Je moet simpelweg kijken waar de grenzen liggen van je gereedschap, wat het wel en wat het niet kan. Juist met die kennis en info kun je het gereedschap ten volle benutten. Met de beperkingen die elk product heeft kun je een workflow eromheen gebruiken waar je de minder sterke eigenschappen omzeilt, afhankelijk van je onderwerpen.
Als je constateert dat er mogelijk een bepaalde beeldveldwelving is, betekent het in de praktijk dat je voor bijv. architectuuropnamen in ieder geval voldoende moet diafragmeren om het het minst te laten opvallen bij onderwerpen vergelijkbaar als dat Amstel Hotel gebouw. Het gebruik van wat grotere diafragma-openingen is bij dat onderwerp dan bij voorbaat geen juiste keuze. Maar ja, dat weet je eigenlijk al van tevoren. Niet voor niets wordt bij architectuur doorgaans wat kleinere diafragma-openingen gebruikt om dit soort beeldfouten zoveel mogelijk te onderdrukken. Toch is het goed om te kijken waar de grens bij dit objectief ligt (of bij elk ander objectief).
Als blijkt dat je minimaal f5.6 moet gebruiken (waar het nog steeds zichtbaar is) en je mogelijk dan zelfs tot f8 moet diafragmeren komt de vraag naar voren of je dezelfde opname dan ook niet met een ander objectief had kunnen fotograferen, welke tot dezelfde waarden gediafragmeerd tot ongeveer vergelijkbare resultaten komt.
Een vergelijk met een MF objectief wat op volle opening gebruikt wordt vergeleken met een ander objectief 2 stops geknepen, vind ik dan ook niet zo zinvol, want iedere gebruiker van een MF 24mm objectief weet dat je die niet bij die volle opening moet gebruiken. Het wordt typisch gediafragmeerd ingezet en is dan prima te gebruiken. Maar het heeft daarmee beslist wel zijn beperkingen in het gebruik. Dat ontkent verder ook niemand.
Die hoge lichtsterkte van dat 24mm/1.4 objectief biedt juist wel weer creatieve mogelijkheden om selectief met scherptediepte aan de gang te gaan en bij minder gunstige lichtomstandigheden, waar de kwaliteit voor dat soort andere beeldbenaderingen en beeldtaal prima is. Die zet je daar dan ook specifiek voor in. Dat laten de foto's van Flip flitslicht nu juist
wel zien. Dus het biedt een behoorlijke meerwaarde voor Flip en voor eenieder die op een vergelijkbare wijze ermee aan de gang wil gaan. Opnamen gemaakt met zo'n MF objectiefje zijn technisch gezien niet op die wijze in kwaliteit te bereiken.
Of het verder allemaal wel of niet wetenschappelijk benaderd wordt en in hoeverre je dat wel of niet creatief als beeldtaal belangrijk vindt is de vrijheid van eenieder zelf.
De een vindt het belangrijk, de ander absoluut niet. We zijn allemaal anders. Die verscheidenheid maakt het juist zo aardig.
<< Als ik elders op het forum zie >> dat de een met een "Lens Baby" als beeldcommunicatie en creativiteit geweldige opnamen maakt, voor het grootste deel niet scherp, met beeldfouten als flare en overstraling, maar met een geweldige beeldende impact, waardeer ik dat "fotografisch gezien" meer als een technisch perfect scherpe opname maar zonder emotie.
Toch is er een bepaalde overeenkomst in beide benaderingen. Beiden fotografen hebben namelijk precies de mogelijkheden en grenzen van het gereedschap verkend en onderkend en weten ieder op hun eigen wijze dat gereedschap optimaal te benutten.
Het is natuurlijk gewoon proberen via trial and error om het beste resultaat uit de lens te krijgen. Dat is me ooit geleerd op de fotoschool en heb er mijn voordeel mee gedaan. Domme foutjes horen erbij 
