DannySan schreef:Dat noem ik in het vakjargon van Danny "lekker in de soep laten lopen"...
En dat is een beetje jammer mijns inziens.
Wat wil je dan ?. Dat we alles op een weegschaal gaan leggen.?
Dat moeten we toch niet willen. Discussies mogen best scherp zijn, op het randje en wellicht voor sommigen er net erover heen.
We kunnen niet bij alles ingrijpen, dat willen we ook niet. Tenminste, ik niet.
Moderators kunnen hooguit sturend optreden. Dat een dergelijke sturing bij de secties ‘beoordelingen en presentaties’ voor verbetering vatbaar is dat erken ik gelijk. Daar werken we ook intern aan en op zeer korte termijn zal hierover ook meer duidelijkheid komen. Voor de rest zijn het toch in grote mate de deelnemers aan een discussie die de sfeer bepalen, niet alleen de moderators. Geen enkele moderator zit het werk te doen met de gedachte om het maar ‘lekker in de soep te laten lopen’ .
Ik ben beginnend fotograaf zoals dat in vaktermen blijkbaar heet. Ik leer van de foto’s die ik zie, niet alleen op dit forum maar ook elders. De foto’s die ik zelf mooi vind zet ik primair op mijn eigen blog.
Ik zit niet op een beoordeling te wachten. Het is mijn moment dat is vastgelegd, mijn emotie en gevoel. Dat wil ik delen en niet vergeten. Daarom zet ik ze op mijn blog. Elke foto vertelt mij een verhaal, een verhaal wat ik zelf helemaal heb mogen beleven. Ik heb helemaal geen behoefte om daar technisch over te zwetsen. De foto’s van mij die op dit forum zijn te vinden staan daarom in de sectie presentatie. Gewoon als showcase. Mooie momenten die ik wil delen, that’s all.
Voor een ander ligt dat wellicht ook anders, ook goed. Graag zelfs.
Hij of zij die vakfotograaf is had de foto wellicht beter geschoten, technisch gezien dan. Of wellicht had hij de foto überhaupt niet gemaakt. Puur omdat het moment zelf niet boeiend was.
Onlangs heb ik eens gekeken bij ‘ World Press photo’. De foto’s stralen (voor mij) allemaal een stuk emotie uit. In verschillende gradaties. Daarom boeit het mij. Technisch gezien zal er soms best wat op aan te merken zijn. Het is maar net vanuit welk blikveld je interesse ligt. Ik zie het niet, kijk er ook niet naar
Mijn oom was vroeger vakdocent aan de AKI in Enschede, de oudere garde onder ons kent de opleiding wellicht nog. De man kan prachtig vertellen over fotografie. Als kind vond ik het prachtig. En als docent fotografie zal hij ook de nodige kennis over hebben gebracht aan de studenten. Zijn eigen voorkeur voor fotografie was een absurde. Voor mij dan. Het vastleggen van dode dieren in de natuur, foto’s gemaakt in zwart/wit en met een luguber karakter. Ik vond het verschrikkelijk.
Later, - veel later -, heb ik zijn foto’s nog eens terug gezien. Niet als kind maar als volwassen persoon nu. Ik snap nu zijn gevoel achter het maken van dit soort foto’s. Misschien kan ik het nu ook nog wel enigszins technisch beoordelen, wie weet. Maar ik blijft het niet mijn soort foto’s vinden.
Maar het zijn wel foto’s die je aanzetten tot denken. Dan is een foto voor mij geslaagd.
En of die foto nu met een D4, een Canon of een smart Phone is gemaakt, is voor mij bijzaak.