The Arctic 2010: Sallyhamna
Geplaatst: ma jun 28 2010 9:29 pm
Meerdere foto's van deze expeditie zijn te vinden op:
The Arctic 2010: Alkefjellet, Hinlopenstretet
The Arctic 2010: Sorgfjorden
The Arctic 2010: Kongsfjord - Blomstrandhalvoya
The Arctic 2010: Kongsfjord - Ny Alesund
The Arctic 2010: Sightseeing @ Svalbard
The Arctic 2010: And then there was light
The Arctic 2010: Bellsund: Ingeborgfjellet & Ahlstrandodden
The Arctic 2010: Longyearbyen
The Arctic 2010: Birds @ Svalbard
The Arctic 2010: Ice, ice and..... Ice
De afgelopen maanden hebben jullie mij niet veel op het forum gezien omdat ik me aan het voorbereiden was voor een Noordpool expeditie. Veel lezen en vooral conditie opbouwen (17kg lichter...). De trip heeft de afgelopen twee weken plaatsgevonden en was fenomenaal. Van alles gezien: poolberen, rendieren, walrussen, walvissen, beloega's, zeehonden en heel veel vogels. En nu 3.710 foto's met de Nikon en een paar 100 opnamen met de Leica verder....
Ik zal in diverse draadjes mijn trip proberen weer te geven, beginnend met een kleine intro van het reisverslag die ik heb bijgehouden. Sommige van jullie zullen dit (hopelijk) leuk vinden en andere misschien niet. Die laatste groep kan het geschreven woord overslaan en meteen naar de foto's scrollen.
Sallyhamna
GPS 07:30 uur: 79°53 N, 10°57 W
Weer: 4°C, zonnige, licht briesje, kalme zee
De dag begon met een last minute wijziging. Na het ontbijt ontvingen we een briefing over de nieuwe plannen. Aangezien grote ijsschotsen vanuit het noorden naar beneden dreven, werden we gedwongen de plannen om naar Phippsoya te varen op te geven. Gelukkig voor ons gingen we naar Sallyhamna!! Dit was mijn inziens een van de meest bevoorrechte expedities van onze reis. Sallyhamna werd "bewaakt" door een jacht, maar snel ontdekten we dat het was ook een favoriete ontmoetingsplaats van de beren was. Ten minste tien beren hebben we waar genomen in deze regio, vooral moeders met hun kroost. De reden van hun aanwezigheid op deze bijzondere plek werd duidelijk toen we het met bloed doordrenkte ijs zagen waaronder een groot walvis karkas verborg lag. Onze zodiacs benaderde de rand van het ijs met stealth-achtige precisie, steeds dichter bij kruipende naar de steen groeve. Een moeder maakte haar weg naar de heuvel met haar twee kinderen er achter aan en ze verdwenen uit zicht achter de bergkam. Een eenzame beer lag uitgestrekt halverwege de heuvel en bleef er gewoon liggen, onverschrokken, voor de duur van ons bezoek. Dicht bij de kust lijn lag een slapende moeder met haar kroost, mogelijk eenjarige, en soms ontwaakte ze uit haar slaap om te ruiken in de lucht en bekeek ze wat wij aan het doen waren. Iets verder naar beneden in de baai lag een andere moeder beer met een zeer jong beertje. Uiteindelijk stond ze op en nam ze haar kleine mee naar de walvis voor de lunch. We keken gefascineerd zodra de moeder en kind de ingewanden van de walvis verscheurden en ze likte de ribben schoon om zodoende het vet binnen te krijgen. Een wachtrij van blauwgrijze meeuwen zaten op hun beurt te wachten in de coulissen voor het verder opruimen van het karkas.
Achtergrond info:
De ijsbeer is een grote geelwitte beer, die langer en groter is dan de andere beren (Ursidae). De ijsbeer komt enkel voor in en rond het Noordpoolgebied. Hij is het meest carnivoor van alle beren, en leeft vooral van zeehonden.
De ijsbeer is zeer groot, hij kan tot 3 meter lang en 850kg zwaar worden. Hij heeft een lange nek en een grote neus. De huid is zwart, ook naakte delen als de neus en de lippen. De haren in de vacht zijn niet wit, maar doorzichtig en hol. De kleur van de vacht is, afhankelijk van de tijd van het jaar, lichtval en de hoeveelheid vuil in de vacht, gelig wit tot vuilgrijs. Het is waterafstotend en houdt de warmte van de zon vast. Daarnaast heeft de ijsbeer een dikke onderhuidse vetlaag, waarmee hij warmte vasthoudt. De ijsbeer heeft vliezen tussen zijn tenen, waardoor hij beter kan zwemmen. Zijn achterpoten gebruikt hij als een soort roer om mee te sturen. Mannetjes zijn groter dan vrouwtjes en hebben een opvallend grotere neus. Mannetjes worden gemiddeld 190 tot 240 centimeter lang en 300 tot 850kg zwaar, vrouwtjes 170 tot 200 centimeter lang en 150 tot 400kg zwaar. IJsberen hebben een klein staartje, ongeveer acht tot tien centimeter lang.
1)
2)
3)
4)
5)
6)
7)
8)
9)
10)
11)
12)
13)
14)
15)
Alle platen zijn tevens voorzien van GPS coördinaten.
