NCN Forum

jantom schreef:@Thor
enfin ik rust mijn kaas...
Die ken ik niet...
Fotografie is een mooie hobby (hier ook al 45 jaar..) en delen is ook mooi.

Delen (anderen laten meegenieten) is voor mij ook zeer belangrijk.
Liever tien kijkers die de galerie met lege handen verlaten als een kijker die een foto koopt.
Nog liever die tien en die ene achter elkaar natuurlijk. :mrgreen:
Verdienen doe ik er al 25 jaar niets meer aan. Ben blij als er eens iemand een foto koopt zodat ik weer geld heb voor nieuw papier of inkt.
Dat ik weinig plaats op een forum heeft een andere oorzaak.
Maar zoals al eerder opgemerkt, fotograferen zonder doel bestaat niet. Elk doel is er een en daar is nooit iets mis mee.

jantom schreef:@Thor
enfin ik rust mijn kaas...
Die ken ik niet...

Fotografie is een mooie hobby (hier ook al 45 jaar..) en delen is ook mooi.

Haha, Dat is de populaire vertaling van " I rest my case", ofwel "Ik vind het best, laat maar zitten."
Ieder zijn mening, en ik ben blij dat er meer zijn zoals ik, waar ik overigens nauwelijks twijfelde, hoor!

Dank je wel Thor,

Ik ben behoorlijk goed in taal (al zeg ik het zelf...) ~ gewoon omdat het mijn broodwinning is geweest. Maar ik leer nog elke dag en nu van jou!
Maar het blijft toch wel een rare uitdrukking. Maar goed gevonden.

Waarom fotografeer ik ?
Waarom koopt mijn dochter schoenen ?

Omdat ik het leuk vind en af en toe roept er iemand 'wat mooi'. Soms ben ik dan trots. Maar zoals het schoenenkoopgedrag van mijn docher geen hoger doel heeft, zo heeft mijn fotograferen ook geen hoger doel.

Dat ik soms mensen gelukkig maak met mijn fotografie is bijzonder bevredigend en dat maakt het extra leuk, maar ook zonder die bevestiging vind ik fotograferen leuk.

Voor mij is fotografie echt een hobby, overigens is deze over de jaren heen vooral door digitale fotografie wel heel erg veranderd.

Vriendelijke groet,
Ben

Elk handelen heeft een motivatie en daarmee een doel. Volgens mij is plezier juist het hoogste doel.

Dingen doen voor geld, status en aandacht is nogal een valkuil voor mij. Dus wat fotografie betreft voorlopig geen opdrachten en geen site. Eerst plezier leren maken.

Leuk om van iedereen te lezen over waarom ze fotograferen. Ik ben zelf vorig jaar begonnen omdat ik op zoek was naar een nieuwe hobbie in m'n leven. Ik liep toen al langzaam tegen overspannenheid/burnout aan te hikken wegens de ziekte (ALS) van m'n vader en diverse andere factoren. De fotografie hielp me om toch wat druk van de ketel te halen, maar ook weer niet omdat ik zoveel en zo snel wilde leren dat ik tegen muren van tijdgebrek aanliep.

Inmiddels ben ik de overspannenheid voorbij, op zoek naar een leuke nieuwe baan en volop aan het genieten van fotografie. Ik beleef er oprecht plezier aan en heb toch wel interesse in een baan binnen de grafische industrie (alhoewel ik nog niet precies weet wat ik zou willen). Vooral mensen fotograferen, en connectie maken met die mensen geeft mij een gevoel van voldoening. Ik hoop het dan ook nog heel lang voor m'n plezier te kunnen blijven doen.

@Skyfox

Een goede afleiding (fotografie) die aanleiding kan zijn tot nieuwe inzichten. Ik hoop dat je slaagt maar dat ben je eigenlijk al.

Groet Jan

Waarom ik fotografeer?

Ik vind het gaaf om te proberen iets over te brengen via een foto. Het maakt mij niet heel veel uit wat dat dan is al ligt de nadruk bij mij de laatste erg op muziek .Een concert of een dansend iemand tijdens een dancefeestje. Of een portret van een artiest. De combinatie muziek en fotografie vind ik boeiend, al moet ik wel zeggen dat dat de laatste wat teveel de overhand heeft waardoor ik eigenlijk ( en vooral eindelijk! ) weer zin krijg om weer te fotograferen wat ik int begin deed. En dat is gewoon rondlopen ( stad/bos whatever ) en vastleggen. Maar dan nu met een wat betere techniek dan int begin ( denk ik )

Straatfotografie blijf ik geweldig vinden om te bekijken en ook om te doen, maar met dat laatste heb je toch ook wat lef voor nodig. Maar dan helpen 2 biertjes vaak wel Het gekke is dat ik mij met straatfotografie in m'n eigen stad niet op m'n gemak voel en in een andere stad stukken meer. Vraag me nog steeds af waar dat vandaan komt.

Ik fotografeer in eerste plaats als hobby en ontspanning. Buiten dat ik fotograferen erg leuk vind is het voor mij ook een goede manier om even weg te zijn van de dingen van alle dag. Mijn voorkeur ligt bij de natuurfotografie.

