NCN Forum

Zoals je bent...

Ben momenteel bezig me meer te verdiepen in de personen op de foto.
Daarmee wil ik zeggen dat ik juist niet probeer om de persoon of personen op hun "mooist" vast te leggen.
Daarmee bedoel niet op zijn "portretst".
Maar juist probeer te tonen hoe ze echt zijn en daarmee hun werkelijke en echte schoonheid toon...

Wat mij boeit is de "beleving" van die perso(o)n(en). Hoe leg ik het vast dat moment van:
Geluk - Emotie - Verdriet - Plezier - Samenzijn.
Hoe kan ik die emotie(s), met mijn camera en in mijn ogen, het beste vastleggen.

Kennisen van mij vroegen of ik wat foto's wilde maken van hun zoontje Bram.
Bram is pas 1 jaar geworden en de ouders wilden deze keer "wat andere" foto's van hun kleine trots.

Welnu...

Foto 1:


Foto 2:


Foto 3:


Foto 4:


En de laatste:


Dus graag jullie mening.

Groet'n
Lawrence

Wat mij betreft is je zelfgekozen uitdaging emoties vast te leggen het best geraakt in foto 1 en 2, waarbij ik 1 het interessantst vind omdat Bram daar los komt van zijn omgeving en tegelijk met verbaasde blik die omgeving inkijkt...

Arno

Lawrence,

Mooie serie absoluut.

Ik vind alleen dat de emoties die je noemt maar heel minimaal in je foto's tot uitdrukking komen

Zeker bij kinderen zijn die emoties heel duidelijk te zien en dat vind ik niet zo terug in je foto's.

Groeten Raymond

Ik vind de "dynamische balans" die je in foto 1 en 3 laat terug komen erg geslaagd. Je ziet dat tegenwoordig steeds meer dat men de camera in een hoek van ongeveer 30 graden gedraaid houdt t.o.v. het onderwerp. Trek maar eens een denkbeeldige rechtstandige lijn van zijn rechter oog naar zijn hand op foto 1, precies goed. Foto 3 idem, rechtstandige lijn van zijn hand naar zijn linker oog naar het (onzichtbare) rechter oog van zijn moeder. Echt perfect gezien. En dit ondanks dat je "geen" aandacht besteed aan de compositie.

De laatste foto moet je van houden, ik vind die te hard belicht
Just my €0,02


ALE

ALE schreef: Trek maar eens een denkbeeldige rechtstandige lijn van zijn rechter oog naar zijn hand op foto 1, precies goed. Foto 3 idem, rechtstandige lijn van zijn hand naar zijn linker oog naar het (onzichtbare) rechter oog van zijn moeder. Echt perfect gezien.

Hoi ALE, Waarom is dit precies goed? Wat is dan de maatstaf? Ik begrijp er even niets van . . . . .

Lawrence fijn weer nieuw werk van je te zien, ik miste je al een tijdje op het forum!

Over de foto's; het zijn zeker "andere" foto's, technisch prima verzorgd.

Ik vind ze heel prettig om naar te kijken en ik kan me voorstellen dat de ouders er heel blij mee zijn.

Goed te zien dat je de nabewerking inmiddels meer dan goed beheerst.

Ik schat zo in dat je bij de sepia's hier bewust voor gekozen hebt om alle aandacht op het kind te leggen?

Zijn deze met een 85 1.4 gemaakt?

Heel mooi, 1 en 3 zijn ook mijn favoriet.

Kan je uitleggen wat voor filters je gebruikt hebt?

nummer 3 iets te hard wbt licht

Een snoepie om naar te kijken

Frederix schreef:Hoi ALE, Waarom is dit precies goed? Wat is dan de maatstaf? Ik begrijp er even niets van . . . . .

Hallo Frederix,

Je moet er niet teveel achter zoeken. Het is een andere manier van compositie. "Normaal" is de regel dat alles recht (horizontaal of verticaal) moet staan in fotografie. Je ziet de laatste tijd meer en meer dan fotografen hun camera's draaien in een hoek van plusminus 30 graden t.o.v. het portret. Indien je een (denkbeeldige) rechtstandige lijn van zintuig naar zintuig kan trekken is de foto dynamisch in balans volgens de geleerde... (en let wel op, dat ben ik niet !!!) Het geeft weer wat extra kracht aan je foto.

