Wat is nou een mooier leidend voorwerp om mee te experimenteren dan je eigen huisdier. Ik begin al wat vertrouwd te worden met mijn nieuwe D90 en durf dan ook de eerste foto's van ons kattekoppie te plaatsen. Mevrouw is een beetje stevig en wordt dan ook liefkozend 'Dikke muts' genoemd.
Het nadeel is dat ze weigert stil te zitten en perfect aanvoelt als ik een mooi plaatje denk te kunnen maken. Da's altijd een goed moment om de pose op te geven en aan de wandel te gaan
.
Met deze twee ben ik dus best tevreden.
1)
D90, 35mm, 1/80, f16, ISO 200
2)
D90, 85mm, 1/320, f3.2, ISO 200
) ik zie je punt over de plaatsing van de poes. Om eerlijk te zijn was ik al blij dat alles er op stond, geen afgehakte oren of poten. Ze klom verrassend snel over de schutting en was net zo vlot weer vertrokken, het was dus een beetje een gelukje. Dan blijft weinig tijd over om aan het kader te denken. Maar zeker iets om te proberen meer eigen te maken zodat ik in zo'n situatie niet na hoef te denken, maar dat het meer vanzelf gaat. In dit geval blijft er weinig ruimte boven en onder over om nog te croppen, maar ik realiseer me dat een foto natuurlijk niet per se 2:3 formaat hoeft te zijn. Even creatieve vrijheid genomen en als vierkant vind ik 'm eigenlijk ook niet gek.
