Tongariro Crossing (Nieuw Zeeland)
Geplaatst: vr apr 05 2013 4:33 pm
Vanochtend vroeg terug geland op Schiphol na 4,5 fantastische weken in Nieuw Zeeland. Uiteraard begint nu het grote foto uitzoek werk, dat zal nog wel enige tijd gaan innemen. Ik doe het altijd in etappes dus de foto's die ik graag wil delen zullen de komende tijd wel verschijnen hier op het forum. Om toch vast af te trappen een impressie van de Tongariro Crossing, regelmatig beschreven als de beste eendaagse tocht ter wereld, maar daar valt (en wordt) uiteraard over te discussieren. 
De tocht loopt grotendeels over vulkanisch terrein, daar ligt momenteel ook het grote probleem, vanwege een vulkaanuitbarsting eind vorig jaar is een deel van het traject momenteel niet open gesteld. Normaal ligt het einde van de crossing op een ander punt dan waar men begint (zie kaart), voorlopig kan men dus een deel van het parcours lopen (van de P tot aan Blue Lake) en moet daarna dezelfde weg weer terug lopen...
maar goed, dat mag de pret niet drukken.
1. De avond voor onze tocht stonden we op de camping met een prachtig uitzicht over Mt Tongariro en Mt Ngauruhoe waartussen de crossing loopt.
2. De crossing begint vrij rustig tussen lava velden en kleine waterstroompjes. Allemaal goed onderhouden paden en houten loopplanken.
3. Naarmate het pad verder omhoog klimt lopen we langs kleine watervalletjes zoals hier bij Soda Springs. Deze hebben verder weinig om het lijf vanwege het extreem droge weer deze zomer.
4. Na bijna twee uur lopen bereiken we South Crater. Hier heeft men de mogelijkheid om als 'extraatje' Mt Ngauruhoe op te lopen. Deze omweg heeft geen pad en geen routeaanduiding. Al zijn de sporen van voorgangers onderaan goed waarneembaar.
5. Mt. Ngauruhoe is in werkelijkheid een slapende vulkaan en de route omhoog is helse tocht over los zand en stenen tegen een heuvel van bijna 45 graden.
6. En met los zand en stenen bedoel ik dus niet het grindpad bij de buren...
7. Maar zo als altijd bij bergtoppen is het uitzicht op de top de weg omhoog dubbel en dwars waard, en zo wordt je (met goed weer) ook op deze vulkaan, na een stomende 'sub'top
8. getrakteerd op een schitterend uitzicht over de crossing. De witte pluim is de reden dat een deel van het traject niet geopend is, daaronder Blue Lake, het omkeerpunt van onze tocht.
9. Hoewel over een top moeilijk te spreken valt, kwa uiterlijk is het een vulkaan uit het boekje, en in werkelijkheid zitten we dus op de rand van de krater.
10. Uiteraard dezelfde weg weer omlaag
11. en terug op de route komen de eerste lopers ons al weer tegemoed op South Crater, een grote vlakte tussen Mt. Ngauruhoe en Mt. Tongariro
12. En overzicht van het pad over de vlakte van de South Crater.
13. Hoe Red Crater aan zijn naam komt lijkt me duidelijk. Deze schoorsteen was de plek waar tijdens de laatste uitbarsting de lava omhoog kwam.
DSC_9669 by Vincent Riemersma, on Flickr
14. Na Red Crater staat een bord dat adviseert om om te keren. De route is formeel echter open tot aan het Blue Lake maar loopt deels over de Volcanic Flying Rock Zone zoals niet veel later gewaarschuwd wordt. Achter het bord schitterd een van de Emerald Lakes.
15. Snel doorlopen over werderom een grote vlakte van de Central Crater. De meeste mensen zijn bij de eerste waarschuwing op Red Crater omgekeerd. Het is hierna dus lekker rustig op de route
16. Om tenslotte aan te komen bij het verste punt op de route: Blue Lake
17. Terug over Central Crater is duidelijk de zwarte lava van de laatste uitbarsting te zien.
18. De stomende randen van Emerald Lakes, Red Crater en Mt Ngauruhoe staan vanaf hier mooi op 1 lijn. Hier is ook duidelijk het pad te zien dat van links onder naar bijna helemaal rechtsboven loopt.
