NCN Forum

Tien jaar geleden alweer. Ik zie mezelf nog fietsen, met mijn F90x over de schouder. Even een fikkie fotograferen, dacht ik... wist ik veel dat het een van de meest indrukwekkende momenten van mijn leven zou worden. Alleen al als ik eraan denk begint mijn lip te trillen en beginnen mijn ogen te prikken. Heftig.

Het zou uiteindelijk vijf jaar duren voor ik de foto's durfde te scannen. Ik schreef er een stukje bij. Een stukje dat ik nu, weer vijf jaar later, nog steeds niet verder kan lezen dan de eerste foto. Anderen lezen het wel, in de statistieken zie ik de pagina vaak voorbijkomen, met een jaarlijkse piek begin mei. In de afgelopen twee weken weer 1200 hits. Waar zijn die mensen eigenlijk naar op zoek? De confrontatie? Antwoorden? Sensatie? Ik weet het niet...

Ik weet amper waarom ik dit nu zelf schrijf. Ik denk dat het een zoektocht is naar verlossing, om er een stukje van kwijt te raken.

http://vuurwerkramp.vanderkolk.info/" onclick="window.open(this.href);return false;

Hoi Ron,

Ik geloof je meteen dat dit een van de heftigste momenten is uit je leven. De foto's vind ik zelf eigenlijk een nog beter beeld geven dan dat ik had. Het zijn kleine details die het hem doen voor mij (de dakpannen die van de daken zijn geblazen e.d.) maar ze doen mij nog maar eens beseffen dat het niet zo maar een grote vuurwerkexplosie is geweest.

Goed dat je het hier nog eens onder de aandacht brengt, dit mag niet vergeten worden.

Heel indrukwekkend...

Ik was toen 10 jaar, eerst dacht ik nog: wat moet het mooi geweest zijn al dat vuurwerk in 1 keer in de lucht. Later snapte ik beter wat de werkelijke toedracht was. Een foto in de krant van wanhopige mensen, een politie agent die met een bebloed gezicht de handen totaal radeloos in de lucht steekt en nog wat van die foto's. Wat een gebeurtenis...

Hoi Ron, ook ik toen 16 jaar ben als ramptoerist op mijn scootertje gestapt. Wouw een grote brand.

Eenmaal aangekomen, vol afgrijzen 10 minuten staan kijken naar gewonde en verwarde mensen. Verschrikkelijk.

Ik ben na 10 minuten weer weggereden naar huis. Onthutst en beschaamd.

Groetjes Gijs

indrukwekkend stuk tekst met idem foto's
blijft een bizarre dag.....zeker nu er weer een nieuw onderzoek komt.
ondanks alles goed neergezet.

sterkte met deze dag

Arend

Een indrukwekkende reportage Ron.

Heftig/indrukwekkend stukje.. Ikzelf was toen 14 jaar en fietste naast het rijksmuseum met mijn kameraadje die daar om de hoek woonde.
Kan me de angst van die dag nog goed herinneren. Na de 1ste knal fietsten we die kant op, omdat hij er letterlijk ''om de hoek'' woonde, niet wetend wat er speelde.
Echt alles vloog ons om de oren, en de paniek/angst onder de mensen, dat gevoel is echt niet te omschrijven.
Kwam vandaag met mountainbiken nog door de wijk gefietst, en dat maakte weer behoorlijk indruk..

Indrukwekkend is inderdaad het goede woord. Het zelf gezien hebben vergeet je dit nooit. Zelf blijft de paddestoel van rook en stof vanaf ruime afstand destijds te zien (glanerbrug) op mijn netvlies staan. Zoiets hoor je alleen op televisie te zien bij historische beelden. Ook het gesjirp van de oneindige stroom sirenes tot aan de dag erna zal ik nimmer meer vergeten.
En dan te bedenken dat door een qua tijdsduur tegenzittende sleutelklus aan mijn auto, ik niet op het bewuste tijdstip van de explosie in de buurt was. Ik had nl een afspraak bij een onderdelenleverancier op 50m afstand van de kraterplek.

Respect voor de wijze waarop je er mee omgaat. Veel sterkte in deze dagen. Ook voor alle slachtoffers en nabestaanden trouwens.

Ik denk dat mensen kijken naar zo'n reportage omdat ze het zelf nog nooit hebben gezien.

Ik kijk er ook naar. Maar niet met afschuw. Met dezelfde reden als met oude en nieuwe foto's van de WOII.
Hopen dat ik het nooit mee maak. Ook mijn nageslacht niet.

Ik vind het zeer intrigerend om de reportage te lezen.

Ron, jouw persoonlijke verslag in beeld en woord en jouw duidelijke emotie laat mij als buitenstaander weer iets meer realiseren hoe erg het is geweest, indrukwekkend !

Mooi dat je dit deelt Ron.

Ik woonde 10 jaar geleden in de VS en heb niet veel van deze ramp meegekregen, alleen wat via internet
en de bekende televisie beelden die je steeds weer terugziet. Ik had wel een collega die familie in die omgeving
had wonen dus voor hem was het even spannend. Ik vind je verslag wel een goed idee geven hoe indrukwekkend
het toendertijd was.