NCN Forum

We hadden een gast op bezoek (foto rechts) die fotografie en film doceert aan twee universiteiten in Valparaíso (Chili).
Op het strand wat foto's van zijn aanwezigheid gemaakt. Hij gaf aan dat deze zijn favoriet was:



Zijn verklaring vond ik interessant genoeg om in deze rubriek te delen:

Er zijn twee driehoeken te onderscheiden: een driehoek om de personen en daarnaast vormen de blikken een driehoek (man naar hond, hond naar man, tweede man naar man). Daarnaast is er een duidelijk belangrijkste onderdeel in de compositie, zijnde de persoon links die zijn hond aankijkt, die ook qua perspectief op de voorgrond staat. Zowel de blik van de persoon rechts als de duinenrij er achter wijzen naar dat belangrijkste onderdeel. Hij koos ervoor om de foto in zwart wit om te zetten, omdat anders het knalrode jack van de persoon links te veel de aandacht afleidt. Bovendien heeft zwart wit sowieso zijn voorkeur (net als analoge fotografie). Minpunt is de lucht: mét wolken was mooier geweest (maar ik vraag me af of we dan wel naar het strand gegaan zouden zijn...).

Als hij het uitlegt zie ik het ook. Jammer dat ik dit niet allemaal bedacht toen ik de foto maakte.

Renée

Fraaie plaat, goed verhaal en dan te bedenken dat je het onbewust hebt gemaakt.

Ik denk dat als je je er druk over maakt nog voordat de foto genomen is, het je niet snel nogmaals zo spontaan zal lukken

Tja, hoe dieper je gaat kijken hoe meer een foto mooier wordt.
De conclusie deel ik dan ook.
Echter op de manier om dit van te voren te bedenken ben je wel de spontaniteit kwijt op dat moment. Die hond zal nooit op dezelfde manier kijken.
Dat maakt het tevens mooier.

Ik denk dat als je de verschillende compositieregels hier op loslaat er niet veel van klopt.
Voor mij ligt de kracht in de interactie van linkerman en hond en de waarnemer apart rechts.
Metrische figuren kun je in iedere foto wel ontdekken.
Ik vind het een mooie foto.
George