Of dit nu een compositie regel is alla "the rule of third" etc, weet ik niet. Het viel mij op in de foto's van Arabia en dacht eerst dat hij dit bewust had toegepast. Toen las ik zijn verhaal nog eens en hij schreef dat zijn foto's niet op zijn "portretst" had geschoten. Dus meer toeval denk ik.
Groet,


ALE

LELIJK

Ik ben denk ik de enige die de serie bijzonder lelijk vind. Sorry, maar toen ik de foto's bekeek was dat mijn eerste reactie. Waarom probeer je een andere benadering te zoeken dan uitgaan van een portret? Wat is daar mis mee. Een portret is toch bij uitstek een vorm waarin je een bepaalde beleving bij een persoon, ook een kind, wilt vastleggen. En, mind you, dieren en jonge kinderen zijn het moeilijkst te regisseren en te registreren.

Foto 1 is scheef. Waarom?
Foto 2 laat een bijzonder niet flateuze gelaatsuitdrukking zien. Sorry maar hoe lelijk kun je iemands expressie grijpen. Mijn god.
Foto 3 is een rouwkaart met een doorgesneden hoofd van mama (wellicht).
Foto 4 de minst lelijke uit de serie maar de grote neus van moeder of vader (wie dan ook) is veel te aanwezig en onesthetisch. Mooie blauwe ogen. Zonder "kus" was deze foto zeer acceptabel geweest.
Foto 5 is overbelicht en kijk uit voor open monden.

Waarom je kiest voor sepia en zwart/wit is mij ook volstrekt onduidelijk. Juist portretten van kinderen vragen om kleuren. Kinderen, zeker op deze jonge leeftijd, verdienen geen associaties met drama, tragiek en dat soort equivalenten. Nu heb ik een heel verdrietig gevoel als ik dit jongetje zie.

Mijn advies. Benader dit soort foto's op een andere manier dan deze. Wat ouders toch vaak het liefst zien is hun kind dat onschuldig, ongeremd en vrolijk is. En dat kost tijd en heel veel opnames waarvan er maar enkele bruikbare "lucky's" van overblijven. Die halen het fotoboek. Dat is pas tragisch.

Ik hoop dat je mijn kritiek niet kwalijk neemt. Ik vind hem zelf pittig. Maar wel oprecht.

Rolf

Rolf schreef: Waarom je kiest voor sepia en zwart/wit is mij ook volstrekt onduidelijk. Juist portretten van kinderen vragen om kleuren. Kinderen, zeker op deze jonge leeftijd, verdienen geen associaties met drama, tragiek en dat soort equivalenten. Nu heb ik een heel verdrietig gevoel als ik dit jongetje zie.
Rolf

Dit ben ik niet met je eens.
Kleur kan afleiden, zwart/wit kan kracht/sfeer/emotie versterken...
Als cameraman moet je in kleur denken omdat dat de mode is, liefst in HD....

Overigens ben ik ook niet gecharmeerd van deze serie, maar lelijk....?!

Ok. Ok.

In kleur denken is mode? Liefst in HD? You lost me. Leg uit.

Ik vind alleen dat een portet serie een gevoel moet overbrengen. In de mainstream fotografie is een serie van een klein kind toch met name bedoeld om ontroerd te raken en een gevoel te creeeren waar je vrolijk van wordt: "Ach wat een opvreter. Wat een leuk kindje."

Deze serie roept dat gevoel bij mij niet op. Integendeel.

Het spijt me.

Nu ga je 2 zaken op een hoop gooien:

Emotie
Kleur, zwart / wit

Ben het volledig eens wbt emotie en gevoel die een foto kunnen oproepen.
Kleur zw/w mening volledig niet.
Zwart wit kan enorm versterken, kleur kan afleiden...

Dat camera/HD verhaal laten we maar buiten beschouwing.

Je hoeft je zeker niet voor mij te verontschuldigen, liever goed onderbouwen naar topicstarter, heb je naar mijn mening al gedaan.

Camera/HD buiten beschouwing? Jammer, was benieuwd naar een tipje van de sluier. Moeten misschien eigen discussie starten.

