Wie aanspreken bij ongevraagde publicatie?

[Vincent]

Die vergelijking gaat erg mank.

Dat weet ik maar het was een beeldspraak om het probleem te beschrijven.

Alle mij bekende bladen en uitgevers hebben een en ander nadrukkelijk in de voorwaarden staan. Vaak onder het kopje: Intellectuele Eigendomsrechten. Bij aanleveren conformeer jij je automatisch aan de voorwaarden die men gesteld heeft.

of zoals het bij de Persgroep omschreven is:

Maker vrijwaart de Persgroep van aanspraken van derden ten aanzien van de in de Bijdrage gebruikt (beeld)materiaal, tenzij de aanspraken een gevolg zijn van aan de Persgroep te verwijten omstandigheden.

Dat is ook een logische methode. Want anders kan iedereen lukraak beeld en txt gaan aanbieden en zeggen dat het van hem/haar is terwijl dat helemaal niet zo is. Bewust of onbewust. Sterker, ik kan nu gewoon een beeld van jou naar ANP sturen en alsof het de mijne is en als de krant het dan uit de ANP beeldbank haalt en plaatst dan hadden zij hun huiswerk beter moeten doen?? Dat is de omgekeerde wereld. Dan moet de onderzoeksafdeling 100x zo groot zijn als de redactie.

Er worden vaak genoeg foto's aangeleverd zonder exif dus die methode is sowieso niet sluitend en dus niet werkbaar. Maar dit geldt natuurlijk net zo goed voor texten cartoons, of andere bijdrages.

[Michele]

Anoniem plaatje plakken op nieuwssite zonder naam/bronvermelding en dan nul op het rekest geven als de maker zich meldt, is fout van nieuwsblog. Dus dokken of verwijderen. Het is duidelijk dat de redacteur van de nieuwskrant de spelregels niet kent. Komt overigens steeds meer voor tegenwoordig. Helaas.

[rbfoto.nl]

De krant is verantwoordelijk.

Zij hebben verzuimd te controleren bij de juiste persoon of de foto gebruikt mocht worden.
In theorie kunnen zij naderhand proberen de schade te verhalen op de leverancier van de foto, maar dat doet niets af aan het feit dat JIJ schadeloos gesteld dient te worden.

Is het op papier verschenen of slechts digitaal?
Is er aan naamsvermelding gedaan?

[JaapV]

Alle mij bekende bladen en uitgevers hebben een en ander nadrukkelijk in de voorwaarden staan. Vaak onder het kopje: Intellectuele Eigendomsrechten. Bij aanleveren conformeer jij je automatisch aan de voorwaarden die men gesteld heeft.
of zoals het bij de Persgroep omschreven is:

Maker vrijwaart de Persgroep van aanspraken van derden ten aanzien van de in de Bijdrage gebruikt (beeld)materiaal, tenzij de aanspraken een gevolg zijn van aan de Persgroep te verwijten omstandigheden.

Dat is ook een logische methode. Want anders kan iedereen lukraak beeld en txt gaan aanbieden en zeggen dat het van hem/haar is terwijl dat helemaal niet zo is. Bewust of onbewust. Sterker, ik kan nu gewoon een beeld van jou naar ANP sturen en alsof het de mijne is en als de krant het dan uit de ANP beeldbank haalt en plaatst dan hadden zij hun huiswerk beter moeten doen?? Dat is de omgekeerde wereld. Dan moet de onderzoeksafdeling 100x zo groot zijn als de redactie.

Vincent, we hebben het al die tijd over een compleet andere situatie dan de jouwe, namelijk die van Paul, die niet beroepshalve fotografeert. Ik geloof best dat die arme krantjes zich niet kunnen (of willen) bezighouden met wat zij liever zien als bijkomstigheden, maar dat zijn ze helaas toch verplicht, ook al vinden ze van niet. En hun bescheiden positie als "sufferdje" geeft ze nog niet de vrijheid om lichtvoetig over eigendomsrechten heen te walsen. Hun weigerachtige houding in deze omstandigheden is gewoon erg fout. De vrijwaring die jij aanhaalt geldt puur in B2B situaties en zeker niet als de persoon die argeloos die foto doorgaf niet eens uitdrukkelijk eerst zulke voorwaarden onder ogen heeft gekregen (laat staan ermee akkoord is gegaan).

Er worden vaak genoeg foto's aangeleverd zonder exif dus die methode is sowieso niet sluitend en dus niet werkbaar. Maar dit geldt natuurlijk net zo goed voor texten cartoons, of andere bijdrages.

Exif checken op eventuele copyright gegevens is een fluitje van een cent en hoort bij de werkzaamheden van een fotoredactie (zoals hier maar weer blijkt). Wat betreft "werkbaar": ïk zie niet waarom een zelfstandig fotograaf zich zou moeten verdiepen in de organisatorische problemen van gedrukte media.

Maar aan het eind van het verhaal gaat het toch om euro's: Je kunt wel gelijk hebben, maar gelijk krijgen kost geld

[rbfoto.nl]

Als een beeldredactie een "verdacht" beeld krijgt, dan kunnen ze omgekeerd zoeken naar de maker.
Een foto krijgen van iemand waarvan je net een interview hebt afgenomen, dat is altijd verdacht. Dan vraag je als journalist of als beeldredactie per ommegaande of het beeld door hem gemaakt is. Korter kan je onderzoek niet zijn.

Dus als een krant dat niet gedaan heeft, dan is het de krant die verantwoordelijk is voor jou als fotograaf. Niet degene die de foto geleverd heeft.

[Paul1865]

De krant is verantwoordelijk.

[...]
Is het op papier verschenen of slechts digitaal?
Is er aan naamsvermelding gedaan?

Is alleen digitaal gepubliceerd, omdat er geen plek was in de papieren versie. Anders had die daar ook nog in gestaan . En geen naamsvermelding trouwens...