NCN Forum

Goedendag Iedereen!
Ik ben een beginner dus als dit een stomme vraag is sorry dan
Kan iemand mij uitleggen wat is het een verschil tussen een echte macro en portret objectieven?
BV een Nikon AF-D 105mm F/2.0 DC is een portret objectief( met DC kan je bokeh aanpassen en da is heel leuk denk ik), maar kan je hiermee ook in macro schieten? of een Nikon AF-S 105mm F/2.8G iF ED VR micro ook een hele mooie objectief, maar kan je ook mooie portretten mee maken?
Ik heb gezien dat er ook en macro ringen bestaan voor op de objectief... maar dan ben ik in de waar... is macro een speciale glas?
Ik kan ook met mijn 70-300mm en "portretten" en "macro" schieten maar de kwaliteit is niet de zelfde als van 2 bovengenoemde objectieven... Ik heb namelijk foto's gezien... indrukwekkend.
En als ik logisch nadenk f2.8 of f2.0 is goed en voor de portret en voor de macro. Maar de ene heet macro(micro) en andere niet.... is er een reden waarom Nikon kiest om een woordje "macro" op een objectief wel te plakken en op een andere niet?
Alvast bedankt.

Julia

Met een macro objectief kun je portretten maken, maar met een portret objectief kun je geen (echte) macro's maken.

Een macro objectief onderscheid zich van een normaal objectief doordat dichterbij kan scherpstellen dan een normaal objectief. Als je dus een portet objectief zou gebruiken voor macro kan je niet echt dicht bij jeonderwerp komen.

M.Oorthuis schreef: Als je dus een portret objectief zou gebruiken voor macro kan je niet echt dicht bij je onderwerp komen.

En daardoor niet dezelfde vergrotingfactor halen.

En als ik op AF-D 105mm F/2.0 DC en macro filter (of close-up) er op doe. Kan ik dan dichter bij de onderwerp komen en krijg ik een mooie macro foto's? Weten jullie hoe deze filters precies werken?

Filtertjes zijn leuk, maar je kan veel beter een macro-objectief nemen. De kwaliteit met extra stukjes glas voor dan wel achter je objectief is beduidend minder.

Neemt niet weg dat de 105mm f2 DC een superding is. Alleen niet voor macrowerk.

Een macro-objectief is voor macro-opnamen en een portret-objectief is voor portretten. Open deur?

Een macro-objectief (bij Nikon een Micro-Nikkor) is specifiek berekend voor dichtbij-opnamen, dat wil zeggen 1 op 10.
Maar je kunt er altijd mee tot 1 op 2, dat wil zeggen dat het onderwerp op de helft van de ware grootte op de film of de sensor komt, sommige komen zelfs tot 1 op 1, wat wil zeggen dat het onderwerp op ware grootte op de film of de sensor komt.
Dit waren oorspronkelijk objectieven in de standaard-brandpuntsafstand 55mm. Later maakte Nikon ook de 105mm Micro-Nikkors, een 200mm en zelfs ooit een zoom van naar ik meen 70-180mm. Waarom ze niet gelijk op 1 op 2 of 1 op 1 gecorrigeerd waren? Op die manier waren ze ook op oneindig nog prima te gebruiken. Een 60mm Micro-Nikkor is dan ook uitstekend als standaardobjectief te benutten, wat ik ook heel vaak gedaan heb.

Een portret-objectief in de klassieke zin van het woord is een gewoon objectief waarmee een portret: dus hoofd, hals en wat van de schouders, beeldvullend op de film of sensor komt. Dat houdt in dat voor volkleinbeeld de brandpuntsafstand rond tweemaal de standaardbrandpuntsafstand van pakweg 50mm zou moeten zijn: bij Nikon dus de 85mm of de 105mm.

Later aangevuld:
die brandpuntsafstand van twee maal de standaardbrandpuntsafstand staat ook borg voor een natuurlijker perspectief, door de grotere afstand. Als je een standaard- of groothoekobjectief gebruikt voor kop + stukkie schouderfotografie krijg je vertekening: grote neuzen en zo. Ook een reden waarom de 90mm van Leica en de 105mm van Nikon als portretbrandpuntsafstanden gelden.

Dat beeldvullende van hoofd t/m schouders is uiteraard geen wet van Meden en Perzen, de echte portretfotografen als Karsh beeldden hun onderwerp vaak met een kortere brandpuntsafstand af, om zo het karakter van de geportretteerde naar voren te brengen. Googel even op "Arnold Newman portrait Igor Stravinsky" voor een voorbeeld: de componist met een concertvleugel.

Klinkt bekend? Inderdaad, er waren dus altijd 105mm "gewone" objectieven voor portretten en de 105mm Micro-Nikkors voor dichtbijwerk.

Nu gelden deze brandpuntsafstanden uiteraard voor volkleinbeeld. Sinds Nikon even het pad van de DX-camera's met "cropfactor" bewandelt moet je uiteraard andere brandpuntsafstanden aanhouden. Dan geeft een 60mm vrijwel de beleving van een 90mm. En zo verder en zo voorts.

