NCN Forum

Hallo Tien,

wat mij enorm heeft geholpen is een fotocursus welke bij mij in de buurt werd gegeven.

De automatische standen zitten er natuurlijk niet voor niets op en je mag er van uitgaan
dat er bij Nikon jongens zitten die daar over nagedacht hebben. Ze geven je echter nooit
het gevoel dat je controle hebt over datgene wat jij wil.

Een erg handige stand die ik veel gebruik is de diafragma voorkeuzestand.

Een klein diafragma (hoge waarde) als je alles zo scherp mogelijk wilt vastleggen en een
groot diafragma als je onderwerpen los van de achtergrond wilt halen.
Ik hou van scherp en draai het diafragma vaak zo dicht mogelijk tot ik een sluitertijd
van 1/125 tot min. 1/60, niet lager in verband met bewegingsonscherpte.

De ISO stand op 200 en evt. hoger als er wat minder licht is.
Witbalans op automatisch.

Als je dit als vertrekpunt neem bij je experimenten hebt je niet te veel variabelen waardoor
je het overzicht verliest en heb je het spelen met scherptediepte snel onder de knie.

E

Nikontakt schreef:Ik hou van scherp en draai het diafragma vaak zo dicht mogelijk tot ik een sluitertijd
van 1/125 tot min. 1/60, niet lager in verband met bewegingsonscherpte.

Zet 'm dan gewoon op standje S. Wel zo makkelijk en zelfde resultaat.

Ik schiet veruit het meest op stand A. Ik maak dan een keuze in hoeveel ik scherp wil hebben, en natuurlijk houd ik de sluitertijd dan ook in de gaten. Indien nodig verander ik de ISO waarde. Minder scherptediepte is trouwens niet hetzelfde als minder scherp.

Ik doe t een beetje zoals Hans Braakhuis: meestal P-stand (90%) met zo laag mogelijke ISO
met wieltje kies ik meer/minder scherptediepte hogere/lagere sluitertijd.
Dan check ik na het nemen de histogram of ik onder/overbelicht heb en stel dat eventueel bij met over/onderbelichting en neem opnieuw

Een enkele keer gebruik ik A-stand (5%) als ik bepaalde scherptediepte wil of minder vervorming lens (5.6/8) of zo hoog mogelijke sluitertijd
Een enkele keer gebruik ik M-stand (4%) bij hele lange sluitertijden (stromend water, vuurwerk, nachtfoto's)
Een enkele keer gebruik ik S-Stand (1%) als ik lange sluitertijd wil of juist hele korte...

Patrick schreef:

Nikontakt schreef:Ik hou van scherp en draai het diafragma vaak zo dicht mogelijk tot ik een sluitertijd
van 1/125 tot min. 1/60, niet lager in verband met bewegingsonscherpte.

Zet 'm dan gewoon op standje S. Wel zo makkelijk en zelfde resultaat.

Ik schiet veruit het meest op stand A. Ik maak dan een keuze in hoeveel ik scherp wil hebben, en natuurlijk houd ik de sluitertijd dan ook in de gaten. Indien nodig verander ik de ISO waarde. Minder scherptediepte is trouwens niet hetzelfde als minder scherp.

Patrick,

is heb een Nikon en daarop staat ter info de S staat niet voor scherp!

Even serieus, ik heb het niet over bewegingsonscherpte, maar scherpte door met een zo klein mogelijke lensopening te werken.
In de S-stand heb je natuurlijk geen controle over scherpte!

Groet,

Nikontakt schreef:Even serieus, ik heb het niet over bewegingsonscherpte, maar scherpte door met een zo klein mogelijke lensopening te werken.

Dan ben ik ook even serieus.

Allereerst: er is een bovengrens aan een "zo klein mogelijke" lensopening die je zou moeten gebruiken. Knijp je teveel, dan krijg je hele zachte foto's door diffractie. Iets om goed in de gaten te houden. Ik schiet zelf vrijwel nooit boven de f/11, en zo zeker niet hoger gaan dan f/16.

Als je alles scherp wilt hebben, zorg dan voor een camera met een zo klein mogelijke sensor. Een compactcamera biedt hier voordelen. Voor mij heeft dit overigens vaak weinig met fotograferen te maken. Beperkte scherptediepte kiezen is een enorm sterk stijlmiddel. Juist grote diafragmaopeningen leveren in mijn visie de interessante plaatjes op, al hangt e.e.a. natuurlijk wel af van de soort fotografie die je beoefent.

Oke Patrick,

bedankt, weer wat geleerd, met dit gegeven ga ik zeker eens experimenteren.

Verkeerde in de veronderstelling dat bij een kleine lensopening minder beeldmateriaal
door de rand van het glas wordt geprojecteerd, wat dan ook weer een grotere kans
op vervorming met zich meebrengt.

Nikontakt schreef:Verkeerde in de veronderstelling dat bij een kleine lensopening minder beeldmateriaal
door de rand van het glas wordt geprojecteerd, wat dan ook weer een grotere kans
op vervorming met zich meebrengt.

Wat je bedoelt met dat laatste snap ik niet echt...

Wat je het beste kan doen is op sites als http://www.photozone.de en http://www.dpreview.com kijken in welk gebied je objectief het best presteert. In de regel is dat ongeveer 2 stops van wijd open in het middelste deel van het zoomgebied.