19. Terug omhoog en nog snel een 'gemiste' foto maken achteruit van de Emerald Lakes
20. Wederom over de inmiddels vrijwel lege South Crater.
21. En na een laatste blik op deze schitterende vlakte snel terug naar de auto
Uiteindelijk bijna 10 uur gelopen. Een dag zie zonnig begon zoals de dagen ervoor maar gelukkig betrok het in de loop van de dag zodat we niet continu is de volle zon hoefden te lopen maar zelfs dan was het laatste stuk van de terugweg nog behoorlijk afzien. Maar mocht je ooit in de buurt zijn neem dan zeker de moeite om de Tongariro Crossing (die dan hopelijk weer helemaal open is) te lopen. Of het de mooiste dagtocht in de wereld is kan ik niet zeggen, maar voor die ene dag was het zeker de mooiste plek op aarde
Bedankt voor het kijken als je het einde gehaald hebt. Iets meer foto's dan gebruikelijk maar een dagtocht opsplitsen leek me ook geen goede optie. Alles overigens met D3s, 24-70mm en waar nodig een ND-grad filtertje
De tocht loopt grotendeels over vulkanisch terrein, daar ligt momenteel ook het grote probleem, vanwege een vulkaanuitbarsting eind vorig jaar is een deel van het traject momenteel niet open gesteld. Normaal ligt het einde van de crossing op een ander punt dan waar men begint (zie kaart), voorlopig kan men dus een deel van het parcours lopen (van de P tot aan Blue Lake) en moet daarna dezelfde weg weer terug lopen...
maar goed, dat mag de pret niet drukken. 1. De avond voor onze tocht stonden we op de camping met een prachtig uitzicht over Mt Tongariro en Mt Ngauruhoe waartussen de crossing loopt.
2. De crossing begint vrij rustig tussen lava velden en kleine waterstroompjes. Allemaal goed onderhouden paden en houten loopplanken.
3. Naarmate het pad verder omhoog klimt lopen we langs kleine watervalletjes zoals hier bij Soda Springs. Deze hebben verder weinig om het lijf vanwege het extreem droge weer deze zomer.
4. Na bijna twee uur lopen bereiken we South Crater. Hier heeft men de mogelijkheid om als 'extraatje' Mt Ngauruhoe op te lopen. Deze omweg heeft geen pad en geen routeaanduiding. Al zijn de sporen van voorgangers onderaan goed waarneembaar.
5. Mt. Ngauruhoe is in werkelijkheid een slapende vulkaan en de route omhoog is helse tocht over los zand en stenen tegen een heuvel van bijna 45 graden.
6. En met los zand en stenen bedoel ik dus niet het grindpad bij de buren...
7. Maar zo als altijd bij bergtoppen is het uitzicht op de top de weg omhoog dubbel en dwars waard, en zo wordt je (met goed weer) ook op deze vulkaan, na een stomende 'sub'top
8. getrakteerd op een schitterend uitzicht over de crossing. De witte pluim is de reden dat een deel van het traject niet geopend is, daaronder Blue Lake, het omkeerpunt van onze tocht.
9. Hoewel over een top moeilijk te spreken valt, kwa uiterlijk is het een vulkaan uit het boekje, en in werkelijkheid zitten we dus op de rand van de krater.
10. Uiteraard dezelfde weg weer omlaag
11. en terug op de route komen de eerste lopers ons al weer tegemoed op South Crater, een grote vlakte tussen Mt. Ngauruhoe en Mt. Tongariro
12. En overzicht van het pad over de vlakte van de South Crater.
13. Hoe Red Crater aan zijn naam komt lijkt me duidelijk. Deze schoorsteen was de plek waar tijdens de laatste uitbarsting de lava omhoog kwam.
DSC_9669 by Vincent Riemersma, on Flickr
14. Na Red Crater staat een bord dat adviseert om om te keren. De route is formeel echter open tot aan het Blue Lake maar loopt deels over de Volcanic Flying Rock Zone zoals niet veel later gewaarschuwd wordt. Achter het bord schitterd een van de Emerald Lakes.
15. Snel doorlopen over werderom een grote vlakte van de Central Crater. De meeste mensen zijn bij de eerste waarschuwing op Red Crater omgekeerd. Het is hierna dus lekker rustig op de route
16. Om tenslotte aan te komen bij het verste punt op de route: Blue Lake
17. Terug over Central Crater is duidelijk de zwarte lava van de laatste uitbarsting te zien.
18. De stomende randen van Emerald Lakes, Red Crater en Mt Ngauruhoe staan vanaf hier mooi op 1 lijn. Hier is ook duidelijk het pad te zien dat van links onder naar bijna helemaal rechtsboven loopt.
19. Terug omhoog en nog snel een 'gemiste' foto maken achteruit van de Emerald Lakes
20. Wederom over de inmiddels vrijwel lege South Crater.
21. En na een laatste blik op deze schitterende vlakte snel terug naar de auto
Uiteindelijk bijna 10 uur gelopen. Een dag zie zonnig begon zoals de dagen ervoor maar gelukkig betrok het in de loop van de dag zodat we niet continu is de volle zon hoefden te lopen maar zelfs dan was het laatste stuk van de terugweg nog behoorlijk afzien. Maar mocht je ooit in de buurt zijn neem dan zeker de moeite om de Tongariro Crossing (die dan hopelijk weer helemaal open is) te lopen. Of het de mooiste dagtocht in de wereld is kan ik niet zeggen, maar voor die ene dag was het zeker de mooiste plek op aarde
Bedankt voor het kijken als je het einde gehaald hebt. Iets meer foto's dan gebruikelijk maar een dagtocht opsplitsen leek me ook geen goede optie. Alles overigens met D3s, 24-70mm en waar nodig een ND-grad filtertje
