NCN Forum

Persoon in mist iets te vaag vind ik persoonlijk. Trekt nu te weinig aandacht.

Waarom hier 2 seconden sluitertijd?

Omdat er anders geen f16 bij ISO 200 mogelijk was en dan ook nog voldoende licht binnen te krijgen.

Dat bedoel ik, hij is wel een beetje erg licht.

En hoezo precies f/16? Op f/11 had je ook nog wel genoeg DOF gehad

Qua compositie mis ik een rustpunt in de foto en dat is met een landschapsfoto enorm belangrijk. Ik dwaal nu een beetje rond in de foto en wordt afgeleid door de paal rechts.

Kleuren zijn mij teveel verzadigd, misschien daar een tandje terug?
Denk dat een ZW ook erg goed kan uitpakken.

De persoon in de mist had rustig wat groter afgebeeld mogen zijn.

Ik zal uitleggen waarom ik het een en ander op deze manier heb gedaan.

FrankB:
De persoon is niet het onderwerp maar een maatstaf voor afstand en afmeting net zoals de meetlat in het water.
Het is de bedoeling dat je erg goed moet kijken om te zien wat het is. Dat houdt je blik vast.

Reneo57:
De belichting staat netjes op rechts zonder clipping.
Het lichtste punt gemeten en dan +2 stops er bij voor het belichten op rechts in de histogram.
Gebruikelijk bij landschapsfotografie.

Erik B:
Omdat ik met f16 de grootst mogelijke dof heb bij de hyperfocale afstand in de nabijheid. Daarnaast werkt het gewoon.
Volg de invoerende lijn,de wal links, richting het verdwijnpunt. Daar zie je heel vaag de contour van een mens. Je stopt dan even. Van daaruit volg je de beek en kom je de paal tegen met de donkerblauwe meetlat. Die voorkomt dat je de foto meteen weer verlaat.

BjornC: De kleuren zijn tot stand gekomen met de Color checker passport. Eerst WB en daarna kleuren.

Tuihanti schreef:
Reneo57:
De belichting staat netjes op rechts zonder clipping.
Het lichtste punt gemeten en dan +2 stops er bij voor het belichten op rechts in de histogram.
Gebruikelijk bij landschapsfotografie.

Naar mijn idee niet gebruikelijk.. Want op rechts belichten betekent ook dat je daarna het histogram weer terug moet brengen naar iets realistisch Je krijgt een overbelichte foto die dan niet realistisch is. Natuurlijk is het afhankelijk van datgene wat je weer wilt geven, als je een witte wereld wilt weergeven dan kan dat. Realistisch is naar mijn idee iets anders

Tuihanti schreef:Erik B:
Omdat ik met f16 de grootst mogelijke dof heb bij de hyperfocale afstand in de nabijheid. Daarnaast werkt het gewoon.

Heb je ook rekening gehouden met eventuele diffractie? Vrijwel elke lens is op f/16 al voorbij zijn scherpste punt.

Tuihanti schreef:Volg de invoerende lijn,de wal links, richting het verdwijnpunt. Daar zie je heel vaag de contour van een mens. Je stopt dan even. Van daaruit volg je de beek en kom je de paal tegen met de donkerblauwe meetlat. Die voorkomt dat je de foto meteen weer verlaat.

Begrijp ik, maar gezien de reacties van meerderen werkt het niet Ik stop niet, ik zie iets vaags, maar dat is zo vaag dat het mijn aandacht niet vast houdt In je redenatie zou je het pad volgen de diepte in, vervolgens met het slootje weer terugkeren.. Echter, je hebt met het pad een invoerende lijn die je volgt, dan moet daar ook een zichtpunt staan. Je probeert twee zichtlijnen te combineren met daarbij gebruik van één zichtpunt. Het zichtpunt dat je hebt in de paal staat vervolgens aan de verkeerde kant van de lijn waardoor de compositie niet werkt

Hmm, wat is dan nog de functie als je op rechts in de histogram belicht als je het daarna toch weer terug schroeft?
Je bent dus meer iemand die in de nabewerking corrigeert. Ik wil naar zo min mogelijk achteraf corrigeren, dus meteen goed belichten. Mist is wit. Dus moet je op rechts in de histogram zitten en wel het liefst in zone 7 tot 8. Dat betekend 2 tot 3 stops er bij.

