Digitaal of analoog?
Geplaatst: do jan 04 2007 11:21 pm
Analoog of Digitaal is niet het probleem. Het is anders. Het is een probleem dat zo oud is als de wereld. Ik herinner mij een voorval bijna 40 jaar geleden. Met twee collega’s hielden we ons graag bezig met fotografie. En we vonden dat het nu toch wel een spiegelreflex moest worden. De twee waren het snel met elkaar eens. Dat werd een Canon met spotmeting. Iets wat ik niet zo zag zitten, want eerst je onderwerp aftasten met spotmeting en daar dan een goed gemiddelde van bepalen zag ik niet zo zitten. Dus hield ik het maar voorlopig bij mijn Yashica Electro 35. En toe kwam de Nikkormat FTN uit. Met een combinatie van centrumgericht en integraal meting. Niks geen gereken meer, gewoon aan de ‘knoppen’ draaien tot de ‘naald’ in het midden staat en knippen maar. Met als gevolg een zeer hoge score goed belichte dia’s!
Het gevolg hiervan was dat ik niets meer kon zeggen over hun dia’s. Als ik zei dat ze er erg goed uit zagen, kreeg ik te horen waarom ik zelf ook geen Canon had gekocht als ik toch die dia’s zo goed vond.
Merkte ik op dat er toch wel vrij veel dia’s niet goed waren belicht dan kreeg ik te horen dat zij allang wisten dat ik die Canon maar een rot camera vond en mijn Nikon zo veel beter.
(Een zelfde situatie kan je meemaken maar dan bv. over de aanschaf van een nieuwe auto.)
Vervolgens kwam Nikon met de Nikkormat EL. Die het fotograferen nog meer vereenvoudigden. En werd onmiddellijk door mij aangeschaft. En dat deed voor hen de deur dicht. Het is nooit echt meer goed gekomen.
Bekijken we nu de situatie rond de digitale fotografie dat moeten we twee dingen uit elkaar houden. In de eerste plaats bekijk ik dat als elektronicus. En dat is iets heel anders dan spreken over hoeveel plezier mensen daarmee beleven. Laat staan met welke resultaten men te voorschijn komt na veel gepruts.
Uit alles blijkt dat de ontwikkeling van de digitale ‘professionele’ spiegelreflex nog volop in ontwikkeling is. Er komt achteraf nog heel wat voor kijken om een eenmaal vast gelegde foto om te zetten naar een bruikbaar resultaat. En doet men er alles aan om binnen de grenzen te blijven die door de elektronica in de camera wordt bepaald. Technisch gezien zal er nog heel wat moeten gebeuren wil dit eenvoudiger worden.
Kijk ik bv. alleen al naar de kleur diepte van 12 bit dan betekend dit al inleveren. 12 bit betekent dat elke kleur wordt vastgelegd in 4096 stappen. Ons oog is echter instaat meer dan honderdduizend stappen te onderscheiden. Hetzelfde gaat ook op voor de helderheid. Ook hier schiet de ruimte waar binnen gewerkt moet worden te kort. En dreigt de boel vast te lopen. M.b.v. de bekende diagrammen kan men die begrenzing binnen de perken houden.
Het gevolg is wel dat de contrast omvang beduidend minder is dan men zelf ervaart tijdens het maken van de foto. Effecten die je zowel positief als negatief kan beoordelen. Smaken verschillen!
Er valt nog veel te ontwikkelen! Wat we ook kunnen waarnemen bij de gebruikers van digitale camera’s. Wie fotografeert er nu nog met een camera van 3 jaar oud? En dan heb ik het niet alleen over digitale spiegelreflexen. Het gebruikers gemak zal de komende jaren aanmerkelijk toenemen met als gevolg dat velen over 3-5 jaar alweer aan een nieuwe camera willen.
Kijken we naar de gevolgen van de digitale fotografie, dan heeft die een ware revolutie veroorzaakt. En dat heet dan een open deur intrappen. Ik hoef U niets te vertellen.
Kijken we fototechnisch naar de digitale fotografie, dan is daar niks mis mee. En zullen we nooit weten hoe de foto er uit zou hebben gezien als hij analoog tot stand gekomen was.
Wat mij wel opvalt dat voor het verkrijgen van een goed resultaat er nog heel wat komt kijken. Waar menigeen nog niet uit is. De afgelopen dagen een bezoek gebracht bij onze Nikon-digibeten. En daar merk je wel dat voor menigeen de problemen nog groot zijn. Één opmerking is al genoeg om een hele ‘emmer’ frustratie over je heen te krijgen.
Maar ook in mijn eigen omgeving zie ik vele terug vallen op een niveau waar het woord matig nog te goed voor is. Men krijgt een digitale camera van de kinderen, hebben vervolgens geen idee waar al die knopjes voor dienen. En gaan vervolgens foto’s maken met de handen omhoog. Bij menige gebruiker heb ik wel eens naar de foto’s in hun computer gekeken, maar zeker 80% is bewogen. Een aantal jaren geleden konden we nog al eens een leuk gesprek aangaan over de foto’s die ze hadden gemaakt, maar daar durf ik niet meer over te beginnen.
Persoonlijk ben ik van mening dat de digitale fotografie veel heeft mogelijk gemaakt, maar ook veel stuk. En moet ik altijd weer terug denken aan 40 jaar geleden. (Nikon versus Canon)
In al die jaren is er niets veranderd. Dat is eigenlijk best wel zielig.
Om toch enigszins tegemoet te kunnen aan onze digitale fanatici heb ik mij een digitale camera aangeschaft. Het is dan wel geen Nikon, maar hij heeft wel even 1 000 000 pixels. Voorlopig genoeg om die bij het fotograferen allemaal op de juiste plaats te krijgen. Mijn hond Jo (Shiba Inu) heeft zich opgeworpen model te staan. Het enige wat instelbaar is dat is de flitser. Hij kan aan en uit gezet worden. Naar mijn gevoel kan er dus niets mis gaan.
