Frank B schreef:
Nu kan het zijn dat de vrouw ook nog eens voor een zeer lichte lucht staat (achtergrond). Had ik ook nog een spotmeting gedaan op deze lucht dan had mijn belichtingsmeter waarschijnlijk op + 2 of hoger gestaan. In de foto zelf is de lucht dan waarschijnlijk uitgebeten maar is dit erg? Nee, het gaat mij om de vrouw of jurk die goed belicht moet zijn!
Kleuren hebben bepaalde toonwaarden die je kunt afzetten tegen bepaalde stops op je belichtingsmeter in je camera:
Dat kleuren bepaalde toonwaarden in lichtintensiteit hebben klopt inderdaad wel, alleen de door jouw gekozen waarden komen mij wat vreemd over.
+2 stops boven een gemiddeld grijs is nog steeds niet uitgebeten.
Een witte jurk slechts +1 stop boven gemiddeld grijs lijkt mij wel erg magertjes. Dan is het wel erg grijzig "vuil" wit.
Meet je simpel een zwart stuk tekenpapier zal die op circa 2,5 stop
onder gemiddeld grijs liggen. Een waarde waar nog steeds "punt" in zit.
Spierwit tekenpapier zal op circa 2,5 stop
boven gemiddeld grijs liggen. Een waarde waar ook nog steeds net "punt" in zit. De grens met clippen.
De waarden tussen lichtste en donkerste helderheid is dan nog slechts 5 stops verschil. Digitale camera's hebben een veel grotere rek.
Wil je zeker zijn dat een witte bruidsjurk ook nog detaillering heeft, meet je met "spotmeting" op de helderste delen van de jurk dat deze waarde op +2 stops komt. Heb je beslist geen uitgebeten hoge lichten. Als dat toevallig ook nog een met zon beschenen deel is, kun je dat bij RAW zelfs nog wel op +2,5 stops belichten. Is in de processing erna nog prima te bewerken. In RAW heb je nog wat reserve in de hoge lichten. Zou het net gaan clippen, zet je de belichting in de software net wat streepjes terug en de clipping is al weer verdwenen.
Door bij contrastrijke onderwerpen de belichting "aan de rechterkant" van je histogram te houden, heb je het meest profijt van het dynamische bereik van de camera en het minste last van ruis bij het ophalen van de donkere delen.
Bij de "ouderwetse" analoge fotografie was het door Ansel Adams" bedachte "Zone-systeem" een methode om helderheden in "zones" te verdelen, van daaruit te belichten, film te ontwikkelen en achteraf die zones weer opnieuw binnen het dynamisch bereik van fotografisch papier uit te smeren.
Simpele uitleg:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zone-systeem" onclick="window.open(this.href);return false;
Meer uitgebreide uitleg:
http://www.luminous-landscape.com/tutor ... stem.shtml" onclick="window.open(this.href);return false;
Die methode van het verdelen van helderheden in zones is bij digitale fotografie nog steeds bruikbaar.
Bij de opname met meten van licht en het gebruik van spotmeting doe je dat grofweg al in een vergelijkbare methode.
Zij het dat je digitaal in de weg naar het eindresultaat makkelijker en sneller die zones kunt comprimeren, uitsmeren en andere helderheden daaraan kunt geven.
Ten aanzien van het onderwerp met grote contrasten in de zon, zou je om te beginnen bij opname de instellingen van de camera het contrast reeds wat lager kunnen zetten. Gebruik niet "Standard" maar "Neutral". Active D-lighting zou je in die gevallen ook kunnen instellen. Ook al kun met het gebruik van RAW achteraf die instellingen ook maken, als je het reeds bij opname doet doe heb je al direct een betere controle op het resultaat met wat je achteraf kunt verwachten.