Anyhow, zwart/wit en emotie mn bij kinderen van deze leeftijd moet je niet zomaar combineren. Schoolfotografen zie je bv vrijwel nooit met zwart/wit of sepia werken. Ik denk doelbewust. Nogmaals, het toevoegen van een dramatisch effect kan juist een omgekeerde werking krijgen. Iets waar je voor moet oppassen. Doe het niet zomaar vanwege een "goedkope" toevoeging om van een minder mooie prent nog iets te maken. De authentieke, originele foto zou geen toevoeging nodig moeten hebben om tot de verbeelding te spreken. Elke gebrek in deze foto zou je niet hoeven te camoufleren met een effect. Of je moet het goed kunnen uitleggen. Ik ben dan ook benieuwd naar de repliek van de topicstarter.

Ben je het eens/oneens met de kritiek Lawrence?

Leuk om te zien dat mijn foto's zoveel verschillende inzichten opleveren.
Kreeg zelfs nog een pb van een "rus", welke onlangs van ons forum afscheid had genomen, waarin hij mij melde gecharmeerd te zijn van deze serie.
Hij had natuurlijk wel een kanttekening maar dat was ik van hem wel gewoon..

Zo zie ik dat mijn opzet wel geslaagd is. Foto's niet besproken is voor mij een teken dat het project niet geslaagd is.
Uit de reactie's mag ik wel veronderstellen dat ik in mijn project wel geslaagd ben.

@ ALE
Je slaat de spijker op de kop wanneer je zegt dat ik niet naar compositie heb gekeken bij deze serie. Dat klopt!
Wat ik misschien wel onbewust doe is dat ik altijd kijk naar refentiepunten binnen een compositie. Hiermee bedoel ik dat ik altijd op zoek ben naar "lijnen".
Kreeg tijdens mijn cursus al te horen dat mijn "compositie" denken meer dan ontwikkeld was. Niet dat ik mij hier bewust van was maar het is meer een manier van kijken.

@ Rolf
Ik neem je niets kwalijk hoor. Ieders gevoel bij een foto respecteer ik.
Dus als jij het niets vind.. even goede vrienden!!
Wat betreft je aanvulling betreft kleurgebruik, daar ben ik wel blij mee.
Wat ik ga proberen is de foto's nog eens te plaatsen zoals ze gemaakt zijn.
In kleur dus en ben dan ook benieuwd naar je reactie.

@ Skippy
Neen de lens welke ik gebruikt heb is de befaamde 50mm 1.4
En het klopt dat ik een tijdje "afwezig" ben geweest maar ben weer terug.

@ Mikemix
Ben het wel me je eens dat kleur niet altijd sterker is dan zw/w of andere tonen.

wat ik wel moet zeggen is dat Bram nog net niet loopt en de reactie van Rolf waarin hij zegt:
Foto 2 laat een bijzonder niet flateuze gelaatsuitdrukking zien. Sorry maar hoe lelijk kun je iemands expressie grijpen. Mijn god.,
ik mij afvraag of ik niet duidelijk ben geweest tijdens de introductie.

Ik probeer mensen juist niet op zijn "portretst" te fotograferen.
Daarmee doelend op niet standaard maar juist "out of the box".

De emotie van Bram bij deze foto maakte het voor de ouders één van de meest gewaardeerde...
Omdat het precies weergeeft wat het menneke dacht op dat moment.

Zoals je bent...

Groet'n
Lawrence

Nu teruglezend is mijn kritiek bij foto 2 te ongezouten. Excuus, had dat wat sympathieker kunnen uitdrukken. Ik heb zelf nb twee kleine koters. Maar ondanks de eerste stappen is de grimasse van "het menneke" nog steeds het eerste waar je naar kijkt. Een gezicht en een blik bij het fotograferen van een mens, jong of oud, blijft een zeer bepalende factor. Ik zou blijven schieten tot ik kop en staart goed heb vastgelegd. Heb zelf ook al honderden foto's van mijn kinderen gedumpt voor ze ooit door moeder zijn gezien, laat staan anderen. Heerlijke uitdaging.

Ben benieuwd naar je kleuren units.

Rolf