T.z.t zal ik u op de hoogte stellen van mijn ervaringen, maar stel je verwachtingen niet te hoog. Want het is best wel moeilijk. Maar om u gerust te stellen, ik raak niet snel gefrustreerd.
Gerrit
Het gevolg hiervan was dat ik niets meer kon zeggen over hun dia’s. Als ik zei dat ze er erg goed uit zagen, kreeg ik te horen waarom ik zelf ook geen Canon had gekocht als ik toch die dia’s zo goed vond.
Merkte ik op dat er toch wel vrij veel dia’s niet goed waren belicht dan kreeg ik te horen dat zij allang wisten dat ik die Canon maar een rot camera vond en mijn Nikon zo veel beter.
(Een zelfde situatie kan je meemaken maar dan bv. over de aanschaf van een nieuwe auto.)
Vervolgens kwam Nikon met de Nikkormat EL. Die het fotograferen nog meer vereenvoudigden. En werd onmiddellijk door mij aangeschaft. En dat deed voor hen de deur dicht. Het is nooit echt meer goed gekomen.
Bekijken we nu de situatie rond de digitale fotografie dat moeten we twee dingen uit elkaar houden. In de eerste plaats bekijk ik dat als elektronicus. En dat is iets heel anders dan spreken over hoeveel plezier mensen daarmee beleven. Laat staan met welke resultaten men te voorschijn komt na veel gepruts.
Uit alles blijkt dat de ontwikkeling van de digitale ‘professionele’ spiegelreflex nog volop in ontwikkeling is. Er komt achteraf nog heel wat voor kijken om een eenmaal vast gelegde foto om te zetten naar een bruikbaar resultaat. En doet men er alles aan om binnen de grenzen te blijven die door de elektronica in de camera wordt bepaald. Technisch gezien zal er nog heel wat moeten gebeuren wil dit eenvoudiger worden.
Kijk ik bv. alleen al naar de kleur diepte van 12 bit dan betekend dit al inleveren. 12 bit betekent dat elke kleur wordt vastgelegd in 4096 stappen. Ons oog is echter instaat meer dan honderdduizend stappen te onderscheiden. Hetzelfde gaat ook op voor de helderheid. Ook hier schiet de ruimte waar binnen gewerkt moet worden te kort. En dreigt de boel vast te lopen. M.b.v. de bekende diagrammen kan men die begrenzing binnen de perken houden.
Het gevolg is wel dat de contrast omvang beduidend minder is dan men zelf ervaart tijdens het maken van de foto. Effecten die je zowel positief als negatief kan beoordelen. Smaken verschillen!
Er valt nog veel te ontwikkelen! Wat we ook kunnen waarnemen bij de gebruikers van digitale camera’s. Wie fotografeert er nu nog met een camera van 3 jaar oud? En dan heb ik het niet alleen over digitale spiegelreflexen. Het gebruikers gemak zal de komende jaren aanmerkelijk toenemen met als gevolg dat velen over 3-5 jaar alweer aan een nieuwe camera willen.
Kijken we naar de gevolgen van de digitale fotografie, dan heeft die een ware revolutie veroorzaakt. En dat heet dan een open deur intrappen. Ik hoef U niets te vertellen.
Kijken we fototechnisch naar de digitale fotografie, dan is daar niks mis mee. En zullen we nooit weten hoe de foto er uit zou hebben gezien als hij analoog tot stand gekomen was.
Wat mij wel opvalt dat voor het verkrijgen van een goed resultaat er nog heel wat komt kijken. Waar menigeen nog niet uit is. De afgelopen dagen een bezoek gebracht bij onze Nikon-digibeten. En daar merk je wel dat voor menigeen de problemen nog groot zijn. Één opmerking is al genoeg om een hele ‘emmer’ frustratie over je heen te krijgen.
Maar ook in mijn eigen omgeving zie ik vele terug vallen op een niveau waar het woord matig nog te goed voor is. Men krijgt een digitale camera van de kinderen, hebben vervolgens geen idee waar al die knopjes voor dienen. En gaan vervolgens foto’s maken met de handen omhoog. Bij menige gebruiker heb ik wel eens naar de foto’s in hun computer gekeken, maar zeker 80% is bewogen. Een aantal jaren geleden konden we nog al eens een leuk gesprek aangaan over de foto’s die ze hadden gemaakt, maar daar durf ik niet meer over te beginnen.
Persoonlijk ben ik van mening dat de digitale fotografie veel heeft mogelijk gemaakt, maar ook veel stuk. En moet ik altijd weer terug denken aan 40 jaar geleden. (Nikon versus Canon)
In al die jaren is er niets veranderd. Dat is eigenlijk best wel zielig.
Om toch enigszins tegemoet te kunnen aan onze digitale fanatici heb ik mij een digitale camera aangeschaft. Het is dan wel geen Nikon, maar hij heeft wel even 1 000 000 pixels. Voorlopig genoeg om die bij het fotograferen allemaal op de juiste plaats te krijgen. Mijn hond Jo (Shiba Inu) heeft zich opgeworpen model te staan. Het enige wat instelbaar is dat is de flitser. Hij kan aan en uit gezet worden. Naar mijn gevoel kan er dus niets mis gaan.
T.z.t zal ik u op de hoogte stellen van mijn ervaringen, maar stel je verwachtingen niet te hoog. Want het is best wel moeilijk. Maar om u gerust te stellen, ik raak niet snel gefrustreerd.
Gerrit