Diffractie is iets waar ik rekening mee heb gehouden. Het kreeg enkel een ondergeschikte rol aan de hyperfocale afstand. Je ziet het pas als je gaat pixelpeepen en ik doe dat niet maar bekijk het beeld als geheel i.p.v. pixel voor pixel.
Ik zie het nu niet. En dan volgt er vast wel iemand die het tot in detail gaat aantonen dat het er wel in zit.
Ik probeer foto's te maken en geen perfecte pixels.

Welke meerderen?
Jij hebt het er over dat je geen rustpunt kunt vinden. De andere 2 reacties vinden dat de persoon wel iets groter mocht.
De redenen zie ik niet staan.
Dat is een persoonlijke keuze en de redenen heb ik al geschreven.
Dat mensen niet allemaal precies de weg volgen die ik heb uitgestippeld is niet erg.
Het zijn net mensen.

Tuihanti schreef:Hmm, wat is dan nog de functie als je op rechts in de histogram belicht als je het daarna toch weer terug schroeft?
Je bent dus meer iemand die in de nabewerking corrigeert. Ik wil naar zo min mogelijk achteraf corrigeren, dus meteen goed belichten. Mist is wit. Dus moet je op rechts in de histogram zitten en wel het liefst in zone 7 tot 8. Dat betekend 2 tot 3 stops er bij.

Lichte delen laten zich beter zonder kwaliteitsverlies herstellen (mits niet overbelicht). Dus om een zo hoog mogelijke kwaliteit te bereiken, belicht je op rechts en schroef je in de bewerking de belichting terug naar een betere waarde.
Ik ben iemand die in de nabewerking corrigeert als dat goed is voor het beeld. Goed belichten kan je overigens op twee manieren uitleggen
En mist is doorgaans iets grijs van tint in plaats van wit..

Tuihanti schreef:Diffractie is iets waar ik rekening mee heb gehouden. Het kreeg enkel een ondergeschikte rol aan de hyperfocale afstand. Je ziet het pas als je gaat pixelpeepen en ik doe dat niet maar bekijk het beeld als geheel i.p.v. pixel voor pixel.
Ik zie het nu niet. En dan volgt er vast wel iemand die het tot in detail gaat aantonen dat het er wel in zit.
Ik probeer foto's te maken en geen perfecte pixels.

Ligt eraan wat je met je foto wil Maar je overweging is prima, ieder zo zijn eigen stijl

Tuihanti schreef:Welke meerderen?
Jij hebt het er over dat je geen rustpunt kunt vinden. De andere 2 reacties vinden dat de persoon wel iets groter mocht.
De redenen zie ik niet staan.
Dat is een persoonlijke keuze en de redenen heb ik al geschreven.
Dat mensen niet allemaal precies de weg volgen die ik heb uitgestippeld is niet erg.
Het zijn net mensen.

Het feit dat die mensen aangeven dat de persoon groter en dus duidelijker mag, betekent dat het rustpunt dus niet duidelijk aanwezig is en niet juist in het beeld staat. Het is prima om je eigen weg te volgen, aan anderen om aan te geven waarom dat voor hen niet werkt. Wat ik me wel serieus blijf afvragen is of de compositie die je gekozen hebt wel werkt.. Dat is niet omdat ik jou keuzes onderuit wil halen, juist niet, maar ik twijfel simpelweg aan de kracht van de compositie.

Persoon?
Verrek ja, na 5 minuten zoeken ...
Hoeveel mensen kijken lang genoeg om dat te zien?

Tja, dat geeft wel aan dan hoe men naar een foto kijkt en wie echt kijkt. Jij hebt nu wel echt gekeken.
Als je de persoon niet ziet is dat ook niet erg hoor.

ErikB:

Hmmmm, dat is jouw interpretatie dus. Dat kan maar, de mijne is iets anders.

In de analoge fotografie zou ik je meteen gelijk geven. Meten op de schaduwen en minder lang de film ontwikkelen voor de highlights. Het zone systeem van Ansel Adams.

Bij digitale fotografie is het net anders om. Daar kun je beter ophalen uit de schaduwen. Alles dat clipt ben je gewoon kwijt. Dat komt door de sensor. De grens is bij digitale fotografie een radicale grens die ineens afkapt. Daar kun je dan ook nog artefacten door krijgen. Dat werkt met muziek precies op de zelfde manier. Die sensor gaat in dynamiek maar 2 tot 3 stops naar boven toe en een stopje of 6 naar beneden in geval van mijn D300s. Zichtbaar zijn maar 5 stops. Dus je moet proberen het hele dynamische bereik in 5 stops licht te proppen/comprimeren. Als je binnen die 5 stops zit heb je geen probleem. Kom je er buiten kun je dat met HDR oplossen of op rechts belichten en de schaduwen dan maar dicht laten lopen. Het is een keuze.