Met kleinere lensopeningen gebruik je so wie so van een groot aantal lensdelen in je objectief minder. Dat leidt op zich misschien tot minder 'vervorming'. Aan de andere kant zijn de lensopeningen tussen 4/5.6 en 8/11 voor de meeste objectieven ervaringsgewijs de meest optimale. Kleine lensopeningen geven dus toch hun eigen problemen. Gr. Henk

Kleine lensopeningen geven meer dieptescherpte, maar ook diffractie (afbuiging van het licht), met als gevolg toenemende onscherpte. Vrijwel alle objectieven krijgen daar last van bij diafragma's die kleiner zijn dan ca. F/16.

Patrick schreef:

Nikontakt schreef:Verkeerde in de veronderstelling dat bij een kleine lensopening minder beeldmateriaal
door de rand van het glas wordt geprojecteerd, wat dan ook weer een grotere kans
op vervorming met zich meebrengt.

Wat je bedoelt met dat laatste snap ik niet echt...

Misschien druk ik mij niet helemaal juist uit. Mijn idee is dat het fenomeen scherptediepte hierom draait, dat er via een grote
lensopening ook meer informatie binnenkomt van het onderwerp dat je vast wilt leggen. Meer informatie, maar ook meer
foute informatie waardoor onderwerpen die buiten je scherpstelgebied vallen niet meer scherp worden vastgelegd.

Dit kan natuurlijk een bewuste keuze zijn.

Op het moment dat je lensopening kleiner wordt komt er minder informatie, dus ook minder foute informatie.
Nadeel is bekend, minder licht, langere sluitertijden, maar wel meer scherpte, zowel buiten als in het scherpstelgebied.

Wij kregen les van Dies Groot die in dat opzicht iets deed of heeft gedaan met 'pin point' of 'needlepin' fotografie, een minuscule opening waardoor het beeld op een gevoelige plaat viel, met als resultaat superscherpe afbeeldingen.

Maar met lenzen hebben we met glas te maken en het zou natuurlijk ook kunnen inhouden dat het glas juist in het midden dikker wordt
(hoewel ik dat niet altijd zo zie in doorsnedes van lenzen) wat ook weer kans op vervorming geeft.

We kunnen van alles verzinnen, maar de praktijk blijkt toch hardnekkig. "Alle" objectieven werken ongeveer hetzelfde. Ze beginnen wat zacht, bereiken bij 2 stops diafragmeren over het algemeen hun hoogste scherpte, en daarna wordt het langzaam minder. Tot een bepaalde grens, iets van f/16 over het algemeen, waarna de natuurkundige wetten zich echt doen gelden en het beeld snel slechter wordt. Natuurkunde is nu eenmaal universeel geldig.

Hallo,

Het verhaal van diffractie heb ik nooit zo goed begrepen, totdat is net dit verhaal tegen kwam.
http://www.cambridgeincolour.com/tutori ... graphy.htm
Je kunt hier het minimale diafragma bereken waarbij je geen last hebt van de diffractie.
Opvallend is dan ook dat je bij meer pixels eerder last hebt van diffractie.
Groet,
Arie

Nikontakt schreef: Mijn idee is dat het fenomeen scherptediepte hierom draait, dat er via een grote
lensopening ook meer informatie binnenkomt van het onderwerp dat je vast wilt leggen. Meer informatie, maar ook meer
foute informatie waardoor onderwerpen die buiten je scherpstelgebied vallen niet meer scherp worden vastgelegd.

[ ... ]
Wij kregen les van Dies Groot die in dat opzicht iets deed of heeft gedaan met 'pin point' of 'needlepin' fotografie, een minuscule opening waardoor het beeld op een gevoelige plaat viel, met als resultaat superscherpe afbeeldingen.

Scherptediepte en diafragma hebben te maken met de tophoek van de afbeeldingskegel, niet met de hoeveelheid al dan niet foute informatie. In zoverre klopt je verwijzing naar een pinpoint (camera obscura) dat die met een heel kleine opening werkt en daardoor een scherpe afbeelding maakt. Met een klein gaatje en een heel grote afstand van het gat tot de afbeelding, heb je een heel kleine tophoek. Alhoewel: een camera obscura werkt precies andersom als een objectief/lens, nl vanuit het gat in de camera obscura waaiert het beeld uit terwijl een lens het beeld juist bundelt op het beeldvlak (het heet niet voor niets de brandpuntsafstand). Een pin point of camera obscura heeft geen brandpunt(safstand).
Gr. Henk.

99% A hier waardoor ik zoveel mogelijk het goeie gebied van de lens gebruik.
Licht meten en zo en alles handmatig instellen doet er niet zo het gaat erom dat je beeld gaat zien daarna is het tussen jouw en je camera om dat te perfectioneren.
Op A kun je nog steeds je sluiter tijd beinvloeden door te over of onder belichten trouwens.

Als je alles wilt gaan meten en instellen kun je het net zo goed aan die automaat over laten.
Er zijn genoeg "betere"fotografen die er helemaal geen snars verstand van hebben maar gewoon het beeld zien.

Zoek je eigen weg want er zijn zoveel smaken. Wat hier al eerder is gezegd gewoon doen doen en doen.
Dan leer je vanzelf omgaan met licht en beeld.