatief betaaqlbaar zijn en goed.
Bovendien maken de primes mij persoonlijk minder lui. Ik kijk beter, verander mijn positie nog eens, waar ik anders alleen de zoom verzet zou hebben etc.
Ik heb hele weken dat ik alleen met de 35mm werk en dat bevalt me goed.
Zo kan ik me ook voorstellen dat iemand altijd met een 17-55 werkt, of juist met een 70-300, maar om standaard uit te gaan van 17-55 (of alle varianten) én 70-300 of een 18-200 (wat sowieso een enorm compromis is), vind ik soms vreemd.
Ik vroeg laatst iets over D3 of goed glas en een van mijn achterliggende gedachten was dat ik met een D3 en een 50mm 1.8 misschien wel de beste foto's ga maken. Ik word hiermee gedwongen vanuit de beperking creatief te worden en met de kwaliteit zal naar de huidige maatstaven weinig mis zijn (ruis, contrast etc, kan nauwelijks beter met enig andere combinatie).
Dit laatste is misschien een extreem en persoonlijk voorbeeld, maar roepen dat je als je een 17-55 wil kopen, je daar toch ook nog een 70-300 bij moet, is dat ook en toch lees ik dat geregeld.

Groetjes,

Yvette

Yvette Verwer schreef:... een van mijn achterliggende gedachten was dat ik met een D3 en een 50mm 1.8 misschien wel de beste foto's ga maken. Ik word hiermee gedwongen vanuit de beperking creatief te worden ...

Goed zo, juist door je te beperken, kun je creatiever fotograferen.

Dat kan ook met een D40 natuurlijk....

Wat mij opvalt is dat veel mensen hier moeite hebben om hun analoge toestel niet meer te gebruiken, dat is een verkeerde denkwijze.
Analoog is nog steeds prima toepasbaar.

Soms moet je denkwijzes op de proef stellen, leuke is dat er op het forum ook weer meer interesse is voor analoog.

Maak me er zelf ook schuldig aan, schiet nu voor de volle 100% digitaal, voor opdrachten en voor prive. Uit gemak. Digitaal kan heel makkelijk zijn. Maar of het altijd beter is? Qua creativiteit?

Ik heb verleden week een 17-35/2.8 gekocht en heb deze gisteravond even op mijn F5 gehad. Wat geweldig, 17 is 17mm, weinig vertekening, mijn handen jeuken om die F5 weer eens te gebruiken.
Soms moet je de boel weer eens resetten om te kijken waar je ook weer staat. Wordt vervolgd.

Fotografie is juist de kunst van het weglaten.
kijk een op bijv. flickr wat sommige met een D100 hebben gemaakt of met een fuji S2.
Ik ben er ook gevoelig voor maar als je het een beetje relativeert gaat het eigenlijk helemaal nergens meer over. Ik heb mezelf voorgenomen om met de set die ik nu heb het toch zeker de komende 3 jaar te doen.
Ik zie mensen nu camera's en objectieven opruimen waar ze eigenlijk een beetje mee vergroeid zijn. Ik denk altijd dat er een moment komt dat je daar toch spijt van krijgt.

Yvette Verwer schreef:Dit alles lezende vallen mij twee dingen in.
ten eerste dat hier twee kanten aan zitten. Namelijk dat alles nieuw is (digitale fotografie bestaat pas zo'n 10 jaar) en daardoor snel ontwikkeld. Waarschijnlijk gaat dat ergens stoppen zoals iemand al schreef, maar op dit moment worden bodies per jaar toch echt een stuk beter (juist op de punten waar veel klachten over zijn) en dat maakt het wel erg verleidelijk om steeds de nieuwste camera aan te schaffen.

Het tweede, iets wat me wel vaker op is gevallen, is dat de meesten als het over objectieven gaat altijd een enorm gebied afgedekt willen hebben.
Voor sommigen zal dit met hun onderwerpen en doel te maken hebben, maar ik kan me slecht voorstellen dat dat voor iedereen zo is. Toch lijkt men daarvan uit te gaan.
Ik zelf bijvoorbeeld merk dat ik heel veel tussen 30 en 90mm fotografeer en investeer mijn geld daardoor liever in een goede 35 en 85mm (met eventueel een 50mm). Zo kun je echt lichtzsterke objectieven kiezen (2.0, 1.8, 1.4) die relatief betaaqlbaar zijn en goed.
Bovendien maken de primes mij persoonlijk minder lui. Ik kijk beter, verander mijn positie nog eens, waar ik anders alleen de zoom verzet zou hebben etc.
Ik heb hele weken dat ik alleen met de 35mm werk en dat bevalt me goed.
Zo kan ik me ook voorstellen dat iemand altijd met een 17-55 werkt, of juist met een 70-300, maar om standaard uit te gaan van 17-55 (of alle varianten) én 70-300 of een 18-200 (wat sowieso een enorm compromis is), vind ik soms vreemd.
Ik vroeg laatst iets over D3 of goed glas en een van mijn achterliggende gedachten was dat ik met een D3 en een 50mm 1.8 misschien wel de beste foto's ga maken. Ik word hiermee gedwongen vanuit de beperking creatief te worden en met de kwaliteit zal naar de huidige maatstaven weinig mis zijn (ruis, contrast etc, kan nauwelijks beter met enig andere combinatie).
Dit laatste is misschien een extreem en persoonlijk voorbeeld, maar roepen dat je als je een 17-55 wil kopen, je daar toch ook nog een 70-300 bij moet, is dat ook en toch lees ik dat geregeld.