De eerste fase:
Ontspanning (vanwege gezondheid), bezig zijn (vooral in de natuur). Genieten van de fantastische dingen die je ziet: vogels, dieren, planten, insecten, landschappen, bloemen etc.
Vastleggen en proberen zo goed/mooi mogelijk resultaat te behalen.

De tweede fase:
Foto's beoordelen,daarna bewerken om een zo getrouw mogelijk beeld te krijgen van de werkelijkheid'. Óf zodanig bewerken, dat het een, waar mogelijk, nóg interessanter beeld wordt.

De derde fase:
Zelf genieten van het resultaat en uiteraard ook anderen

De vierde fase:
Proberen nóg betere/interessantere foto's te maken van ditto momenten

Rinus

@JJG

"Straatfotografie blijf ik geweldig vinden om te bekijken en ook om te doen, maar met dat laatste heb je toch ook wat lef voor nodig. Maar dan helpen 2 biertjes vaak wel Het gekke is dat ik mij met straatfotografie in m'n eigen stad niet op m'n gemak voel en in een andere stad stukken meer. Vraag me nog steeds af waar dat vandaan komt."

Alcohol drink ik niet maar ik heb wel hetzelfde gevoel ~ je voelt je vrijer in een andere omgeving (omdat je onbekend bent). Ga er vanuit dat de meeste mensen dit gevoel delen.

Rinus,
Mooi beschreven, sluit mij er helemaal bij aan.

Ik kan me niet vinden in dat gevoel. Ik voel me in eigen stad net zo thuis.
Lef heb je als jij ondanks je angst voor confrontaties toch de straat op gaat.
Geef het ook de tijd om te ontwikkelen. Door positieve ervaringen wordt die angst vanzelf minder.
Dat mag jaren duren.

Misschien is het handig je dan te verdiepen in het de-escaleren.
Hoe kun je agressief gedrag ombuigen naar milder gedrag.

Als je aangeeft een foto te verwijderen is de agressie meestal al wel weg.
Ik heb tot nog toe zelf geen enkele agressie ondervonden. Wel vragende blikken.
Ik maak dan ook meestal geen oogcontact met het onderwerp.
Soms juist wel en dan wil ik een praatje maken. Kan heel leuk en interessant zijn.

In mijn beroep heb ik veel van doen met agressief gedrag, zowel verbaal als ook fysiek.
Waar ik het meeste aan heb is mijn kalmte. Dat wrijft af op de agressor.
Als ik zenuwachtig en onzeker ga reageren zal de ander dat ook worden. Actie reactie.
Als ik kalmte uitstraal zal de ander ook kalmeren. Mensen kopiëren erg snel het gedrag van de ander.
Geef iemand in het langslopen ineens een hand. Grote kans dat je een hand terug krijgt.
Gaan ze je dan vreemd aankijken? Zeker maar, je zult merken dat het werkt.
Dat ze vreemd kijken is in principe enkel maar grappig.

Als je iemand fotografeert en die vraagt je waarom je dat doet wees dan eerlijk.
Als je eerlijk bent ben je zelfverzekerder. Als je zelfverzekerder bent voel je meer rust in je zelf. Dat straal je dan ook uit.
Als iemand dat vraagt geef ik ook even een kaartje met mijn e-mail adres. Dan kunnen ze me een mailtje sturen en kan ik de foto naar ze toe sturen. En zeg nu zelf. Wie wil er nu geen gratis foto.

Ik ga nu steeds op stap met een fotomaat van me. Student aan de FVS. De man observeert wat ik doe en vraagt dan vaak waarom ik iets op een bepaalde manier doe. Hij ligt telkens in een deuk. Ik gebruik erg veel humor. Clown gedrag. Dat doe ik met opzet.
Iedereen vindt het prettig om te lachen. Daar bereik je zo veel meer mee. Ik lach ook altijd als ik een plaat schiet. Waarom ook niet. Ik vind het leuk om te doen en daar past wel een glimlach bij. Dat ontwapend en tja, niemand heeft er belang bij em zo'n ouwe, vet buikige, kale baardaap in elkaar te timmeren.
Dat is slecht voor het imago.

Prachtige bijdrage, Tuihanti!

Nu fotografeer ik bijna nooit mensen als onderwerp (ik concentreer me op gebouwen en op stedebouw in het algemeen) maar als ik op vacantie ben, heb ik toch wel méér oog voor mensen dan gewoonlijk.

Ik denk niet dat het te maken heeft met gevoelens van angst (of het ontbreken daarvan) maar houd het niet voor onmogelijk.

In NL heb ik normaliter geen camera bij me maar op vacantie is die camera gewoon aanwezig. Dat maakt al een groot verschil.

Een ander verschil is dat jij heel goed weet hoe met mensen om te gaan (met de bedoeling deze voor de cameralens te krijgen). Een kunst op zich...

Groeten, Jan

Hoi Jantom,

Dat is niet moeilijk. Ik maak gewoon de foto. Ik krijg ze er niet voor.
Ze zijn er en ik ben er. Dan zie ik ze en maak een plaatje of niet.
Meer is dat niet. Echt puur het moment pakken.

Het de-escaleren is ook geen kunst. Het is meer een wetenschap.
Het geheim is dat iedereen serieus genomen en gerespecteerd wil worden.
Als je dat doet hoef jij je nergens ongemakkelijk over te voelen.