NCN Forum

Als vervolg van een draadje wat RvDam is begonnen: http://www.nikon-club-nederland.nl/foru ... 51&t=41153" onclick="window.open(this.href);return false;
hier een aanvulling met voorbeelden van mezelf.

Onlangs heb ik schoolfoto's gemaakt en bij portretjes van de schooljuffen tussen de honderden foto's van de schoolkinderen door een "try-out" gedaan met het achteraf wat oppoetsen van de opnamen (alleen van de leerkrachten hoor, niet van kinderen, kost teveel tijd).
Het was voor mijzelf een test om een aantal wat verdergaande retoucheermogelijkheden van software beter te leren kennen en tevens om te zien wat het het effect was in reactie erna als men zelf de bewerkte foto's terugziet. Bewust niets gezegd, kijken of ze überhaupt de veranderingen wel opmerken die wel eens rigoureuzer kunnen zijn dan ze zelf voor mogelijk houden. Men was in positieve zin verrast over hun eigen portret.
Men merkte eigenlijk alleen maar de weggehaalde puistjes en oneffenheden op.

Wat niemand echter opmerkte en mij verbaasde waren de (minimale) "vervormingen" die soms zijn uitgevoerd. Iemand die een rond gezicht heeft, de wangen net wat smaller. Gezette dames met de neiging van een onderkin de nek net wat langer gemaakt zodat ze er slanker uitzien, beter geproportioneerd. Geprobeerd dat in een vorm te doen wat nog steeds recht doet aan hun werkelijke voorkomen als mens zelf (het zijn leuke juffen ).
Proberen het menselijke, het "alledaagse" daarin nog steeds te behouden. Het moeten geen "mode-poppen" worden. De ene keer lukt dat beter als de andere keer. (Met name de tint van de huidskleur ben ik niet altijd tevreden over).

De vraag is dan, hoe ver kun je doorgaan met retoucheren, en wat is wel of niet "eerlijk" of verantwoord om nog te doen?
(Lijkt me een aardige discussie).

Zoals in de inleiding aangegeven, het zijn schoolfoto's. Er worden honderden foto's op een ochtend gemaakt. Dus verwacht geen "wereldportretten", en er zullen echt wel foutjes zijn van een kledingstuk wat niet helemaal goed zit, of een dame waarvan de huid misschien iets teveel glanst wat niet is gepoederd, of de houding van een juf die beter kan. Het zijn ook typisch telkens dezelfde "school" achtergronden en zelfde lichtopstelling. Maar een variëteit in opstelling, poses en verdergaande aandacht zit helemaal niet besloten in dit soort foto-opdrachten (het is tussen het lesgeven door).
De leerkrachten hebben meestal wel even van tevoren wat make-up gebruikt. Ze zitten pakweg 20-25 seconden voor mijn camera. In die korte tijd probeer ik ze vast te leggen, ontspannen, snel, even een kort woordje, een glimlach. Het juiste moment. Klaar, volgende....
Van het model probeer ik wel altijd de confrontatie met de camera te ondergaan, zodat achteraf een kijker van de foto het gevoel heeft, naar een persoon, een mens te kijken. Dus ogen van het model altijd richting lens.

Ik heb een link met wat voorbeelden met "mouse-over", waarbij de ongeretoucheerde versie erachter zit.
De eerste dame in het voorbeeld kwam er achter dat ze altijd een blauw kledingstuk aanhad op foto's van voorgaande jaren. De ochtend erop met nog enkele restfoto's te doen en opruimen van de set, heeft ze nog even een tweede keer geposeerd met een ander kledingstuk.

De voorbeelden: http://fotograaf.cc/ftp/pps/Portret.htm" onclick="window.open(this.href);return false;

Niks mis mee, "Natuurlijkheid" vooral behouden dunkt mij.

Bewerkingen zien er goed uit Léon, subtiel en effectief. Enige opmerking die ik heb betreft de blauwe gewolkte achtergrond die ik heel ouderwets en truttig vind. Kan/mag dat niet een een jaar of 20 à 30 moderner?