Groetjes,

Yvette

Hallo Yvette,

Ik kan me helemaal in jouw gedachten gang verplaatsen. Al heel lang ga ik op pad met de Nikon AF-S 28-70mm f/2.8, en het blijkt gewoon dat je maar zelden een langer of korter brandpunt objectief nodig hebt. Het scheelt ook nog eens in het gewicht wat je mee moet sjouwen. Alleen in situaties waar van te verwachten is dat ik ze nodig zal hebben, gaan de andere objectieven pas mee.

Alhoewel toch wel heel wat minder, maar ik fotografeer nog steeds met mijn FM en mijn F100. Ik ben dan ook tevreden met wat ik heb. Ook ik zie alle nieuwe ontwikkelingen en soms word ik daar ook wel eens hebberig van. Maar ik heb in ruim 30 jaar een prima set opgebouwd, die voor mij nog steeds voldoet. De MF 105mm 2.5 is voor mij nog steeds een prachtige portretlens, de AFS 28-70 2.8 hoeft voor mij echt niet te worden ingeruild voor de nieuwe 24-70 en zo kan ik wel even doorgaan.

Een D3, natuurlijk wil ik die wel. Maar haal ik dat geld er ook uit? Als me dat lukt, schaf ik hem aan, anders niet.
En wat anderen van mijn set vinden? Leuk om te horen dat ze die goed vinden, als een zg prof zijn neus er voor ophaalt, dan denk ik niet dat ik veel gemeenschappelijk met hem heb.

De zoeker is voor mij elke keer hetzelfde, wat zie ik er door heen en wat kan ik vastleggen. Ik zie een hoop moois in deze wereld.

Henri Cartier Bresson heeft zijn hele leven alleen een 50 mm gebruikt.
En dat was lang. Hij is 92 geworden.

chip54 schreef:Aan de andere kant weet ik voor mezelf heel goed dat ik zo'n camera niet waard ben, dat ik nooit zo'n uitgave kan verantwoorden naar de resultaten die ik ermee behaal.

Dat is iets waar ik ook aan gedacht heb. Misschien zal het mij wel nooit lukken alles uit de camera te halen wat er maar inzit.
Aan de andere kant zie ik het als een uitdaging om de grenzen op te zoeken van wat er allemaal met z’n camera mogelijk is.
En zoals Hans schrijft over het maken van ‘kiekjes’. Dat probleem ken ik. Als techneut ben je te vaak bezig met de techniek van het fotograferen en of de compositie wel goed is. Boeit het onderwerp, en ga zo maar door. En blijkt het niet eenvoudig te zijn ook nog eens wat creatiefs in je foto’s te leggen.
Ik moet zeggen dat het iets is wat me eigenlijk niet meer interesseer. Mij gaat het om het plezier van het fotograferen, die ik samen met mijn vrouw heb, ondanks de beperkingen die zij heeft, en het eindresultaat. Waar we samen van genieten.

En heb ik eens een keer een creatieve ingeving? Dan is dat mooi meegenomen.

Ik heb nu een half jaartje een D80, en ik ben er heel gelukkig mee. Toch moet ik toegeven dat ik zo af en toe best baal als ik zie waarvoor de D200 nu van eigenaar wisselt. Ik heb toen goed de afweging gemaakt en was tot de conclusie gekomen dat de D200 de meerprijs tov de D80 voor mij niet waard was. Maar dat prijsverschil is nu wel heel erg klein geworden! Maar nog steeds ben ik tevreden. Ik kan met de D80 alles wat ik wil, dus geen vuiltje aan de lucht. Maar de D300 vind ik wel een prachtige camera, dus als de D80 aan vervanging toe is, dan zal het de D300 wel worden, of eventueel al de D400, als die al op de markt is. De D3 is voor mij gewoon te veel geld, en ondanks het feit dat ik (op 1 na) alle objectieven op FF kan gebruiken, is me die FF geen € 3000,-- waard.

Voorlopig eerst maar gewoon met de D80 verder gaan, en hard verder sparen voor de 70-200 VR. Ik denk dat ik daar meer resultaat mee behaal dan met de D300 body (voor ongeveer hetzelfde bedrag).

Yves

Yvette schreef:
"Ik zelf bijvoorbeeld merk dat ik heel veel tussen 30 en 90mm fotografeer en investeer mijn geld daardoor liever in een goede 35 en 85mm (met eventueel een 50mm). Zo kun je echt lichtsterke objectieven kiezen (2.0, 1.8, 1.4) die relatief betaalbaar zijn en goed.
Bovendien maken de primes mij persoonlijk minder lui. Ik kijk beter, verander mijn positie nog eens, waar ik anders alleen de zoom verzet zou hebben etc.
Ik heb hele weken dat ik alleen met de 35mm werk en dat bevalt me goed."


