a90 schreef:Kom je dan niet een beetje in de buurt van de theoretische maximale snelheid van de synchronisatie ? Ik dacht altijd dat de limiet van 1/250e was gebasseerd op de hoogste snelheid waarbij het synchronisatie proces nog met elkaar overweg kon.
Als we praten over 1/4000e dan lijkt het mij dat de flits 'aan' staat gedurende het moment dat de sluiter opent en sluit. Ik verwacht dat de tijd dat er een flits is dan langer is dan de sluitertijd lang is.
Of zit de trigger van de synchronisatie voor de flits bij het opklappen van de spiegel ?
De maximale synchronisatie van spleetsluiters is gebaseerd op een nog volledig vrijstaande "open" sluiter van het hele filmvlak of sensor bij digitale camera's. Is die bijv. 1/250 seconde en stel je de sluiter in op 1/500 seconde is het tweede sluitergordijn al aan het dichtgaan, voordat het eerste sluitergordijn al aan de andere kant is. Een "spleet" die zo breed is als ongeveer de halve hoogte of breedte bij die tijd. Wordt er dan geflitst is slechts de helft van je film of sensor belicht.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Spleetsluiter
Bij de Nikon D1x is die spleet echter nooit kleiner dan de volledige hoogte van de sensor. Dus er is bij de D1x altijd een volledig open beeld om te flitsen. De sluitertijd wordt hier bepaald door het afkappen van het sensorsignaal. Het 2e sluitergordijn komt er pas achteraan als de sensor zelf al niet meer werkt om licht op te nemen.
De flitsstijd van een flitser is meestal vele malen korter dan een sluitertijd van de camera. Voor computergestuurde "niet dedicated" flitsers met een eigen fotocelletje is de flits ergens tussen 1/1000 en 1/40.000 sec. voor de hoogste piek energie afhankelijk of er op grotere of kortere afstand geflitst wordt. Ondanks dat die hoogste piek zo kort is, heeft een flits nog steeds wel een voorgloeitijd nodig om op volle sterkte te komen en een nagloeitijd voordat de flitsbuis helemaal uit is.
Verder is dan belangrijk dat de flitser precies op het juiste punt wordt onstoken zodat het volle vermogen van de flits precies in de volle opening zit van een sluitertijd.
Bij sychronisatie op het eerste sluitergordijn klopt die ontsteking altijd wel binnen niet te korte "elektronische" sluitertijden. Bij erg korte tijden gaat het volle vermogen en de nagloeitijd niet meer fraai in pas lopen met de werkelijke sluitertijd. Er wordt dan een deel van de "piek" en nagloeitijd afgekapt, waardoor het flitsrendement lager gaat uitvallen in je belichting van een opname. Een en ander is ook afhankelijk of je een lange of korte flitstijd zult verwachten op grond van de afstand en dat fotocelletje. Omdat de belichting zeer onbetrouwbaar gaat worden, en het resultaat meer en meer "try and error" is om de juiste vermogens en diafragma instellingen te bepalen, is dat de reden dat Nikon voor haar dedicated flitsers geen sluitertijden toestaat dan 1/500 seconde voor die D1x. Met niet dedicated flitsers gaat dat wel.
De kortste sluitertijd op een D1x van 1/16.000 seconde valt er van het vermogen heel veel weg door het afkappen van die piek. Misschien verlies je al gauw 2-3 stops aan licht van wat het volgens de gemeten waarde zou moeten zijn.
Maar omdat je binnen een seconde je resultaat ziet op de LCD, kun je snel corrigeren en nieuwe opnamen maken.
Dit is slechts nog één deel in het verhaal.
Door in plaats van synchronisatie op het 1e sluitergordijn, synchronisatie op het
2e sluitergordijn te kiezen, is de afkapping van de flits veel rigoreuzer omdat het gebeurd net voordat het tweede sluitergordijn of de elektronische afkapping van de sensor zal plaatsvinden. Sluitertijden korter dan pakweg 1/1600 of 1/2000 seconde zijn dan al niet meer praktisch toe te passen.
Van die snellere afkapping van het vermogen van flitsers op het 2e sluitergordijn maakte ik dankbaar gebruik doordat mijn "ouderwets" zware 3200 Watt/seconde studioflitsers "normaal" niet ver genoeg naar beneden konden worden ingesteld om aan de voor kleinbeeld / APS-C sensor formaat gebruikelijke vrij grote diafragma-openingen te komen.
Die studioflitsers stammen nog uit de tijd dat ik veel met een technische camera werkte, waar je met veel kleinere diafragma-openingen werkt ( f 22 - f32).
Ik gebruikte bij synchronisatie op het 2e sluitertijd dan typisch een sluitertijd op de camera van 1/640 of 1/800 seconde.