Op- en/of aanmerkingen zijn zoals altijd van harte welkom.
Groet,
ALE
The Arctic 2010: Alkefjellet, Hinlopenstretet
The Arctic 2010: Sorgfjorden
The Arctic 2010: Kongsfjord - Blomstrandhalvoya
The Arctic 2010: Kongsfjord - Ny Alesund
The Arctic 2010: Sightseeing @ Svalbard
The Arctic 2010: And then there was light
The Arctic 2010: Bellsund: Ingeborgfjellet & Ahlstrandodden
The Arctic 2010: Longyearbyen
The Arctic 2010: Birds @ Svalbard
The Arctic 2010: Ice, ice and..... Ice
De afgelopen maanden hebben jullie mij niet veel op het forum gezien omdat ik me aan het voorbereiden was voor een Noordpool expeditie. Veel lezen en vooral conditie opbouwen (17kg lichter...). De trip heeft de afgelopen twee weken plaatsgevonden en was fenomenaal. Van alles gezien: poolberen, rendieren, walrussen, walvissen, beloega's, zeehonden en heel veel vogels. En nu 3.710 foto's met de Nikon en een paar 100 opnamen met de Leica verder....
Ik zal in diverse draadjes mijn trip proberen weer te geven, beginnend met een kleine intro van het reisverslag die ik heb bijgehouden. Sommige van jullie zullen dit (hopelijk) leuk vinden en andere misschien niet. Die laatste groep kan het geschreven woord overslaan en meteen naar de foto's scrollen.
Sallyhamna
GPS 07:30 uur: 79°53 N, 10°57 W
Weer: 4°C, zonnige, licht briesje, kalme zee
De dag begon met een last minute wijziging. Na het ontbijt ontvingen we een briefing over de nieuwe plannen. Aangezien grote ijsschotsen vanuit het noorden naar beneden dreven, werden we gedwongen de plannen om naar Phippsoya te varen op te geven. Gelukkig voor ons gingen we naar Sallyhamna!! Dit was mijn inziens een van de meest bevoorrechte expedities van onze reis. Sallyhamna werd "bewaakt" door een jacht, maar snel ontdekten we dat het was ook een favoriete ontmoetingsplaats van de beren was. Ten minste tien beren hebben we waar genomen in deze regio, vooral moeders met hun kroost. De reden van hun aanwezigheid op deze bijzondere plek werd duidelijk toen we het met bloed doordrenkte ijs zagen waaronder een groot walvis karkas verborg lag. Onze zodiacs benaderde de rand van het ijs met stealth-achtige precisie, steeds dichter bij kruipende naar de steen groeve. Een moeder maakte haar weg naar de heuvel met haar twee kinderen er achter aan en ze verdwenen uit zicht achter de bergkam. Een eenzame beer lag uitgestrekt halverwege de heuvel en bleef er gewoon liggen, onverschrokken, voor de duur van ons bezoek. Dicht bij de kust lijn lag een slapende moeder met haar kroost, mogelijk eenjarige, en soms ontwaakte ze uit haar slaap om te ruiken in de lucht en bekeek ze wat wij aan het doen waren. Iets verder naar beneden in de baai lag een andere moeder beer met een zeer jong beertje. Uiteindelijk stond ze op en nam ze haar kleine mee naar de walvis voor de lunch. We keken gefascineerd zodra de moeder en kind de ingewanden van de walvis verscheurden en ze likte de ribben schoon om zodoende het vet binnen te krijgen. Een wachtrij van blauwgrijze meeuwen zaten op hun beurt te wachten in de coulissen voor het verder opruimen van het karkas.
Achtergrond info:
De ijsbeer is een grote geelwitte beer, die langer en groter is dan de andere beren (Ursidae). De ijsbeer komt enkel voor in en rond het Noordpoolgebied. Hij is het meest carnivoor van alle beren, en leeft vooral van zeehonden.
De ijsbeer is zeer groot, hij kan tot 3 meter lang en 850kg zwaar worden. Hij heeft een lange nek en een grote neus. De huid is zwart, ook naakte delen als de neus en de lippen. De haren in de vacht zijn niet wit, maar doorzichtig en hol. De kleur van de vacht is, afhankelijk van de tijd van het jaar, lichtval en de hoeveelheid vuil in de vacht, gelig wit tot vuilgrijs. Het is waterafstotend en houdt de warmte van de zon vast. Daarnaast heeft de ijsbeer een dikke onderhuidse vetlaag, waarmee hij warmte vasthoudt. De ijsbeer heeft vliezen tussen zijn tenen, waardoor hij beter kan zwemmen. Zijn achterpoten gebruikt hij als een soort roer om mee te sturen. Mannetjes zijn groter dan vrouwtjes en hebben een opvallend grotere neus. Mannetjes worden gemiddeld 190 tot 240 centimeter lang en 300 tot 850kg zwaar, vrouwtjes 170 tot 200 centimeter lang en 150 tot 400kg zwaar. IJsberen hebben een klein staartje, ongeveer acht tot tien centimeter lang.
1)
2)
3)
4)
5)
6)
7)
8)
9)
10)
11)
12)
13)
14)
15)
Alle platen zijn tevens voorzien van GPS coördinaten.
Op- en/of aanmerkingen zijn zoals altijd van harte welkom.
Groet,
ALE
.
.