Jij weet waar het om gaat in de fotografie!

Groet, E.M. de Klerk

Bob42 schreef:

Roelof schreef:Ik ben er eigenlijk nog nooit van uit gegaan dat ik met een beter camera betere foto's zou maken. Wel dat ik met een betere camera foto's kan maken die ik anders niet zou kunnen maken.
.

Tja, ik heb ook een reflex gekocht omdat mijn kleinkinderen te beweeglijk waren voor een (zeer trage) P5000.
En daarna heb ik een nog betere gekocht. Maar er zijn grenzen. Ik ga echt niet meer dan 10.000 Euro uitgeven voor een D3 met een paar lichtsterke lenzen met het verhaal dat ik dan mischien ooit eens een foto kan maken, die ik nu niet kan maken. Rationalisatie heet dat, maar ik kan dat niet verkopen en ik geloof er ook helemaal niets van. Als je geen pro bent, dan heb je andere motieven. En kennelijk heel erg veel geld. Hoe je dat uitgeeft moet je natuurlijk zelf weten.

En als je op dit forum wilt pronken door te pas en te onpas te herhalen welke spullen je hebt of gaat kopen, dan moet je dat ook zelf weten.

Maar waar ik me als nieuweling op dit forum soms wild aan erger is de manier waarop je de grond wordt ingeboord als je niet aan die ongeremde koopwoede meedoet (vergoelijkend NAS genoemd).
Ik vraag hier niet eens advies over een aan te schaffen lens, want dan krijg je gelijk te horen dat je toch echt een 70-200 en een 17-55 nodig hebt. (Hoewel dat nu ook al niet meer goed genoeg is sinds er nog duurder spul is geïntroduceerd). "Koop toch eens goed glas, man", of "even doorsparen" is het devies.
(Als je naar de tests kijkt, zie je dat de 18-55 en de 70-300 even scherp zijn, maar minder lichtsterk. Maar dat mag je op dit forum niet zeggen, want dat maakt geen indruk).

Zoals iemand al zei: als je het met een D40 niet ziet, zie je het met een D3 ook niet. Echt niet. Ik zie hier mensen plaatjes plaatsen, die de naam "kiekje" nog niet eens verdienen. Als je er maar bij kunt vertellen met welk duur glas dat is gemaakt.
En ik zie inderdaad ook geweldige platen die gemaakt zijn met bijvoorbeeld een D70 en een 18-70.

Leve de D40.

Bob,

Het is een beetje naief om te beweren dat de 18-55 en de 70-300 even scherp zijn dan de 17-55 en de 70-200 dat alleen het prijsverschil in de lichtsterkte en VR zit. Die kitlens 18-55 ben ik mee begonnen met mijn D50 samen gekocht. Na een tijdje een 50 mm gekocht en toen zag ik pas wat een gaar objectief die 18-55 werkelijk is (scherpte, lichtsterkte, vertekeningen etc.) die 18-55 is geloof ik 75,- tegen 1600 van de 17-55. Als het allemaal zo zou zijn als jij zegt zouden we allemaal een hoop geld kunnen besparen, maar helaas dat is niet zo.

Ik ben in 2004 begonnen met mijn eerste digitale camera (een Fuji S5000). Geweldige foto's kon ik daarmee maken, want het was een uitgebreide compactcam. Na verloop van tijd zag ik de Canon 300D komen de eerste betaalbare DSLR toch nog maar gewacht en toen de D50 gekocht (april 2006). Met die D50 ging een wereld voor me open, scherptediepte, lange sluitertijden scherpere ruisvrije platen tov die S5000.
Nu (december 2007) zit ik te wachten totdat de D300 tegen een betaalbare prijs te krijgen is, want ik mis gewoon een hele berg functies op mijn D50 en waarom zou ik een D200 kopen als er een vernieuwde D300 op de markt is? Ik verdien mijn geld met fotografie, ook dat heeft mij geholpen te kiezen voor een D300, vanwege de afleverkwaliteit klanten van mij verwachten. Ook ik heb eigenlijk maar 2 lenzen die ik al 1,5 jaar gebruik de Tokina 12-24 en de Tamron 28-75 beide geen Nikon lenzen omdat ik daar geen geld voor wil uitgeven zolang mijn tokina en tamron het nog goed doen qua kwaliteit. Pas op het moment de vraag naar mijn foto's omhoog gaat en ik het makkelijk kan betalen zal ik misschien een Nikon 14-24 en een 24-70 kopen.

toch hangt het ook een beetje af van wat je doet, ik zweerde ook lange tijd bij mijn 20/2.8, 28/2.8, 60/2.8, 85/1.8 en 80-200/2.8

Nu ik ook veel reportages doe, of niet te veel lenzen in één keer wil mee nemen, heb ik gekozen voor een paar goede zooms, laat Nikon ze nou ook hebben.