Tja, keus van school. Ze kunnen elke kleur en achtergrondcombinatie krijgen die ze willen.
Aan de andere kant, veel moderne tinten of speelse kleurschakeringen die ik zeker ook wel heb gebruikt (met spons doek gaan verven, of met spuitbus zachte "graffiti" achtige structuren maken wat meer bij huidige jeugd zou kunnen passen) blijken vaak erg veel aandacht op te eisen. Je krijgt of heel erge voorstanders van dat soort achtergronden, of juist ontstellende tegenstanders. Geeft dus veel onenigheid en onrust, zelfs nog voordat foto's gemaakt zijn. Ouderwets of niet, zo'n blauwe "wijkende" tint kan oubollig zijn, het geeft nauwelijks of geen commentaar van mensen. Je hebt nu eenmaal allerlei pluimage op zo'n school, en het moet voor iedereen aanvaardbaar zijn. Grootste gemene deler is kennelijk oubollig.
Aan de andere kant, het niets voor niets dat die kleur bij schoolfotografie zowat standaard gebruikt wordt. Anderen hebben beslist vergelijkbare ervaringen opgedaan en komen er dan simpelweg weer op terug.

Ben zelf geen tegenstand van wat je kwa geziecht heb gedaan kwa vorm, veel mensen zien er "dikker" uit op foto's dan wat je in het echt ziet.
Weghalen van lijntjes, moedervlekken gaat mij te ver persoonlijk. Vind dat heel erg onderdeel van iemand zelf.

Daarbij vind ik een aantal beter orgineel dan de bewerkte versie. Heb je dat ook zo voorgelegd aan de mensen waarvan de foto was gemaakt?

cacevers schreef:Ben zelf geen tegenstand van wat je kwa geziecht heb gedaan kwa vorm, veel mensen zien er "dikker" uit op foto's dan wat je in het echt ziet.

Als de lens niet vertekend hoeft dat toch niet te zijn. Maar bedenk dat buiten een strikte "vorm", de mens vooral mens als mens is in zijn gevoelens, zijn uitstraling. In werkelijkheid in de omgang is die vorm, wat dikker of wat dunner minder belangrijk dan vele reclame doet suggereren. Als iemand lacht is de mond en wangen op dat moment breder dan onder normale omstandigheden. Maar mensen herkennen die bredere vorm misschien minder omdat ze meer de andere vorm zien. Als fotograaf probeer ik dan een "tussenvorm" te maken, want tenslotte kan ik alleen een "vorm" vastleggen.

cacevers schreef: Weghalen van lijntjes, moedervlekken gaat mij te ver persoonlijk. Vind dat heel erg onderdeel van iemand zelf.

Daarbij vind ik een aantal beter orgineel dan de bewerkte versie. Heb je dat ook zo voorgelegd aan de mensen waarvan de foto was gemaakt?

Ik verzacht lijntjes wel, maar haal ze niet weg. Op een klein web-plaatje vallen ze overigens eerder weg door het verlies van detail, dan wat groter op een afdruk. Puistjes / mee-eters haal ik wel weg. Dat is normaal ook slechts "tijdelijk" (of telkens op een andere plek ). Ik heb de originele opnamen niet voorgelegd, alleen de bewerkte versie. Bewust gekeken wat men zelf aan het portret ontdekte. Afhankelijk van eventuele negatieve reacties zou ik dan nog de originele versie erbij kunnen halen, maar is niet nodig gebleken in hun reacties. Ik moet nog meer oefening hebben in de retouche om het nog wat beter te kunnen sturen. Resultaten lopen nu nog iets te gevarieerd uiteen.

Ziet er netjes uit Léon!

Hoe ver je moet gaan met bewerken zal altijd een discussie blijven alhoewel het wegwerken van tijdelijke onregelmatigheden zoals puistjes m.i. vrij normaal is. Moedervlekken of littekens wegwerken doe ik zelf alleen op verzoek van het model. Tegenwoordig werk ik ook de huid wel wat bij en verzacht plooitjes maar vervormen doe ik niet - maar dat is ook omdat ik het nog niet onder de knie heb. Ik vind je voorbeelden in ieder geval erg geslaagd.

Wat betreft de vervormingen; de meeste mensen zien zelfs als ze voor de spiegel staan al een beeld dat afwijkt van de werkelijkheid. Zo schijnt onderzoek uitgewezen te hebben dat vrouwen zich vaak dikker in de spiegel zien dan ze daadwerkelijk zijn - en bij mannen is het vaak andersom. Heb er toevallig vorige week op de BBC een heel item over zitten luisteren tijdens een lange rit door regenachtig Engeland.

