NCN Forum

Ik zat vannacht maar weer eens door mijn foto's van koninginne dag te bladeren.
Lekker scherpe platen kleuren knallen eruit.
Vrolijke gezichten van de mensen in de stoet de dag kon ook niet meer kapot .
En dan ineens deze man ik stond er nog niet zo bij stil maar ineens zie ik het moment weer voor me een vage knal en deze man kijkt achterom.
Hij kan vanuit zijn standpunt de ravage zien.
Ik ben nog zo bezig met fotograferen dat ik het niet door heb.

Het is ook de laatste shot van de stoet ondertussen snellen er hordes agenten naar voren.
Lichtjes gaan bij mij branden en de rest weten we.

Ik zie ineens de ernst van de man in zijn gelaat alles komt weer even terug.
Het moment vastgelegd eentje die blijft hangen.

De laatste 'onschuldige' plaat.

Kom je er een beetje mee weg Bug ? Olle Griese heeft er wat over geschreven in het andere topic.

Hoe gaat het met JOU?

Ik kan me gewoon niet voorstellen hoeveel impact dit heeft gehad, zowel op de man op de foto als op jou.
Mede vanuit de beroepservaring (zij is psychotherapeut) van mijn vrouw kan ik alleen maar benadrukken dat je goed moet opletten of het je niet in de weg staat.
Er zijn hele eenvoudige en doeltreffende middelen om een zgn. PTSS in de kiem te smoren.
Maar misschien is het met ons delen van de foto's ook al een manier om te verwerken.

Ja, veelzeggend blik.
Ik moet vaak aan jou en Marijn denken.
Hou je goed!

Het is een prachtige foto. In deze context extra bijzonder.

Een hele mooie foto... lijkt net zo uit een cowboyfilm te komen...
Heel veel sterkte de komende tijd. Toi toi.

Indrukwekkende foto. Heb een brok in mijn keel.

Bug, hier past maar één woord: RESPECT.

Hoi allemaal bedankt met mij gaat het wel goed hoor. En dat ik s'nachts wakker ben is omdat ik een operator beroep heb (ik ben een nachtdier).
Maar wilde wel ff wat kwijt als het ware op een gegeven moment had de foto een impact op mij om dat de puzzelstukjes inelkaar vielen.
Een soort flashback tot nu toe blijf ik er opzich behoorlijk nuchter onder.

groetjes