Overigens waren er vroeger ook nog echte, dus heel specifieke portretobjectieven als de Rodenstock Imagon, die prachtig "zacht" tekenden, en waarmee dat soft-focus effect ook in te stellen was. Waarom? Omdat er vroeger geen prijs werd gesteld op superscherpe portretfoto's, waar iedere jeugdpuistje, mee-etertje of kraaiepootje genadeloos werd vastgelegd.
Dat is dan ook de reden dat ik het voor portretten liever niet op die ultra-scherpe Micro-Nikkors houd, en daarmee geef ik ook de reden dat er een groot verschil is tussen portret- en macro-objectieven.

emdeklerk

oeps... de foto van Igor Strawinski is natuurlijk van Arnold Newman, niet van Karsh... even gecorrigeerd...
Komt 'ie:
http://www.pbase.com/image/61501593

E.M. de Klerk schreef: Dat is dan ook de reden dat ik het voor portretten liever niet op die ultra-scherpe Micro-Nikkors houd, en daarmee geef ik ook de reden dat er een groot verschil is tussen portret- en macro-objectieven.

Maar beste de Klerk momentheel is het toch mogelijk om d.m.v. een fotobewerkingsprogramma hetzelfde effect te verkrijgen als in het verleden met die fameuze Rodenstock?

Dus kan een Macro objectief nu in mijn ogen heel goed gebruikt worden als portretobjectief.
Als ik het verkeerd zie hoor ik het graag.

Groetjes George

De macro objectieven zijn vlijmscherp.
Te scherp voor portretten als je het mij vraagt. Maar daar weer Photoshop wel weer raad mee.
Een macrolens is iets meer multifunctioneel inzetbaar.

Groeten van Willem

Bedankt voor jullie reacties!
Patrick, wat gebeurt dan precies met AF-D 105mm F/2.0 DC als je macro filter er op zet? wordt dit objectief dan donkerder?
Zal wel leuk zijn om voorbeelden te zien van deze combinatie...
groetjes,

Julia schreef:Bedankt voor jullie reacties!
Patrick, wat gebeurt dan precies met AF-D 105mm F/2.0 DC als je macro filter er op zet? wordt dit objectief dan donkerder?
Zal wel leuk zijn om voorbeelden te zien van deze combinatie...
groetjes,

Hoi Julia je kan van Canon een voorzetlens kopen en dan macro fotograferen, maar dat zal altijd minder zijn dan de Nikkor 105mm macro VR.
Persoonlijk zou ik wil je zo universeel mogelijk zijn een Nikkor 105mm 2.8 VR Macro kopen en als deze te scherpe resultaten geeft voor portretten met Photoshop iets bewerken.
Dan zal je zowel op Macro gebied als met portretten de hoogst maximale resultaten behalen.
Succes.

Groetjes George

George Fennes schreef:Hoi Julia je kan van Canon een voorzetlens kopen en dan macro fotograferen,

emmm....hoezo Canon? daar hebben we toch niet over... ten tweede ik ben een Nikon fan

George Fennes schreef:Persoonlijk zou ik wil je zo universeel mogelijk zijn een Nikkor 105mm 2.8 VR Macro kopen en als deze te scherpe resultaten geeft voor portretten met Photoshop iets bewerken.

en die mooie bokeh van DC dan?.... die wil ik ook...

Julia schreef: en die mooie bokeh van DC dan?.... die wil ik ook...

Tja, het is kiezen of delen. De 105mm/2.0 DC is speciaal afgestemd voor portretfotografie. Wel vanuit het full frame FX formaat gezien. Voor DX is de brandpunt wat te lang om er prettig portretten mee te schieten. Op welke camera wil je die lens gebruiken?

Maar mijn waarde George...
als je ooit een opname met een Imagon gezien hebt weet je dat dit NIET gemaakt kan worden met welk digitaal nabewerkingsprogramma dan ook.
Is voor mij net zo iets als zeggen dat je met een bewerkingsprogramma een polarisatiefilter kunt nabootsen... NIET dus...
Hartelijke groet, E.M. de Klerk

En nog iets: voorzetlenzen zijn geen filters, dames.
Een lens is een lens en een filter is een filter. Ook bij Canon.
emdeklerk

emdeklerk schreef: als je ooit een opname met een Imagon gezien hebt weet je dat dit NIET gemaakt kan worden met welk digitaal nabewerkingsprogramma dan ook.

Maar is dat nodig dan om precies een Imagon na te bootsen?
Er zijn optisch gezien diverse methodes om een softfocus effect te creëren met elk een eigen karakter. Softwarematig kun je ook prima effecten maken die voldoen. Eigenlijk prettiger omdat je die beter naar je hand kunt zetten, zelfs plaatselijk alleen op bepaalde delen. Die methode gebruik ikzelf ook bij gebrek aan een Imagon lens. Zelfs zodanig subtiel dat het wel degelijk beeldend effect heeft, maar door de meeste kijkers niet wordt opgemerkt als "effect".
Voorbeelden (wel klein op webformaat): http://www.nikon-club-nederland.nl/foru ... 69#p338169