En hoever kun je gaan? Ik vind dit altijd wel een aardig filmpje, vooral de spreuk op het einde: http://www.youtube.com/watch?v=iYhCn0jf46U

Tja, laat ik eerst voorop stellen, dat je het redelijk subtiel hebt aangepakt Leon.

MAAR... we raken tegenwoordig steeds meer gewend dat alles maar gepimpt moet worden, 'dus' worden de juffen (geen meesters trouwens?) dan ook maar gepimpt?
Heb daar toch zo mijn twijfels bij. Als de doelstelling is een illusie te kweken, zoals bij reclame/marketing uitingen, over wat in onze westerse wereld als het gangbare schoonheidsideaal wordt gezien, ok, soit.

Maar bij schoolfoto's, waarvan het de bedoeling is dat je jaren later nog eens terugkijkt en dan denkt, oh jeetje, ik was veel knapper/slanker... Neuh, vind ik geen goed idee.

My 2cts.

CaptainHook schreef: MAAR... we raken tegenwoordig steeds meer gewend dat alles maar gepimpt moet worden, 'dus' worden de juffen (geen meesters trouwens?) dan ook maar gepimpt?

Ze beginnen zelf al met in ieder geval wat make-up vooraf om er beter op te staan. Of het nu vooraf is of achteraf in software maakt dan eigenlijk niet zoveel meer uit. Zie wat make-up alleen kan doen:
http://www.youtube.com/watch?v=J4-GRH2n ... re=related" onclick="window.open(this.href);return false;

Maar alle gekheid op een stokje. Het is niet mijn bedoeling om dit soort retouches standaard te gaan doen bij dit soort foto's, daar is het werk teveel en de opbrengsten te laag voor. Vandaar dat ik aangeef dat het voor mij een "try-out" is. Het zijn wel prima test-objecten om dit soort oefeningen te doen. Juist omdat er geen verwachtingen zijn in die richting heb je niks te verliezen. Als het slecht uitvalt lever je de foto's simpel niet geretoucheerd.

Ik vind het retoucheren van portretten vaak ook een lastig iets (en dan bedoel ik niet de handeling).

Natuurlijk maak ik ook wel eens foto's van gezichten waar een 'oneffenheidje' in zit, maar het is maar een hele enkele keer gebeurd dat ik zelf beslist heb om dat oneffenheidje weg te werken. Waar ik tegenaan loop is de vraag; 'Wie ben ik om te beslissen dat dat schoonheidsfoutje niet in het portret hoort?". Kijk, als de persoon zelf aangeeft dat hij graag het pukkeltje, de koortslip of het litteken weg wil hebben, geen probleem. Maar als die persoon dat niet aangeeft? Ben ik dan degene die mag beslissen dat dat pukkeltje niet op zijn/haar gezicht thuis hoort? Dan ga ik dus beslissen dat ik iets in die persoon lelijk of niet passend vind.

Personen die bepaalde kenmerken beslist wel of niet op de foto willen hebben, zijn mans genoeg om dat zelf aan te geven. Er hoeft dikwijls niet eens een woord gewisseld te worden om dat te kunnen opmerken. Een persoon met een wel erg brede grijns ondanks een blokjesbeugel, heeft niet zo'n probleem om die blokjesbeugel op de foto te laten zien. Een persoon die angstvallig de mond dicht houdt, wil kennelijk wel iets in de mond verbergen. Hoef je niet eens te vragen, dat weet je binnen enkele seconden. Idem een persoon die een litteken van zich afwendt. Daar anticipeer je op.

Dus al direct bij persoonlijk contact / fotograferen en nog eens aangevuld achteraf bij het bewerken van de foto's weet ik al met wat voor personen ik van doen heb. Sterk vergroot zie je in het gezicht de "Clearasil" crème zitten om puistjes weg te halen, idem de foundation bij pukkels en gezichtsvlekken om die te verdoezelen. Weet ik daarmee precies wat ik kan doen. Heb ik geen andermans beslissing voor nodig welke bewerking ik kan uitvoeren of juist achterwege moet laten. De gefotografeerde personen hebben tot nog toe achteraf kennelijk ook geen problemen met de door mij genomen beslissingen als die de foto's onder ogen krijgen.

