NCN Forum

Ik kijk met verdeelde gevoelens naar die serie over de aidspatiënt.
Ik had er geen goed gevoel bij en vroeg mij af, waarom?
Daarom heb ik ook niet gelijk gereageerd en rustig hier over nagedacht.
Het doet me wat om iemand zo te zien lijden en afglijden naar de dood.
Maar als je in die serie ziet dat iemand gewoon in zijn vuil omkomt en er niets aan gedaan wordt, alleen om een indrukwekkende fotoserie in elkaar te zetten, heb ik daar een slecht gevoel bij.
Hetzelfde als je een auto ongeluk ziet gebeuren, mensen kunnen het wrak niet op eigen kracht verlaten en de auto dreigt in brand te geraken.
Als je dan je rustig je camera pakt om alles vast te leggen om zo een zo goed mogelijk verslag te doen, is dat verwerpelijk.
Zo ook met deze serie, de fotograaf had ook zijn handen uit de mouwen kunnen steken en de man die stervende is in een schone omgeving zijn laatste dagen te laten slijten en voor mijn part daar foto's van maken.
Maar nu iemand in zijn vuil om laten komen en als toeschouwer/fotograaf alles vastleggen.
Nee voor dit soort fotografie kan ik geen waardering opbrengen.
Het kan heel goed zijn dat iemand anders een andere mening heeft over deze serie, maar zo sta en denk ik er over.

Groetjes George

Ben ik de enige die deze reportage niet gaat bekijken ? Ongeacht de kwaliteit van de foto's en het vakmanschap van de fotograaf.

Leg eens uit a90, wat bedoel je precies?

Groetjes George

Nicole schreef:Het is jou persoonlijk gevoel hierbij.

klopt, het is net zo'n beetje als met die real life soaps van tegenwoordig; ik heb helemaal geen behoefte aan het bekijken van iemands persoonlijke leven, niet als het goed gaat en dus ook niet als 't slecht gaat

denk dat ik 'n serie van 3-5 foto's die de aftakeling goed weergeven indrukwekkender had gevonden: minder docudrama, maar meer gericht op 'n krachtig beeld presenteren als fotograaf

Sommige dingen wil ik gewoon niet zien, ziekte, dood, narigheid, ieder krijgt zijn deel maar om er nu uitgebreid vauit mijn luie stoel naar te gaan zitten kijken ?

Ik kan daar van wakker liggen en daarom kijk ik expres niet naar sommige onderwerpen. Fotoseries van bv. verkeersongevallen trek ik ook niet. al dat leed daar ben ik niet op gebouwd.

Ik krijg hier ook een beroerd gevoel van.
Toch mag je je ogen er niet voor sluiten, door je ogen er voor te sluiten negeer je het probleem die Aids heet.
Er zijn landen waar het doodsoorzaak nr 1 is.
Hele dorpen waar mensen boven de 30 bijna niet meer voorkomen of aan de ziekte lijden of reeds geïnfecteerd zijn.

Heftig, maar ook moedig om jezelf als onderwerp op deze manier vast te laten leggen als boodschap voor de jonge generatie.
Pijnlijk om te zien, maar het leven gaat niet altijd over rozen, helaas.