NCN Forum

Vandaag ben ik voor een werkbezoek naar mijn geboorteplaats geweest.
Daarna naar de begraafplaats waar mijn ouders begraven liggen.
Het regende hard.
Hier wat foto's:

Blijft altijd moeilijk zoiets, mijn ouders zijn al lang geleden overleden maar ik denk regelmatig aan ze.

Nette foto's, jammer dat de voorlaatste niet helemaal scherp is, of is het een reflectie?

Mooi bericht.
Ook triest al maakt het allemaal deel uit van het leven.
Ik denk dat het gevoel bijna niet is vast te leggen.
Eens zal ik er ook aan moeten.

Pelgrim het zijn foto’s die je even stil zetten.

Ook ik bezoek vaak het graf van mijn ouders. Wat voel je dan het gemis. Maar je beseft dat je, ondanks dat je ze zo mist, dat je toch verder moet. Hoe moeilijk die weg soms ook mag gaan.
Maar dan kom je overal dat ‘Kruis’ tegen. En dan besef je wat Hij gedaan heeft voor ons, opdat wij gelukkig zouden kunnen zijn met zicht op een wonderschone toekomst met Hem en hen die wij zo missen.

Gerrit

Troostvolle woorden Gerrit, hoewel ik allebei mijn ouders nog heb. Zet je even stil bij het feit dat we er toch een keer voor komen te staan. Waarbij we wel moeten bedenken dat ze ons ook kunnen overleven!

Gr. Wim

Ik ben 13 jaar lang natuursteenbewerker geweest en heb talloze grafmonumenten geplaatst. Maar je went er nooit aan, zeker niet als het een kindergraf betreft. Meestal waren de ouders erbij als het monumentje geplaatst werd. Kwamen er desondanks wel eens diepgaande gesprekken uit voort hoewel je nooit de pijn kan voelen als je het zelf niet mee hebt gemaakt. Dan is het toch fijn dat je nog mensen tegen komt die getuigen van hun Verlosser, in hun verdriet. Dat maakt je klein en geeft je toch weer moed als je zelf de weg even kwijt bent.

Nikonvos, ik heb niet het lef gehad om foto's van de kindergrafjes te maken....

Nog een paar uit de serie.
Toen ik het bloemstukje fotografeerde probeerde ik in de reflectie met hoofd en armen het kruis erachter te visualiseren.

mooi foto's zonder meer. gelukkig leven mijn ouders ook nog maar ooit zal ik er ook aan moeten geloven. Ik ben welliswaar niet super gelovig maar geloof wel ik het hiernamaals en daar zitten in inder geval een aantal mensen die ik best mis. hoe was het ook al weer"uit stof zijt gij gekomen en tot stof zult gij wederkeren "? maar inderdaad geloof ik wel de Heer

De foto's hebben voor mij allemaal teveel onscherpte.

Maar kan me voorstellen dat ze emotionele waarde voor je hebben als het om je eigen ouders gaat.

Prijs mezelf gelukkig dat de mijne er nog zijn en hoop dat dat ook nog heel lang zo blijft!

'k Snap niet dat 'n weldenkend mens in sprookjes kan geloven over 'n hemel met 'n opperwezen, waarvan niks komma nul bewijs is. Misschien is dat om troost te vinden en daardoor te hopen dat je dierbaren ooit weer terug ziet. Dat idee is inderdaad aantrekkelijk, maar als je het sprookje letterlijk neemt kom je ook weer alle mensen tegen die je hier slecht behandelden, want een spijtbiecht vlak voor je dood verlost zelfs een moordenaar van de hel.

Het verder gaan van de geest als energie, zoals in de celestijnse belofte klinkt mij van alle afterlife theorieen en fabels nog 't meest aannemelijk. 'k Denk dus meer als 'n agnost dan als 'n atheist.

Reincarnatie lijkt me nu helemaal niets! Horror om weer kind te moeten zijn!

Geweldige artistieke serie Harrie, vooral met het verhaal erbij. De foto waarbij je zelf het kruis uit beeld is voor mij de topper van de serie. Technisch misschien niet volmaakt, maar artistiek en emotioneel van zeer hoog niveau! Klasse!

paparazzi schreef:De foto's hebben voor mij allemaal teveel onscherpte.

Maar kan me voorstellen dat ze emotionele waarde voor je hebben als het om je eigen ouders gaat.

'k Snap niet dat 'n weldenkend mens in sprookjes kan geloven over 'n hemel met 'n opperwezen, waarvan niks komma nul bewijs is.

Inderdaad zijn niet alle foto's scherp. Of toch nog wel een paar?

Ze hebben geen emotionele waarde want het gaat niet om mijn ouders, maar over dingen die ik zag op de begraafplaats.

En discussies over geloofsopenbaringen van mensen kun je hier beter niet voeren... Wel jammer, maar daar komt geheid gedonder van..

De Put schreef:Geweldige artistieke serie Harrie, vooral met het verhaal erbij. De foto waarbij je zelf het kruis uit beeld is voor mij de topper van de serie. Technisch misschien niet volmaakt, maar artistiek en emotioneel van zeer hoog niveau! Klasse!

Dank je Remco.
Was niet eenvoudig in de regen met een klein parapluutje en de wind.

Wordt toch echt tijd voor een 50 mm lens.

Pelgrim schreef:

De Put schreef:Geweldige artistieke serie Harrie, vooral met het verhaal erbij. De foto waarbij je zelf het kruis uit beeld is voor mij de topper van de serie. Technisch misschien niet volmaakt, maar artistiek en emotioneel van zeer hoog niveau! Klasse!

Dank je Remco.
Was niet eenvoudig in de regen met een klein parapluutje en de wind.

Wordt toch echt tijd voor een 50 mm lens.

Nog geen 50 mm lens?

Gerrit

GdP schreef:
Nog geen 50 mm lens?

Gerrit

Nee, erg hé!

Ik heb een 18-55 mm en een 55-200 mm.

Pelgrim schreef:

GdP schreef:
Nog geen 50 mm lens?

Gerrit

Nee, erg hé!

Ik heb een 18-55 mm en een 55-200 mm.

Ach, die doen het ook!

Gerrit