Ik herhaal even wat ik in een ander topic zei met wat uitbreidingen:
Selectieve kleur is een gimmick die een slechte reputatie heeft gekregen omdat hij ontzettend vaak tenenkrommend cheesy en slecht werd gebruikt door mensen die helemaal niets van fotografie wisten. Zo vaak, dat door het gebruik van deze techniek je foto bijna meteen in de cheesy categorie terecht komt. Zelfs als je het goed uitvoert.
Is een matje in je nek
puur een kwestie van smaak? Of een smal snorretje net onder je neus? Het zijn dingen die door historisch gebruik een lading gekregen hebben die je niet kunt ontkennen. Een matje is aso, een smal snorretje is een hiltersnor, en ja selectieve kleur is door associatie cheesy.
Natuurlijk heb je daar geen last van als je de historie niet kent. Maar als je onwetend besluit om een matje en een smal snorretje te laten groeien is het wel fijn dat iemand je er op wijst dat het niet puur een kwestie van smaak is.
Los van smaak is het belangrijk om te kijken naar wat een bewerking doet met je foto. Deze foto van een beer wordt met selectieve kleur ineens een schreeuwerige
KIJK NAAR DE BANANEN!!! foto, die alles om zeep helpt waar de foto over gaat. Zaken als compositie, tonale balans, vlakverdeling, lijnen en texturen worden allemaal ondergeschikt aan de alle aandacht opeisende selectieve kleur bewerking. Om mijn punt duidelijk te maken hier nog wat aangedikt met een net zo cheesy gif animatie
Als ik een foto bewerk vraag ik me bij alles wat ik doe af of het de foto sterker maakt, of wat ik er mee wil zeggen er duidelijker en krachtiger van wordt. De foto van Dannysan met de roze schoentjes maakt de boodschap duidelijker dan puur zwart wit:"Het is een meisje!" Zou ik hem liever helemaal in kleur zien? Absoluut!
Bij de foto's van CaptainHook mis ik het waarom, daar is het puur een gimmick die aandacht op de selectieve kleur bewerking vestigt ten koste van de foto.