Dit soort dingen met al die typische kleine menselijke tekortkomingen en onzekerheden om dat op te merken en erop te anticiperen hoort ook bij het vak van fotograaf. Voor dit soort bewerkingen ga ik dus echt geen toestemming vragen. Dat doe ik op eigen inzicht. Zou wel erg onwerkbaar worden in deze bulkhandel wat schoolfotografie inhoudt om daar allemaal achteraan te moeten gaan. Gemaakte foto's van de leerkrachten is feitelijk alleen maar "toegift". Niet meer, niet minder. Ze mogen blij zijn als er zoveel aandacht aan wordt besteed. Als ze niet tevreden zijn, kunnen ze de foto's ook gewoon teruggeven. Hebben ze tot nu toe nog niet gedaan.

weimaraner schreef: Wat betreft de vervormingen; de meeste mensen zien zelfs als ze voor de spiegel staan al een beeld dat afwijkt van de werkelijkheid. Zo schijnt onderzoek uitgewezen te hebben dat vrouwen zich vaak dikker in de spiegel zien dan ze daadwerkelijk zijn - en bij mannen is het vaak andersom. Heb er toevallig vorige week op de BBC een heel item over zitten luisteren tijdens een lange rit door regenachtig Engeland.

Veel is cultureel maatschappelijk bepaald hoe men zichzelf ziet of voelt. Men vergelijkt zich met anderen. Mensen zijn over het algemeen best ijdel. Meer dan ze zelf willen toegeven. Dus als ze op een foto staan wat neigt naar die meer ideaal maatschappelijk bepaalde vormen, vindt men het doorgaans prima.

Complimenten Leon! Ik vind dit nou retouches die (wat mij betreft) gewoon KUNNEN. Je verandert niks wezenlijks, legt alleen wat accenten (of haalt ze juist weg). Dit zijn retouches, die het allemaal net wat mooier maken, zonder dat de mensen het zien.
Alleen bij de linker juf op de derde rij zit in de mondhoek volgens mij een wratje (is op deze grootte moeilijk te zien). Aangezien dat niet tijdelijk is, zou ik het dan niet weghalen. Als het een puistje is, wel natuurlijk.
Ben het met je eens dat omvangrijke retouches natuurlijk niet "uit" kunnen bij een schoolportret, maar bij een shoot voor iemand die haar portret groot aan de muur wil hebben, weer vaak wel.

Ook van mij de complimenten Leon, ziet er keurig uit.
Vervormingen van gezichten doe ik wel heel summier, voor de rest zie ik dat je dezelfde dingen weghaald als ik.
Speciale verzoeken voor verwijderen van littekens c.q. moedervlekken doe ik ook altijd.
Komt nog best veel voor merk ik.
Haartjes over het gezicht haal ik ook altijd weg, mits er een toegevoegde waarde is zoals fotosessies op buitenlocaties.
Tot slot een opmerking, soms vind ik het een gemis dat ik niet beter kan nabewerken, een ander moment ben ik weer blij dat ik niet meer kan.
Want ik ben van mening dat als je een kei bent in de nabewerking, je ook weleens door kunt slaan daarmee.
En dan kom je bij de wassenbeeldenportretten uit, iets wat ik absoluut niet wil, en dat geef ik ook altijd te kennen aan de mensen die ik portretteer.
Wellicht komt dat nog een keer als ik glamourfotosessies mag doen, waar IMO de grenzen toch wat anders liggen.

vrgr
Tiny

tpas schreef: Alleen bij de linker juf op de derde rij zit in de mondhoek volgens mij een wratje (is op deze grootte moeilijk te zien). Aangezien dat niet tijdelijk is, zou ik het dan niet weghalen. Als het een puistje is, wel natuurlijk.

Het beeld op 100% een echt uitknijpertje.

Waar ik me overigens wel over verbaas in de reacties is dat men zich relatief druk maakt over een vlekje of wratje, maar de echt veel meer ingrijpende vervormingen van wangen die smaller zijn gemaakt, een langere nek of een voorhoofd wat een meer proportionele vorm heeft gekregen, zonder veel commentaar wordt geaccepteerd. Kijk eens derde rij rechts rechter kaaklijn naar het oor toe. Als je de dame in werkelijkheid ziet heb je echter toch eerder het gevoel dat de geretoucheerde versie de vorm is die ze in werkelijkheid heeft.
Het "brede" van de normale versie komt enerzijds door de iets gedraaide houding van het hoofd, maar ook door de bij schoolfotografie relatief vlakke verlichting die gebruikt wordt. Schaduwen in het gezicht zijn dan relatief helder, dat maakt alles platter, met een "minder gebogen lijn" die naar achteren rondloopt en vorm geeft.