XQD kaartjes weinig robuust ?
Geplaatst: vr okt 25 2013 9:04 am
Ik weet niet of er veel NCN-leden zijn met een D4 waarin ze XQD-kaartjes gebruiken. Maar ik ben wel benieuwd of die deze zelfde ervaringen hebben met de matige fysieke robuustheid van deze kaartjes.
Ik heb zelf deze zomer een Sony XQD kaartje met USB-3 reader kado gekregen. In mijn fotografische praktijk (sport, noodzaak om na een wedstrijd/evenement zeer snel beelden te kunnen verwerken en uitzenden), was ik er onmiddellijk dol op: een enorme snelheidswinst in elk geval al bij het overladen van kaartjes naar de laptop, zodat ik veel sneller aan het verwerken kan beginnen. Ik werk met 2 body's naast elkaar, en om te voorkomen dat ik met een warboel van CF/XQD readers en bijbehorende kabels op locatie moet rondlopen, heb ik er voor het andere body meteen maar een exemplaar bijgekocht: op dat moment een Lexar, omdat die sneller leverbaar en veel goedkoper was.
Wat mij nu opvalt is dat de behuizingen van deze kaartjes, zowel die van Sony als die van Lexar, in vergelijking met CF zo weinig robuust zijn. Na zo'n 4 maanden gebruik hebben beide exemplaren al breuken in de behuizing, zijn randjes en hoekjes plastic afgebroken. Aan de achterzijde (waarvan je zou denken dat die nagenoeg 'massief gevuld' zou zijn, maar vooral ook aan de contactzijde, waar de contacten beschermd worden door een laagje plastic van een paar tiende milimeter dik.. Dat dus heel gemakkelijk breekt.
En dit lijkt me een aspect dat simpelweg voortkomt uit het ontwerp van de XQD-standaard behuizing op zichzelf.
Mijn Sandisk CF-kaartjes, die ik al jaren op dezelfde manier gebruik (regelmatig los in de broekzak, waar best ook af en toe een sleutelbos of zo in zit, en zeer beweeglijk fotograferen zoals op de grond gaan zitten of liggen met dat spul in de broekzak etc.), heb ik nog nooit een dergelijk probleem gehad. Die kaartjes zijn voor het gevoel van massief plastic, en zien er na jaren nog geheel intact uit.
Elektronisch doen de kaartjes het overigens nog steeds perfect...
Dit overigens allemaal los van de onduidelijke toekomst van XQD als standaard op zich...
Ik heb zelf deze zomer een Sony XQD kaartje met USB-3 reader kado gekregen. In mijn fotografische praktijk (sport, noodzaak om na een wedstrijd/evenement zeer snel beelden te kunnen verwerken en uitzenden), was ik er onmiddellijk dol op: een enorme snelheidswinst in elk geval al bij het overladen van kaartjes naar de laptop, zodat ik veel sneller aan het verwerken kan beginnen. Ik werk met 2 body's naast elkaar, en om te voorkomen dat ik met een warboel van CF/XQD readers en bijbehorende kabels op locatie moet rondlopen, heb ik er voor het andere body meteen maar een exemplaar bijgekocht: op dat moment een Lexar, omdat die sneller leverbaar en veel goedkoper was.
Wat mij nu opvalt is dat de behuizingen van deze kaartjes, zowel die van Sony als die van Lexar, in vergelijking met CF zo weinig robuust zijn. Na zo'n 4 maanden gebruik hebben beide exemplaren al breuken in de behuizing, zijn randjes en hoekjes plastic afgebroken. Aan de achterzijde (waarvan je zou denken dat die nagenoeg 'massief gevuld' zou zijn, maar vooral ook aan de contactzijde, waar de contacten beschermd worden door een laagje plastic van een paar tiende milimeter dik.. Dat dus heel gemakkelijk breekt.
En dit lijkt me een aspect dat simpelweg voortkomt uit het ontwerp van de XQD-standaard behuizing op zichzelf.
Mijn Sandisk CF-kaartjes, die ik al jaren op dezelfde manier gebruik (regelmatig los in de broekzak, waar best ook af en toe een sleutelbos of zo in zit, en zeer beweeglijk fotograferen zoals op de grond gaan zitten of liggen met dat spul in de broekzak etc.), heb ik nog nooit een dergelijk probleem gehad. Die kaartjes zijn voor het gevoel van massief plastic, en zien er na jaren nog geheel intact uit.
Elektronisch doen de kaartjes het overigens nog steeds perfect...
Dit overigens allemaal los van de onduidelijke toekomst van XQD als standaard op zich...