Elke bewerking introduceert ruis in je foto. Opschroeven en terugschroeven, verscherpen, contrasten aanpassen e.d.
Mijn doel is dat te minimaliseren. Eigenlijk moet de plaat er ineens goed uit komen.
Als je 2 stops langer belicht krijg je meer detail in de schaduwpartijen binnen. Dat is een doel. Daarnaast kun je niet clippen want je meet op de highlights. Je meet op het helderste punt in je beeld, een witte wolk, een waterreflectie, zodat het niet clipt. Dat wordt door de meter teruggerekend naar midden grijs. Dat wordt dan zone 5 terwijl het in zone 7 thuis hoort. Als je het zo laat zal het 2 stops te donker worden weergegeven. Iets dat wit is zal dan grijs zijn. Belicht je 2 stops langer is het weer netjes wit. Je compenseert een opzettelijk meetfoutje. Je meter brengt alles terug naar midden grijs maar, wit is niet midden grijs (zone 5). Als je dan op +2 stops belicht en het dan weer terug schroeft ga je als het ware weer onderbelichten. Dat kan jouw stijl zijn maar, ik zie daarin geen nut want je detail in de schaduwpartijen verdwijnen dan ook weer naar het donker. Dan kun je net zo goed meteen op midden grijs meten en die meetwaarde gebruiken met het risico dat je clipping en of dichtgelopen schaduw partijen krijgt.
Dat is een kwestie van keuzes maken en kiezen waarop je meet.
Dat mag. Het is niet mijn stijl.

Ik wil zo nauwkeurig mogelijk meten en correct belichten. Dat is mijn doel. Ik wil niets ophalen of terug drukken.
Klein beetje verscherpen, WB en kleurcorrectie en misschien een cropje en dan moet het echt klaar zijn.

Dus witte mist is er niet. Ik zag het toch als wit. Mogelijk speelt de omgeving en de achtergrond ook een rol.
In stedelijke gebieden met een donkerdere achtergrond zal de mist vermoedelijk wat grijzig kunnen zijn.
Hier zit niets achter de mist. Vlak weiland en lucht. Misschien dat ik het daarom als wit heb waargenomen.
Geen idee.
Wat ik wel weet is dat ik tevreden mee ben met de belichting. En tja, daar gaat het toch om.

Waarom plaats ik de plaat hier dan? Omdat ik anders kijk dan anderen.
Anderen kijken dus anders dan ik het doe en daar kun je ideeën en suggesties uit halen.
Spelen met de compositie b.v Het camera standpunt had misschien wel iets lager mogen zijn en meer van dat soort dingen.

En nu de praktijk nog....
Wederom ook weer hier, jij vind het een mooie foto, nou prima tóch?
Je kan een heel verhaal ophangen, 10 kantjes vol, ik blijf het een vreselijk saaie foto vinden.
Qua compositie niet interessant, qua onderwerp en technisch niet goed.
Ik ga ook niet vertellen hoe je dit wel kan bereiken, je luistert toch niet of komt weer met een verhaal van 10
kantjes. Ik kijk wel uit zeg.

Waarom zet ik dit toch hier neer? Omdat ik me erover verbaas hoe theoretisch je je beelden benadert, of over wilt laten komen.
Fotografie is geen hoge wiskunde of waarop jij het wilt laten lijken om je achter te verbergen.

Wat anders:
welke fotograaf heb je een groot bewondering voor? Wie van zijn/haar werk vind je mooi?

Het eerst valt mijn blik op de meetlat van de waterstand.
Dit komt doordat deze scherp is, groot in beeld staat en een afwijkende kleur heeft in een verder zo goed als monochroom beeld.
Vervolgens gaat mijn blik via de beek (duidelijke invoerende lijn) naar het verdwijnpunt waar de persoon staat.
Uitgaand van de leesrichting van links naar rechts, zoals je ergens in een reply schrijft zou je het beeld horizontaal moeten spiegelen.
Het beeld wordt ineens veel spannender en je komt als het ware vanzelf bij de persoon terecht.
Als je deze wat doordrukt (= benadrukken van essentiële zaken) slaag je in je opzet.